Mijn madelief
De ronde steven op de gracht gericht
waaraan haar dromen kleven, ver uit zicht,
geniet ze door lange wimpers heen, benen
rank getooid in geregen goudbrokaat,warme
handen uitnodigend,lippen aangezet
vingers lonkend, koket in vol ornaat,
verdoofde blikken,in verlegen moraal
weg doen slikken, voelbaar in
dezelfde taal,waarin menigeen
het zeil moet reven, in dat uur
op deze warme kust te klinken, van de
liefde in z’n volle zaligheid te drinken,
waart de tijd in nauwe straten om z’n
klok van schijn zal laten slinken, een
valse schaamte, als kuisheid vermomd,
in besef dat de open deur gesloten vond,
op de hoge hakken van de ochtendstond, mijn
licht laat vallen op het weelderig blond.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 20 december 2008
Geplaatst in de categorie: liefde