Alle inzendingen over KOKET

De verstrooide achting van groot voor klein oogt vreemd en wat koket. Wie maakt hem wakker, de Moloch van Muk? Wie offert zich en doet de Heer weer stomen, dat holle, bolle vat van overdruk met als ventiel en voer de Mukse vromen?…

Vleermuizen of dode tantes worden wakker, fladderen op, verschrikt maar koket. Bij het raam kennen twee verschoten vitrages plotseling hun vorige bestaan als onderrok of voile, ooit om boezems spelend, of, in hun strenge verbintenis van gat en draad, panty's die vrouwen- kuiten ongenaakbaar maakten.…

straaltjes tussen jouw vingers Door iele zwemvliezen verbonden Je wijst naar een wolkenflard Een gekartelde wonde die verdunt Het moment glanst op Mijn been sleept Een dood gewicht Een zuil die door de kiezels harkt Bijna spartel ik Reikend naar een boei Verstrengeld met een rafelig touw Rond haar leest geknoopt Met een wenk Een kokette…

De ronde steven op de gracht gericht waaraan haar dromen kleven, ver uit zicht, geniet ze door lange wimpers heen, benen rank getooid in geregen goudbrokaat,warme handen uitnodigend,lippen aangezet vingers lonkend, koket in vol ornaat, verdoofde blikken,in verlegen moraal weg doen slikken, voelbaar in dezelfde taal,waarin menigeen het zeil…

schemer verliest onnavolgbaar het gevecht De zwangere lucht van bloemen beroert het ruiken De natuur houdt zijn adem in, voordat het iets zegt Het leven ontwaakt in zijn allerdiepste pracht De zon schijnt glinsterend op ruggen van druppels Langzaam verdwijnt het duister van de nacht Het schuchtere licht geeft een levensbrengend impuls Kokette…

Als versteend kijk ik met ongelovige ogen naar de jonge caissière, die koket een lok verschuift. Pinnen, meneer? Gaat uw gang! De eerder gepinde euro’s? Al lang gevlogen……

Honden brokken: kokette dames rokken omlaag getrokken Mandelbrot avondrood: ja, Julia is nog lang niet dood Het lijkt geen spiegel maar is er geen Spiegelen spiegelen spiegelen zo'n raar woord in zijn soort Op het menu in Jamie's boek staan Engelse burgers weer zo'n kabaal verhaal van die kannibaal Het weer komt en dan gaat het weer…

van hoedje van papier gisteren nog maar lijkt het leerden jou schade en verdriet hoed je voor zelfingenomenheid hoed je voor de basserool gisteren nog maar lijkt het leerde je dat niet het hoedje maar eerlijk en oprecht zijn je overal brengen kan en zal gisteren nog maar lijkt het leerde je de hoed met pluimpjes staat dan wel koket…

zin Haar mooiste siertjes en haar pronkjes Haar liefste lachjes en haar lonkjes En waar zij liep ging ook gedwee Een hele stoet van minnaars mee Maar zij, ze dacht van allen: och Wat 'n dwazen zijn dat toch La-la Ze was een lach, een lied Meer niet Ze ging van 'n bar naar een souper En van een tea naar een diner Een lichte, lachende kokette…

Ik walg van een kneepje, koket en pedant, Een pink van een man van genie... En, vrindlief, uw bevende, klevende hand Is waarlijk mijn antipathie! Verstijve de hand, die de hoveling speelt; Beleefde, vernedrende hand! Verdorre de hand, die verraderlijk streelt; 'k Voel liever een klauw of een tand!…

En 't wordt een speelse lust, hoe 't mondje, toegeregen, Pruilt en weer lacht; hoe slank op maat van menuet 't Gestrikte schoentje treedt; hoe gracelijk van bewegen Haar buiging valt, hoe hoofs haar groet is en koket.…

hartstocht willem en wendy papa en mama in maanden vol ongeduld groeit ongeloof naar ongeduld dat mooier dan mooist haar vlam van hechting tot wonder van toekomst baart klein – ijdelt nu trots met oogjes als kristal boven een piepklein mondje met grijpgrage handjes naast beentjes en teentjes wonderbaarlijk - lief en klein het koket…

De kokette blik week uit de ogen. Stilliggend dient hij zijn dagen uit en doet niet anders dan verdrogen, terwijl er algen wuiven op zijn huid. Het ‘spiegeltje, spiegeltje’ van de zee dat hem vals als mooiste blijft bezingen maakt dat hij zijn tijd in eigenliefde slijt zonder naar een andere vin te willen dingen.…

foto's het verhaal tussen de regels verdichten aan minuscule details melancholie is niets anders dan verlangen naar andere, dus betere tijden toen de digitale doden hun geromantiseerde gelukkige leven in schokkerig zwart-wit vastlegden in 18 frames per seconde dit alles af te leiden uit het kwieke lopen de nieuwsgierige blik het kokette…

Ik walg van een kneepje, koket en pedant, Een pink van een man van genie.... En, vrindlief, uw bevende, klevende hand Is waarlijk mijn antipathie! Verstijve de hand, die de hoveling speelt; Beleefde, vernedrende hand! Verdorre de hand, die verraderlijk streelt; ’k Voel liever een klauw of een tand!…

ommekeer Uw daag'lijks Kruis ..en verder trekken zij het oude leven zeulend naar een nieuw seizoen de hoeder en de danser de melkmeid met haar verse lief de schaarse maagd ontwerpt zich een kostuum gewaagder dan in eerder jaren berekent sluw haar kansen in een later carnaval prille meiskes in doorschijnend mauve onschuld vlokjes as koket…

Katrijn slaakte verschrikt doch koket een klein gilletje, zoals dat hoort bij een dame van stand en van eer. 'Vreest niet, mijn lief!' zo sprak de dappere Jan, 'ik zal u beschermen, zo goed als ik kan!' De draak was hen beiden nu tot dichter genaderd en sprak met een zware stem: 'zo, zo, wat hebben wij hier?…