21540 resultaten.
Over Kleef.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 180 Eigenlijk al zolang ik leef
Was ik nooit vaak in Kleef.
Daar, over de Duitse grens
Voel je je een ander mens
Je komt er aardig op dreef.
Ik was er steeds maar even,
Tekort om te blijven kleven.…
Ik adem het licht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 68 Ik adem het licht
De lucht glijdt
Langs mijn gezicht
Mijn voeten komen
Los van de grond
Die me met alle macht
Wil ketenen met haar
Grijpgrage tentakels
Ik zweef, en leef eindelijk
In het moment…
Treindeel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 173 Ik ben geworden hoe ik leef.
Het ritme van de dagen heeft me opgeslokt.
Ik ben één van hen geworden.
Of zijn zij een deel van mij?
Treindeel dan misschien.
Naar hun gebruiken schrijf ik
op mobiele telefoon en maak
vooral geen contact met hen.…
95 jaar
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 2.339 Voorlopig wil je nog doorgaan
iedere dag is er één
maar je weet het einde komt dichterbij
dat houdt je bezig, maar jou niet alleen
Het is een geweldige mijlpaal
deze leeftijd te mogen bereiken
nog steeds goed bij de tijd
voorlopig weet jij van geen wijken
Op naar de 100, maar jij zou zeggen, eerst maar 96
leef van dag tot dag
daar is niks mis mee…
Voltooid-verleden tijd
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 985 groeven
door een landschap
van rimpels
opgehoogde wallen
onder ogen zien
het zicht
vervagend
grijze strepen
wolken
gouden haren
trekken draden
door de tijd…
Bemind
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 992 ik beschrijf je niet
zo diep voel ik mij
tot jou aangetrokken
met aan de rand
een vleugje angst
rook van een sigaret
die verwaait in de wind
zou je hand tegen mijn mond
zwijgen en niet meer denken
adem door je vingers heen
voel verbondenheid
een puntje tong
tussen de tanden
van de tijd…
Om één jaar jong te zijn
poëzie
3.0 met 4 stemmen 1.005 Om één jaar jong te zijn, gaf 'k ziel en God,
Ik, die geluksdorst met ekstazen les:
Ja, ja stompzinnig ergens in de Nes
Met dronken prolen slaan de boel kapot,
Dan met een meid naar bed, en van genot
Schreeuwen en schreeuwen doen, een keer of zes:
'K zou Brahman, vond ik Mephistopheles,
Zelfs ruilen voor Jehova Zebaoth.
En deze wens, die…
't Is lang geleden (1)
poëzie
4.0 met 3 stemmen 1.133 'T is lang geleden; 'k was nog maar een kind.
Toen dacht ik: Als ik maak, dat ik nooit meer
Ondeugend ben, en dat 'k op school goed leer,
Dan word ik vast 'een kind, van God bemind'.
En - dacht ik - als ik dood ga, nou, dan vind
Ik in de lucht bij onze Lieve Heer
De mensen, waar 'k van hou, allemaal weer,
Mijn vader en mijn moeder en…
't Is lang geleden (2)
poëzie
3.0 met 3 stemmen 864 Zo zou ik eenmaal naar de hemel gaan,
En vleugels krijgen, wit als een kapel,
En vliegen door de lucht, zo hoog, zo snel,
Sneller dan vogels, hoger dan de maan;
En 'k zou misschien op Zondag mogen staan
Vlak bij de troon van God, naast Gabriël;
Jesus vond 't zeker goed: die wist het wel,
Dat ik op school mijn best zo had gedaan.
En dan…
't Is lang geleden (3)
poëzie
4.0 met 3 stemmen 957 Maar - één ding was er, dat 'k niet prettig vond:
Ik kende een plaat, waarop een neger vloog
Met de armen om een blanke, in 't donker. Hoog
Zag je veel licht; beneden was de grond.
Werd hij nu ook een engel? Met zo'n mond?
En met dat griez'lig witte van zijn oog?
Ik hoopte, dat grootmoeder zich bedroog,
En hij niet was bij God, als ik er…
't Is lang geleden (4)
poëzie
1.0 met 12 stemmen 1.454 Die Joden - Ja; die waren vreeslijk raar.
En lelijk ook; heel zelden zag je mooien.
