Netgedichten

netgedicht (nr. 13.102):

Picasso

arm in Parijs

tijdens een diepvriesoorlog
kiest hij voor somber blauw

dan rolt zijn naam over de tongen
lauw gegil van vrouwen in zijn zog
die één uur later niet uitgezongen raakten
over het fluweel van de flirt

hij hult zich in de roze tint van een circusjongen
maar buiten de lijst huilt een jachtbommenwerper

een paard in paniek snuift het doek binnen
het dak laait, de wirwar wordt scherper

achter de slaande deur
rolt de soldaat met een gebroken zwaard
de krijtlijn tussen binnen en buiten is uitgegomd
hij heeft grijze snippers uitgespaard
de kleur verbannen

kubus en kegel dwong hij op een vlak
doorheen de schuivende hoeken van een gitaar
kijk ik als een kikker naar een wak
als een vogel naar een verknipt gebaar

een taartpunt snijdt een halve cirkel
vijf gemaskerde hoeren staren me aan

gekruiste armen achter het hoofd
omlijsten de scherven van een gelaat
ze kijken verdoofd naar de matroos
die het bordeel verlaat met een lege buidel

ze lijken uit Ivoorkust overgewaaid
koperen slavinnen van de begeerte
de klaproos in hun schoot is verlept
gemaaid met één zwaai van de zeis

zij buigt het rechterbeen
voet tegen linkerkuit
stramme ballerina