Alle inzendingen over Kubus

Gevangen in de kubus Loop ik in het rond Gevangen in de leegte Verlies ik de moed Gevangen door de stilte Laat ik het los Bevangen door de tranen Word ik opgesloten…

In een cirkel van illusie dans ik in een kubus parabolisch ingetogen met een hoge resonantie. Ik baan mij een weg in een driehoeksverhouding maar ik sla een slecht figuur het is een vlucht in dementie.…

gevangen in een kubus met muren van ijs bevroren bevroren verstijfd liggend alles horend verstild verstilde woede en verdriet geen woorden meer verstopt verstopt in die ijskubus wanhopig vechtend…

De andere huizen worden omzoomd door tegels en grind en vierkante vijvers, en hier en daar een kubus of bol, strak in 't pak.…

De kubus doorbreken En de cirkel geef je een gooi Alles willen doorspreken soms was het wel mooi geweest is geweest op is op Weinig tot veel geweest De vlinder weer terug tot pop eigenlijk was het veel eerder klaar zonder een echt laatste hoofdstuk je ging maar, en ging maar door, maar de tijd heeft je tuk genomen…

Ook ik streef, En ontdek, En wordt ontdekt, Dat het verborgen Is, blijft, zal zijn, Maar toch spreekt De kubus, tot zijn Graf. En het graf Spreekt tot zijn Maker, ook ik streef.…

Zacht zijn de kubuskussens van ikea Op houten bedden ijzersterk en hard Dat u die twee niet met elkaar verwart Keihard het zachtste slaapcomfort - ikea Tien meter hoog eenvormig opgetast Als kubussen, de kussens en de kast…

ik speel dromend met gele bolletjes bouw een kubus uit het groen rondom nog heb ik geen idee wat ik met de rondjes ga doen ze rollen kleur in zwaartekracht met een gele drive wacht gespannen op de vorm die uit deze move overblijft zij liggen nu dicht tegen het groene vierkant aan in mijn altruïstisch geheugen hebben…

Hij bracht vuur in de architectuur ook 'n vragenvuur: waarom te wonen in een kubus? glijdt het bankstel niet naar 't laagste punt? kun je er je boeken bergen?…

Na de verbouwing van de Kaäba Toen de zwarte steen werd teruggezet Ontstond er een handgemeen in Mecca Tactvol beslecht door Mohammed Elk stamhoofd wilde het grote voorrecht Om het te mogen plaatsen op het altaar In de kubus wat ontaarde in een gevecht Dus sussend spreidde de wijze leraar Zijn mantel voorbeeldig uit in het zand Vroeg hen…

gehad schreeuwde toekomst in schilderend heden vervloekte het nu in nakijkend verleden ik gaf je mijn hand droomde de jouwe jij koos het pigment in onschuldig vertrouwen ik zag je staan op de rede van scheiden jankte onzichtbaar confrontatie vermijdend ik ben er door jou de ster die uiteindelijk schittert op het Plein in de Kubus…

Draaien aan Rubic’s kubus, spinnend in de kassen, kolkend door buizen, spetterend in rode plassen. Pats! De cirkel rond. Waar vandaan? Waar naar toe? Eerst vaste grond, liefst met ogen toe.…

gesloten papillen de weg begeleiden waar richting is geschreeuwd naar genot in zachtjes bijten duo ontvankelijke performance gebonden zonder zicht puberaal kwam je uit die kast in een solo creatief genot is de archetype verleidelijk of is het detail van net geen pijn conceptioneel met hand gemaakt ben jij het die mij raakt in de kubus…

de bitterheid voorbij schermt hij zich af van profaan rumoer en aardse illusie hij speurt naar wijsheid in het mystieke achtvlak dat het innerlijke licht bundelt op het raakvlak tussen vierkant en cirkel, waar de werelden elkaar ontmoeten in de agaten kubus sluitsteen van het gewelf licht de stralenkrans verder dan de krochten…

" De kinderen begrijpen maar niet de Hongaarse kubus. De kinderen in de klas schreien daarom tranen van ellende. Want ze kunnen die verschrikkelijke kubus maar niet leggen! Kleurvlak bij kleurvlak. De vruchtbare jonge mensen verlangen in de zomer naar een lieve baby. De zielen zijn betovert door de doorschijnende kraaltjes van liefde.…

zuinig vloeit uit de vouw die ik zelden zomaar vergeet het veenmos groeit grijsgroen over jouw flanken met de turf die ik uit de lenden steek stook ik ons strobed op dan schranken wij been over been tot een kluwen schuwen de vossenklem die schuilt onder de humus omdat ik niet durf en jij de trossen op ons altaar derft gekneld in onze glazen kubus…

de roze tint van een circusjongen maar buiten de lijst huilt een jachtbommenwerper een paard in paniek snuift het doek binnen het dak laait, de wirwar wordt scherper achter de slaande deur rolt de soldaat met een gebroken zwaard de krijtlijn tussen binnen en buiten is uitgegomd hij heeft grijze snippers uitgespaard de kleur verbannen kubus…

wang Ik keer hem de rug toe En lach in mijzelf drie keer Van de Vader Van de Zoon En van de Heilige Geest Dat ik het nooit geweest ben En desondanks het toch ben Geen eb kan mijn vloed Beminnen weigeren ten neerslaan Kamperfoelie bloeit staat in vuur en vlam Legt mijn knopen op tafel Ook ik staar in geen leegte En ben verliefd op geen kubus…