MEMENTO MORI

honderd jaar tussen onze blikken
we kijken elkaar aan op de schaarse foto's
het verhaal tussen de regels
verdichten aan minuscule details

melancholie is niets
anders dan verlangen
naar andere, dus betere tijden toen
de digitale doden
hun geromantiseerde gelukkige leven
in schokkerig zwart-wit
vastlegden in 18 frames per seconde

dit alles af te leiden
uit het kwieke lopen
de nieuwsgierige blik
het kokette staren
in het zwarte oog
een wormgat dat tijd en ruimte
overbrugt en alleen het licht
komt van dezelfde zon

maar je weet:
de treinen ontspoord,
de huizen ingestort,
het vee tot het bot afgekluifd
de fotoalbums naar de stortplaatsen
of verschimmelend in kelders, zolders

in geheugens en registers
de namen gewist, de golfslag van de tijd spoelt alles schoon
graven verweerd, verzakt in de tijd
golvend als de zee spoelt de laatste
bot en tranen opgelost in aarde

alsof de ruimte niet door hun bestaan ontledigd,
hun pijn niet op onmeetbare wijze
de ruimte-tijd verbogen heeft

als een droom vergeten in de morgen
is het leven van ieder levend wezen
alles begint en eindigt
in een cirkel van dansende energie

memento mori
memento mori

... Dit gedicht ontstond toen ik een filmpje van meer dan honderd jaar oud zag op YouTube.
Je weet, de mensen uit deze zwart-wit film zijn inmiddels allemaal overleden, bestaan niet meer, evenals de gebouwen, treinen, huizen die te zien zijn.
Maar toch hebben ze bestaan. De bouwstenen zijn nu anders gerangschikt, het leven vernieuwt zich steeds en gaat eeuwig door. Memento Mori: gedenk te sterven...

==============================================
Het staat u vrij om mijn dichtwerk of fragmenten daarvan vrijelijk te citeren, hergebruiken of vertalen. Dat is eigenlijk mijn diepste wens, dat mijn woorden zich zouden nestelen in het Nederlandse taalgeheugen, iets wat ik alleen als een grote eer zou opvatten.
============================================== ...

Biografie van deze schrijver

memento mori zwart-witte film tijd foto oude

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 7 stemmen 76