Alle inzendingen over Laster

Het gebeurde, hij overleed Ik zag hem opgebaard zijn huis verlaten, veel mensen liepen fluisterend mee Het was nog niet uitgezocht maar zijn verweer was zo gering het haalde niet eens de krant De dragers zeiden dat hij schuldig was jongens gooiden verf op zijn terras de klokken beierden, een hond begon te blaffen zo hard hij kon…

Hoe de laster smaal', En door vuige taal, Deugd haar kroon bezwalke, - 't Schendend lipvenijn, Schoon het de aard' verschalke, God verblindt geen schijn! Zie, de nevel zwicht, Voor het zonnelicht, Dat de waarheid bloot leit; En de pest der aard', Staat, in al zijn snoodheid, Naakt geopenbaard.…

De reiger danst met afgehakte poten de merel zingt met doorgesneden keel de dichter schrijft met haar ontstolen woorden alleen de laster is wat er blijvend blijft.…

Leven is voelen dat je kwijtraakt wat je krijgt – alleen Goedheid blijft.…

Dieren ongedierte noemen is laster. Laster jegens Darwin, want ondieren zijn evolutiekampioenen. Superdieren, die slimmer zijn dan wij. Dieren ongedierte noemen is onkunde. Kennis leidt mensen naar respect. Voor de Schepper. Voor Charles Darwin. Voor de de natuur. Voor ons milieu.…

leugens als de windmolens Die de heer Don Quichotte Geenszins ten gunste wa- ren, maar gelukkig dankzij het tij dat niet wou keren Die ons ten deel gevallen Lasterlijke leugens Waren zowel de Don als mij geenszins positief gestemd Logisch door 't bvn 'lasterlijk' Uitgesproken stem van 't abso- lute kwaad Uiteindelijk zegevierden wij…

Misschien als laster, soms, geoorloofd wordt, hij dan zal afzien van de zwartmaak-sport……

De leugen presenteerde haar waarheid in de leugen. Het verraad en de waarheid kwamen toch wel uit. Niets was zo verderfelijk verraderlijk als haar vroom bedrog. De leugen bedroog zichzelf, door aan te nemen haar leugenachtige waarheid in stand te kunnen houden... . Bovendien: de energie, die ze verspreidde, stak menig donkere en duistere kracht…

Ach, feit of laster, mij is 't om het even; Het lijkt daar soms wel op het echte leven.…

Franciscus kon het nauwelijks geloven Aanvankelijk sprak hij nog streng van laster Maar menig bisschop kende een betaster om daarna weer de doofpot te gaan doven We zien Franciscus nu ootmoedig buigen Daar kan Simonis nog een punt aan zuigen…

Ik ga me ikkerig en lomp gedragen: ik kwets, insinueer en irriteer, beledig, laster, treiter en schoffeer en lieg naar hartenlust op alle vragen. Nee, 'k wil geen borrel en ik kauw geen gumpie: ik ben vandaag gewoon een beetje trumpy.…

Ik foutparkeer, was wit en misbruik macht, Fraudeer, breek in en treed de wet met voeten, Op alles wat ik doe staat wel een boete, Ik laster, roof en plunder en verkracht. Vervolgens zeg ik: “Sorry, ‘k was abuis”, En maak wat over aan het Rode Kruis.…

Nu Jeannie Longo wéér twee titels wint Leidt dit, gezien haar leeftijd, vast tot laster 't Is een geval, dat menig criticaster Toch op z'n minst naar doping riekend vindt Maar ach, er kan geen doping sterker zijn Dan Longo's diep gewortelde venijn…

Om het slechte niet voor niets op deze wereld te laten zijn zal het slechte zich met zichzelf moeten bezighouden 't slechte moet 't slechte omkeren naar het goede de leugenbanken failliet laten gaan en niet andermans privéleven schenden lasteren en smadelijk bejegenen het slechte zal niet het Koninkrijk binnengaan zoals…

Bevrijd jezelf van last, laster en gebrek: bied aan elk ander mens, in jou, een volledig nieuwe stek! Bevrijd van pijn zal ik uiteindelijk lichter zijn!…

En was de dichter niet ter hulp gekomen, en wisten wij na alle laster niet Dat wat in proza enkel maar kan liegen Tot waarheid wordt gelouterd in een lied, Wie zou dan niet de tijd terug begeren, Toen Alfa vrijgezel was en haast stom, Wie zou niet liever vreedzaam vegeteren, In een sereen analfabetendom?…

