Alle inzendingen over Keurig Warrig

bruine blokken opgestapeld keurig op een rij houthoop 27.04.03…

een zachte hand strijkt warrige haren glad geeft rust in haar opstandig denken waarom ik…… de fluister zegt waarom jij niet…. tranen druppen maar haar wangen blijven droog stilletjes droomt ze toch haar toekomst…

ook al lijkt zo’n dag als vandaag vol met valkuilen en beren te zitten Het is als een warme deken van troost dat de zon een glimlach schenkt en de wind speels door warrige krullen streelt dans als je te moe bent om te lopen…

Als een kluwen wol, die in de knoop zit zijn mijn hersenen vandaag Een warrige massa is het daarboven Niets meer op een rijtje alles in de klit... 'k Ga die knopen straks ontwarren en beginnen bij 't begin tot het weer een strakke lijn wordt in mijn brein daar bovenin...…

Als ik niet warrig vertel schrijf ik een gedicht dat ook al, als alles alles in het midden laat! Laat ik ophouden. Want alles wat ik wil en dat jij dan ook hebt, op me af laten komen Het laat me niet koud namelijk...…

Warrig haar Naakt maar onder Het dekbed Ontblote borsten Je veel te witte huid Is precies goed zo Eén hand onder Je hoofdkussen Open voor alles En iedereen maar Wij zijn maar samen Ik stond net op en Jij kijkt mij aan maar Niet in mijn ogen Voor de zekerheid Wend ik me maar af.…

Heb je het gehoord Men spreekt Van woord naar woord Zo schrijft men bovendien Je kunt het hier al zien Als jij ze husselen gaat Dan staat er wat er staat Maar niet meer wat er stond En komt warrig uit de mond Daarvan bij deze kond *) *) Die d klinkt als een t Daar zit ik lekker mee…

warrig hoofd ziet even alle hoeken van de kamer loopt om, tegen de wijzers van de klok gespannen veer rusteloos hart stuwt binnenuit het kruiend ijs dat geen gelijke tred houdt met de dooi verdraaid bloeddruk gestegen…

witte winterweelde wil wel warmer wezen waar we wollen wanten wensen welzijn woordwijs woester weven wonderlijk wellicht wat warrig watervallen weten wanneer weemoed weerloos wrikt wurgend woest wordt weggeslikt…

De neus vrij fors, en adellijk gebogen, een kleurrijk en zeer pittoresk gebit, een bril, een snor, grijs haar dat warrig zit en fraaie wallen onder beide ogen, zo blijkt het ideaal gelaat gebouwd. Maar dames, pech, ik ben allang getrouwd.…

zijn warrige woorden kunnen niet langer bezweren verstrooid waaien ze uiteen met karige bagage vederlicht onthecht staat hij aan de rand van de wereld de angst danst in zijn tollende hoofd: hij gaat vliegen niemand hoorde het breekbare geluid op het geruisloze asfalt…

Keurig zal ik je na het fileren weer aan elkaar naaien. Want zo ben ik ik heb liefde ------------------------------------------------- Uit: 'Men zegt liefde', 2003…

Een jeugdige freule, keurig en fleurig, ziet naar haar echtgenoot die treurig en zeurig, humeurig en kieskeurig, zijn charme bij haar heeft verloren.…

Afgunstig op elke metro richting jou Keurig in de rails zelfs in een rustig tempo komen ze terug En dat verbaast me…

"Stralende ogen Lachende mond Blozende wangen Fris en gezond Lief en eenvoudig Keurig en net Is dat niet sprekend Rika's portret"?…

De K van Kerst staat ook voor Klote kut of keurig kleurig Kerst blijft een kunst En dat allemaal rondom het kleine Kindje…

Keurig in uiterlijk vertoon. Inwendig kreunend: ‘ Ik wil hier niet zijn.’ Iedereen kwam naar jou kijken. Keurig opgedoft in schone schijn. Maar lelijk door hun kritische blikken en bedekt gemompel in hun samenzijn. Jij gedroeg je goed. Met in jouw ogen de pijn: ‘ Ik wil hier niet zijn.’…

Moederkoek niet keurig opgevouwen in de kast als noodvoorraad voor later maar als ganzenmaal door mijn strot geduwd kruimels achteloos verspreid over het tapijt van verstikkende moederliefde…

klinkt als een dessert of als mosterd na de maaltijd voeg zelf een netgedicht, toe en ik had nog niets geschreven in keurige volgorde, ingedrukte lettertoetsen, opdracht volbracht zonder meer waarde…

Een rode wijn gewerveld in een schots en scheef gehouden notoir glas van tranen zat hield zich heel keurig maar fruitig waterpas…

een lans doorsteekt mijn hoofd borst buik zo alles, het verwondt het splijt mij, mijn wereld; een vaste aarde het pint mij in de weke grond de storm schudt mij sterk als speelbal naar alle kanten warrig worden mijn gedachten wazig het zicht op gehavende restanten en jij jij stroopte de schellen van mijn…

meer onzekerheid Blijf keurig binnen de lijnen Praat mee en lach Laat je eigenheid verdwijnen Leef zo de dag…

In het donker volgen mijn oren je als warrige vlinders door het huis naar de tuin waar je stralend in het maanlicht staat.…

ik sta voor een getijdentafel van een woordenzee, moe gereisd de haren warrig door herfstige wind mezelf tot taal te ontcijferen een reis van bergen achter de rug ook al was die supermooi, fantastisch goed pas nu mijn hart van eb en vloed weer thuis is volgt weer het alfabet tot nieuw herschikt gedicht…

Hij is een oud-gemeenteambtenaar Die zich altijd keurig heeft gedragen Hij draagt een stropdas om alle dagen Voor zondag een speciaal exemplaar Zijn lieve vrouw heeft dat zo beslist Hij volgt haar en heeft dat nooit betwist…

Zo blijkt maar weer eens dat het snelsonnet Ook door onze artiesten wordt gelezen En heeft het eens te meer zijn kracht bewezen Ik heb dus een finaleplaats gered Want na mijn vers heeft Trijntje zonder mokken Meteen een keurig jurkje aangetrokken.…

bruine ogen warrig haar een lieve lach waren we maar bij elkaar jij in mijn dromen samen hand in hand verliefd en heel gelukkig op het verlaten strand vluchtige blikken een rood hoofd jij en ik samen wie had dat ooit geloofd een traan in mijn ogen een traan om jou een traan vol liefde omdat ik van je hou!…

Door warrig geheugen het gebroken ijs ontlopen dusdanig ontroerd dat verder bevriezen geen doel had tot de conclusie gekomen om eigen woorden begrijpend de maan weer zien schijnen boven duinen en zee in het blikveld dromen dagen van vroeger vragen besluitend zonder antwoorden doorlopend de wanen een broek voor de nacht.…

een grillig patroon is er stilaan ingeslopen de dingen namen weer een loop waar ik juist niet op hoopte maar eigenlijk al wel verwachtte jaren van te veel verdragen te lang geduld betrachten moet ik nu bekopen een gordiaanse knoop maakte zich warrig meester van mijn open geest geen snars heb ik ervan gesnopen slechts verlies gevreesd…

Als mollen tuinen lekker om gaan wroeten en wij voor hun hopen en het struikelen erover uitkijken moeten Als wollige wolken onbezorgd langs de hemel scheren en geschoren schapen met hun korte kapsel hemels hooghartig gaan lopen flaneren dan zal menig warrige lentedromer wakker worden want dan is hij in aantocht de langverwachte…