Alle inzendingen over Koets

de vrij en anders de palfrenier los in de versier Hare Majesteit schoot in de lach toen ze de jongedame bezag sprak kwiek uit haar portiek oh jij lieve kleine Babet mijn lakeien zijn al bezet ik hou ze draadloos verbonden honds als de honden ja-knik-en-ik-buig hete aardappel vóór de huig de palfrenier doet de poets van mijn Gouden Koets…

de kerk voor de show moet u weten mooi dat ik ze straks ruil grijze muizen tegen snuiters jonge nog die bijten niet ze likken aan je blote tenen gebruik uit het oude wenen te gek gaaf op maandag wasdag dinsdag jetlag wild kakken vrijdag stereotype anabolen de dood of de gladiolen donderdag valt het met bakken woensdag waals met meer koeten…

Leden van de Staten-Generaal, IK ben zo moede De Gouden Koets hangt MIJ minuten uit de keel waarin ook brokken wonen die voor ’t merendeel MIJN Koninklijke hart meedogenloos doen bloeden U aanziend, constateren WIJ weer vreemde hoeden nette pakken, heden zit u hier nog individueel De rest van het seizoen bent u waarschijnlijk heel onzichtbaar…

Hé, daar komt wat aan: een open koets met bruidje. Vonkende blikken aan luxe auto's, joelende jongeheren met hoeden... Och, we laten ze passeren. De bomen knipogen. Ook zij zijn piep geweest. Moedwillig aangeplant. Zo word je samen groot. Regerend buiten Lewedorp over een geduldig volk: Bieten, Ooft en Uien. Uitziend naar...…

Ook reed hij van 't graf naar stal op een draf, - Het was op die koets 'om te braden'! En legt nu, al blazend, zijn huilebalk af En de andere plechtgewaden. Hij schudt zich fluks de rouw van 't lijf, En frist zich op, reis even; Die guit! hij zat daar nog pas zo stijf, Zo somber, zo treurig verheven!…

Al bij de eerste lepel zit ik in een koets naar Versailles. Het paleis komt in zicht, lichtgroen ademt alles... Gretig neem ik een tweede lepel: een courtisane snelt me tegemoet. 'Goeie zaken gedaan?' Bij hap drie krijg ik een koraalsmaak, pak ik een boot van Lille naar de Malediven.…

metaforen waren krom getrokken tot een zielloos perspectief ritme danste een waanzinnig spel metrum joeg de lezers met explosies door de hel strofen scherpten zich aan glas, gebroken rond een muf verleden alliteraties groeven gaten voor het graf van zinnen die zijn overleden omdat niemand om ze gaf hoofden stil, gespitste oren de koets…

wat kan het je schelen dat hij gepromoveerd is op oorsmeer een detail om in een pubquiz punten mee te scoren alsof die vraag ooit zou worden gesteld waarom zou je willen weten dat hij in een koets met zwarte paarden en een witte koningspoedel naast zich naar huis reed- het litteken van een duel over de hele lengte van zijn gelaat laten…

de paardenkoets praalt met pompeus gezag de pauwenstoet schrijdt voort met veel vertoon de kerk wacht ijdel met de koningstroon mark showt straks vast zijn liberaalste lach eenvoudig landt intussen loof op Aarde – van alles heeft Natuur de grootste waarde…

beeld doet wenen Die niet in het schone blikveld horen Rookbrakende hoge fabrieksschoorstenen En verbonden met draden, toren aan toren Ander, onnatuurlijke misplaatste dingen Zoals bouwkranen als hooghartig staal Of hoogbouw die natuur en rust verdringen Gelijk karbonkels uit een griezelig spookverhaal Nee, geef me maar de tijd van koets…

Was ik niet even naast dat eindeloze meisje neer gezeten op wie ik mijn dronken poehäzie verpoogde los te laten zodat ik ledig `t evenredig blauw zat in en aan te blaten alsof ik net die ochtend hete pieperballen had ontbeten Als jij iets langer in je gouden koets was blijven steken was `t diamantje kwijt geraakt in die luxe limowagen zonder…

Een prachtig paar, de koets, de paarden. Dat alles in Drenthe onder een stralende zon romantisch allemaal. Nu waren de huwelijks foto's binnen en vol trots liet het paar de plaatjes zien. Tussen al die bekende gezichten zagen ze opeens die van de vrouw. De fotograaf had een portret alleen van haar geknipt. Maar wie was ze toch ?…

Viel ’t aardrijk mij ten deel, ik zou mij met u paren, U maken keizerin van ’s wereld weeldig veld, Gij, door uw vlechten blond, zoudt voor godin geteld Zijn, rijdend op een koets, verwonderd van* de scharen.…

Ik knik naar Batseba en wuif naar Delilah Totdat het aloude CHANGEZ klinkt Een engel met kroon op mijn schouder tikt Voor ik de zaal verlaat, vang ik de lege blik Van Vanitas, zij is altijd van de partij Eenmaal buiten, geen koets, geen glazen muiltje Maar Hispeed en snowboots en een nabeeld Van twee open, stenen handen, een kosmische…

de geur van roosmarijn dat wat lokt en heerlijk is, dat wil je zijn Als je luistert naar de cantates van Bach zo wil je zijn, als het aan jou lag en elk uur van de dag en van de week zwem je in een zacht kabbelende beek je zoekt een vrouw die vrouw wil zijn en liefde kent kom naar mij toe, waar ik woon, is je bekend Soms rij je in een koets…