En zo opzichtig! Jurken schots-bont-rooien
Trokken de meisjes aan, niet Zondags, maar
Op Zaterdag. En 't was ook stellig waar,
Want iemand had 't gezien, dat ze de dooien
Zonder gevoel zo van de trappen gooien,
Wanneer ze op Sabbat sterven. Dat was naar.…
't Is lang geleden (5)
poëzie
3.0 met 4 stemmen 761 Vaak wou 'k een Jood zijn, om de Zaterdag:
Dan hadden we een dicté, en dan mocht Koos
Niet schrijven, en keek rond; en na een poos
Zei meester: 'Koos mag weggaan!' En ik zag,
Afgunstig, hoe hij met pedante lach
Heel langzaam wegging. Eens zei iemand, boos,
Omdat 't mooi weer was: 'Jood!' Dat vond ik voos:
'Jood!' - 'Paap!' te schelden…
't Is lang geleden (6)
poëzie
2.0 met 3 stemmen 635 God's wijze liefde had 't heelal geschapen:
Vol lente, net als de appelbomen bloeien;
Weldadig-groen liet voor het vee Hij groeien
Het gras, voor ons doperwtjes en knolrapen,
'T varken om spek en ham, om wol de schapen,
Om boter, kaas, melk, leer, vlees, been de koeien;
Waar steden zijn, liet hij rivieren vloeien;
Het zonlicht spaarde Hij…
't Is lang geleden (7)
poëzie
3.0 met 28 stemmen 2.116 Dan denk ik aan 't konijntje, dat ik zag
Als kind vóór Sint Niklaas achter het glas
Van dure speelgoedwinkel. O! dat was
Zo'n prachtig beestje, grijs en wit; het lag
Gezellig in zijn mandje in mooi-groen gras;
En als 'k van school kwam, bleef ik iedre dag
Staan kijken, bang, dat 't weg zou zijn. En, ach!
Eens was het weg; en toen begreep…
HOELANG
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.674 Hoelang…
Voetstappen sterven weg,
een stem eindigt als
enkele fluistering
herinnerend aan toen…
Stilte trapt pijnlijk op mijn hart
niets is nog te horen
alleen de tijd die meedogenloos rimpels
van ouder worden achterlaat…
Een leegte vult de kamer
de woorden van ‘nooit meer zijn’
bonzen ongedurig op de deuren,
ik laat ze binnen……
't Is lang geleden (9)
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.002 De Zondag kwam altijd net als een feest;
Of eig'lijk: Zaterdag begon het al.
Om elf ging Koos; dan werden we half mal,
En meester zei: zo'n drokke, oproer'ge geest
Was in geen school ter waereld nog geweest;
- Want meester sprak geleerd. - En niemendal
Beviel hem dat zoethout; 't leek wel een stal;
Dat kauwen op zoethout deed zelfs geen…
't Is lang geleden (10)
poëzie
4.0 met 1 stemmen 688 Dan las ik weer van 't lel'ke, jonge eendje:
Eerst zwom hij blij door 't groene licht op 't water,
Toen joegen ze hem weg met kwaad gesnater,
En gooide een jongen naar hem met een steentje;
Toen plaste hij rond met één bevroren beentje
'S nachts in een kolk; en toen ontmoette hij, later,
Bij de oue vrouw, die deft'ge, wijze kater.
En…
't Is lang geleden (11)
poëzie
4.0 met 4 stemmen 636 Ja, laat heb ik 't ontdekt: Ik ben een zwaan:
Mij heeft uit poel van dof, smartelijk leven
Het stilgegroeide Godsgevoel geheven,
Aardse gehechtheid heb ik weggedaan;
Mijn vleugels zijn weer wit en waard te slaan
In Brahman's licht; want wat van slijk bleef kleven,
Met blijde tranen heb ik 't weggewreven:
Nu mag, nu durf, nu kan, nu moet…
't Is lang geleden (12)
poëzie
4.0 met 2 stemmen 825 Nog scheurde wijdjagende valk met schaars
Geroep uw stilte, mijn Veluwse grond!
Uw zwijgen, vol van diep verleden, schond
een dom rumoer van steedse beuzelaars;
Nog flikkerde 't hert door uw struiken rond;
Nog brandden geen lupinen, kaars naast kaars,
Hun gele blijdschap in uw tragisch paars,
Met stroeve bossen tot de horizont;
Nog lag…
't Is lang geleden (13)
poëzie
2.0 met 1 stemmen 806 Ruik ik daar niet de lucht, die wrang en sterk
En warm en prikk'lend van uw heide waait,
Als wolkenloze Augustusmiddag laait
Op glinst'rend zand en wit-zwevende berk?