Nu scheldt en schreeuwt er iedereen, En noemt het dwaas, brutaal, gemeen… Want ‘men’ weet in ’t eenvoudig zeggen Een diepe, boze zin te leggen: De mens is steeds geneigd het kwaad Te zoeken, ook waar ’t niet bestaat; Dies houd uw tong en penne in, Want laster schijnt hem vaak gewin.…

Anoniem waaien ze over, roddels gaan de wereld door, wie ze allemaal geloven, geef ik graag de wind van voor Leugen, laster zonder weerga en vaak ook nog anoniem, smeuren vuil over je leven, blij, dat jij hen niet kan zien Veilig zitten ze verscholen, op dat anonieme internet, lachen loerend onverholen, werpen op jouw naam een smet…

Kwaadaardige ogen loeren hebben hun haat op mij gericht ik durf dus niets meer aan te roeren het kwaad heeft meestal geen gezicht. veel blikken zijn gericht op mij, geuite woorden worden hoeren besmeurend elk teer ogenblik durf dus geen vin meer te verroeren het internet kent geen privé en dat moet mij mijn mond toesnoeren voortdurend…

De Telegraaf doopt graag de pen in gal. Venijnig wordt gefoeterd en gefabeld, personen worden keihard neergesabeld. Zo maakt de krant zichzélf probleemgeval. Is er bijvoorbeeld iets met Halsema, dan roept men al verbitterd: ‘Alsem, ha!’…

Roept en men zal uw mond snoeren klopt en de deur zal gesloten blijven vraagt en er zal genomen worden bidt en men zal uitgelachen worden wacht en de jaren verstrijken werkt en men zal geen loon ontvangen hoopt en men zal slechts dromen vertrouw en men zal bedrogen worden steel en men zal rijk worden laster en men zal geloofd worden…

XXI Toch, als de tovervonk langs wonderdraad gevlogen, - Snel als de Laster vliedt en ’t praatje van de Logen – De tijding brengt in ’t land: de Mail, de Mail is aan! Dan hoort men harten vaak als dichterboezems slaan, Want elk, vol vreugd, vol vrees, wacht van zijn verre lieven De levenstekenen, de lange, dierbre Brieven!…

We praten erover zodra er iets verdachts is Een kind dat thuisblijft oma die een week komt logeren een nieuwe oppas of een lange zakenreis Noem het roddels Ze zijn het cement van onze buurt En we weten best dat het mogelijk is dat ze niet waar zijn En dat is de kiem de kiem van onze laster Onze afgunst…

Vaak gaat bij hem een mondje open De rups ontrolt aan zijn gezicht In droef vermaak spreekt hij verholen de bruidsspin toe, die hem verslindt Als laster van de tong gesneden uit luider keelgat gillen moet, verweert de wanhoop opgespleten de toedracht van een slinks verzoek Natuurlijk spreekt zij van de liefde en van een gouden bruiloftskrans…

Gevangen in de lach Omsloten door de grijns Tranen plengen Vervuld van verdriet Door woede en laster Gedachten mengen Zinspeling onwaar De kracht een wonder Gaat maar door Berusting ontstaat 't Verdriet van de waarheid Staat stil. Laat voor Gaan de lach. De grijns Ontstaan na gerechtelijke Dwaling.…

Het staat nu zwart op wit Geschrapt wordt het verbod Op lastering van God Wie delft het onderspit Zou ’t goddelijke Licht Even hebben geweend Of even zijn versteend Schreef het soms een gedicht Van Goliath op klompen In ’t Alziend Oog een muisje?…

ze zullen zich over ons geluk ergeren, als we treurig zijn zal men juichen je kent ze, mijn lief zij met de kille harten zij zijn onwetend en dom en verheugen zich op laster ik draag mijn wonden nooit openlijk vertel ze niets je weet dat ze ons zullen willen schaden de kans dat het ze lukt is uiterst gering voor hen is het moeilijk…

ik laster goden met gebed aan jou alléén, LAIS, en sla verlossing af die mij laat zijn als parels ochtenddauw, die mij ontslaat van welverdiende straf, daar niets mij geven kan wat jij mij gaf.…

Wat doe je met een wet die niet meer werkt Het spotten met Gods zegen of Gods last Komt iemand ooit voor schennis uit de kast Zijn onze bonnenschrijvers te beperkt? Dat als jij je niet bewust bent wat je doet Voor ‘geestelijke dwaling’ wordt beboet…

Ruig balkhout kruiselings verbonden, mijn naakte schande opgericht door wreden die hun vak verstonden, het lasteren niet laten konden, in dobbelspel hun vreugde vonden; mijn wereld Heer, mijn schuld, mijn zonden.…