Alle inzendingen over Koel

ik wil en zal me geven tot er niets meer over is en ik weer in je armen lig draden die gesponnen zijn van angst vervlochten zijn met pijn mogen nooit meer anker zijn je moet ze breken anders gaat je jeugd zich morgen wreken als we samen zijn wat genot moet worden is dan schuldgevoel kap ze anders wordt je warmte koel…

groei op een nevelloze dag in ’t koele groen van nieuwe kweek…

De zomer is warm als een koel winterbriesje uit de herfst gewaaid…

Bij kaarsverlichting samenzijn hartstochtelijk ..de afscheidskus koel. [Senryu]…

Het water is koel Pijn is daar als een heet mes De stilte verdooft…

koel en vol vangt zuster maan het licht uit licht…

De wereld is zielig maar ik ben niet prielig mensen zijn koel maar ik ga altijd op mijn smoel…

de Japanse kers blaast koele witte vlokken door de grijze straat…

Al dat jonge groen Als een koele zoen Op mijn ogen... En mijn hart bewogen Zoals toen...…

in de nu nog veel te koele lucht…

Er zijn van die dagen zoals die ene hele speciale dag, die naar vermag van staal niet te buigen of voornemens is, waar de oude Binnenmaas boekdelen spreekt als getuigenis. Dat ene dorp met een laan tal van geheimen bewaard, daar gedachten ooit stormden met wellicht gespreide hand, historisch verband nog steeds akkers bekleed naar men weet. Er…

We hoeven niet achter elke onbaatzuchtige daad een koele berekening te vermoeden...…

koud en koel is Mei de appelboom laat bloesems vallen, wit als sneeuw…

Beschermd vals roofdier Moord wapens aan de slag Kil koel omgebracht…

- o, hartstocht van dit kil vergaan, in koele nacht, in koele maan. "en gij, die eens dit leven prees met sterke stem en harde keel, is dan het glanzen van uw woord bestorven en voorgoed teloor?…

maar wie kust het koele kale raakvlak dan? noodzakelijk een engel hij tuit toch de lippen al…

Als ik de herfst voel Van binnen zo leeg en koel Soms op die momenten Maak jij het in mijn ogen lente…

Als een zomerzon die 's ochtends de bladeren streelt, hen bemint, koestert en van een koele nacht verwarmd, zo heb ik je lief.…

de kleuren van de lente laven mijn verdroogde ziel als een koel glas limonade op een zwoele zomerdag mei 2006…

koel neem ik afstand van de verte laat het verduisteren gaan ondergronds meert de dood mij een witte horizon aan…

In koelen bloede wist ìk te vergeven: vooral de haat in mij.…

Zo ben ik gebleven een vis in koel water.…

in zijn sluier Zacht omklemt het de kleuren Geruisloos zweeft de nevel Terug over het koele meer...…

ik laat je toe als een vlinder als lauwe lentewind als koele schaduw als je me maar vindt…

Twee "handen" om een kinderhoofd die zacht de slapen koelen Is dit het diepere bedoelen om nu van het leven zo zeer beroofd zich zo gehavend te voelen…

dan probeer ik mijn hoofd koel te houden door mijn eigen geest!…

Waarom doe je zo afstandelijk en koel weet je dan niet wat ik voor je voel? Het enige wat ik vraag van jou, hou van mij zoals ik van jou... Is dat zoveel gevraagd?…

Als jij me vasthoudt Koele, zachte omhelzing Baadt deze wereld Plotseling in hemels licht Dat zon en maan zacht rusten…

Ik schrijf vloeibaar mijn hart Open al wat ik voel Kom maar, kom maar naar mij Jij bent heel apart Ook al ben ik koel Voor jou ben ik vrij.…

De tram ritst door de stad soms begerig soms nieuwsgierig glijden ogen soms ook koel achter het getinte glas…