Ik zie, hoe, vonk na vonk, 't bedrijvig werk
Van bijen om pas bloeiend heikruid draait;
Ik hoor 't point d'orgue, dat de wind die me aait,
Meedraagt uit 't spar-bos, bruingezuilde…
't Is lang geleden (14)
poëzie
2.0 met 12 stemmen 1.422 Want met Poseidaon's hoogzwalpende haat
Worstelde lang Odusseus' heldendom,
Tot hij door spleet in muur van branding zwom,
Waar gunst van stroomgod hem tot effen straat
Zijn glazen wildheid gladstreek, en gewaad
Door dragend water hij op de oever klom,
En bukte in krakend riet, en kuste stom
De heilige aard', geefster van 't voedend zaad…
Steeds
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 499 De tijd is haar verhaal
van dromen
die haar laten ontwaken
waar ze
vergeet
wat ze
is geworden
toen de liefde
haar niets meer vroeg
en
slechts
de stilte haar
metgezel wou
zijn.…
Als jij zegt....
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 556 Als jij zegt: "later",
Hoeveel tijd gaat er dan voorbij?
Als je zegt: "straks",
Hoor je dan eigenlijk wel dat van mij?
Als je zegt: "Nu even niet"
en je laat me het niet uitleggen
en jij zegt:"luister eens even"!
Wat moet ik dan zeggen?…
de klok van de baas
hartenkreet
1.0 met 12 stemmen 6.997 dagen zetten zich
als vanouds
neder op klanken
van de maand
zacht van geest
en vriendelijk
van manen
en dat terloops
predik niets
om vervolgens
als heer en meester
ongeloof te spreken
dit jaar is
als dat het was
maar laten we het
maar snel vergeten…
Witte borden
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 584 Op onze witte borden lagen
mosselen, eens jong, nu gemarineerd
in lentegroene olijfolie van eeuwenoude bomen
naast stukjes wijnrode paprika
te zonnen in een streepje licht.
We hadden zojuist de Rialtomarkt gemist.
Rondom ons terras werden de kramen afgebroken.
Een vissenkop lag in de goot,
een darm verdwaald wat verderop,
terwijl de straat…
Ach wéét je....
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.049 of ze thuis is, éven tijd heeft?
En weet je... ze lúistert, hééft een
minuutje, zet koffie, is thuis én heeft TIJD.
Heeft ze dat niet, dan maakt ze het
en weet je, dát zouden meer mensen
moeten doen.
Te makkelijk is 't om te zeggen, nu
éven niet ook niet om altijd já te zeggen.…
Vriend of Vijand
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 461 onverwacht werd hij mijn vijand
jaren lang was ik vergeten
dat hij woekert als een bosbrand
hoe ik hem ook wilde meten
vrienden dreven naar de welstand
spraken met hem als bezeten
over invloed en het hoogland
elke deur werd toegesmeten
kansen werden langzaam vierkant
namen werden aangemeten
door zijn duren en zijn schrijftrant
in historie…
de nieuwe tijd
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 961 ik tel de zegeningen van de tijd
verdwenen zijn de uren van vervelen
met verre vrienden kan ik ‘weemoed’ mailen
een MP3 verdrijft de eenzaamheid
de video verstilde tot mijn spijt
een DVD zou alle wonden helen
een Xbox waar ik dagen mee kan spelen
al kom ik nooit als winnaar uit de strijd
de magnetron ontdooit het hardste ijs
in tram en…
geen besef
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 425 Een langere weg
klaagzang
geen idee waarheen
nergens naartoe
vliegend in de ruimte
geen besef van tijd
liggend in de verte
iedereen verdwijnt
liever staande
elfen en feeën
leven of stilte
luid of dood…
ATOOM
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 943 En hoewel ik door tijd ben verbonden
drijft ons elke tel verder uiteen
want we hebben elkaar slechts te leen;
nimmer worden wij samen gevonden.
Ieder deel van ons was al bemeten,
ieder nu een onmogelijkheid
in de vouw op het scherp van de tijd
die door niemand kan worden gespleten.…