Als hij door de fabriekspoort rijdt En die grauwe kolos doemt op Ooit door hijskranen op heipalen gezet Dan zinkt de moed naar de zolen En lekt als oud zweet En dringt in zijden sokken Dan raadt hij naar het raderwerk De springveer, de stroomdraden de zoveelste koets die van de band rolt En hoe alles draait en doordramt In het teken van…

Het ijsgat, opengehouden door de bewegingen van ganzen, koeten en ander waterwild, transformeert in een pandemonium van woeste vleugelslagen, gekakel en gesnater.…

Een koets zou over mijn lichaam kunnen heenrijden, dit zou mijn vreugde niet even kwetsen. Mijn vreugde zou gaan en het klingelen der sukkel-belletjes door het geschal van bazuinen vertalen. 16 februarie 1918…

zeggen niet veel tegen elkaar ze zwijgen besmettelijk nu het besef in hun keel klopt ongezien om de hoek te kunnen verdwijnen als de laatste roddels over hen vervliegen Ooit koningen van hun blank sociaal leven was eenzaamheid taai vreten voor anderen Nu tuimelkruid ook door hun hoofd dwarrelt herkennen ze hun eigen dorp niet meer Maar de koets…

felgeel voorzichtig landt `n vleugel met haar wederhelft vlak erboven ‘n soortgenoot; de rug licht gewelfd het zonschaduwspel slokt ze op in `t okergeheel De vijver ontwaakt uit zijn zwart bevroren dromen karpers breken riet om `t eerste lauw te zwemmen waar dotters in hun groei niet meer zijn te remmen en dobberend, meerkuikentjes dan koet…

Schenk’ hij me een stille koets bij ’t ingaan van de nacht! Bevrijder, kom! Ruk los de ketens die mij prangen: Ach! Koel is ’t in uw arm, en op uw peluw, zacht. ‘k Heb lang de felle brand van ’t middaguur gedragen dat bloed en brein ontstak, en hijg naar ’t eenzaam graf.…

Zij naderde mijn koets; wat hart was niet bewogen Geworden, door zo schone en goddelijk een zwier?…

Dus hoe mooi je het ook verpakt, hoe netjes het ook wordt gebracht Ook dit jaar wordt iedereen opnieuw afgestraft Prinsheerlijk En nou zal ik best niet weten, hoe en wat en vooral waarom Maar één ding is zeker, en zéker is krom Een gouden koets, iedereen opgedoft de derde dinsdag in september De éne hoed nog groter dan de andere maar aan het einde…

Jemig de pemig wie had dat verwacht. Met 16 zetels in de Eerste Kamer. Goh…. Mozes kriebel met een mokerhamer verpletterd door een boerenovermacht. Mark krabt zich een momentje achter ´t oor Gaaf landje man. Kom op we gaan weer door…

'k Heb Hessens schatkist, met het bloed Van menslijk slachtvee aangevoed, Noch Fredriks spaarpot leeggeplonderd; En voer in 't bonte koordlivrei Geen vetgemeste Huurlakei Wanneer mijn koets door 't Hofspui dondert. Maar 'k heb, bij 't oefengraag verstand, Mijn Dichterlijke luit ter hand, En niet geheel onvruchtbare ader.…

verjaardagsfeestje in 't gooi Destijds had hij haar in het park ontmoet Bij teppanyaki sushi hosokawa Met witte rijst als op de fuji yama De smaak van 't verre oosten deed hen goed Monsieur valice was dichter van beroep De markiezin voor elke man een prooi In rode mantel oogverblindend mooi Heur haar gestoken in frivole coupe Haar vaders koets…

het gezicht van Taghi, de moordenaar Waanzin en waarheid werden ook de les genomen Confronteerde de Willem Engel en onze Willem van Oranje En Argentijnse Maxima moest achter het raam Ziende uit het Paleis, dat haar gras groener was En weer mooi egaal en op juiste hoogte kwam Nu de tenten van ‘t verboden feestje waren afgebroken De Gouden Koets…

's avonds naar de Haagsche Comedie schuin tegenover het Lange Voorhout waar krokussen de Lente inluidden Haagsche binnenstad zo vertrouwd Met het Binnenhof ,de Koningin per Gouden Koets naar Ridderzaal over de Oranje boven maar da's een heel ander verhaal Haagsch gevoel Haagsch gevoel weet u wat ik hiermee bedoel?…

Er kwam een koets: de vracht werd ingeladen; Er volgde een schaar, een kleine schaar... o God! van al wie medetraden Viel de uitvaart aan niet ene zwaar! Och, aan niet een, van al die achterbleven, Ontvlood een zucht, een klacht, een woord; Niet een ‘Vaarwel’ werd meegegeven, Niet een ‘Tot weerziens!’ werd gehoord!…

Voor d'Amsteldamse palen* Lag ’t bruine* schip, met zwarte takeltouwen, Dat mijn Goddin* kwam halen, In plaats van koets, voor 't puik van alle vrouwen, Was ’t vunstig* ruim. Het witte schuim De voorboeg nat bevochten*; Maar als* gij scheiden*, Mijn ogen u geleiden*, Zo ze mochten*.…