Alle inzendingen over Leven OR Ware leven

terwijl ze toezien hoe alles komt even blijft weer verdwijnt wortelen ze zich in elkaar doorgronden de diepte op zoek naar onwankelbaarheid de kracht van hun gehechtheid met bloei in de kruinen als eindeloze lente te verwoorden…

klein beetje maar toch niet al te veel wat kunnen jullie zagen over sterren en heelal het lijkt me wat te moeilijk dat moet je mij niet vragen ik had het soms wat lastig met opletten en scoren zo waren mijn rapporten ronduit, meestal slecht bergen en rivieren lopen steeds aan mij voorbij en ook geschiedenis, dat was een ware…

spontaan, gaan mijn ogen tranen wanneer ik denk aan tijd heimwee cirkelt banen verlangen voert een strijd mijn jonge leven flitst voorbij waar is die jeugd met al zijn mooie dagen ik herinner mij momenten van liefde en welbehagen maar nu ben ik in mijn leven veel meer op mijn gemak want: ouder worden is wijzer worden en dat heeft ook…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Als de stilte zich vult met kilte is de stilte kaal en kansloos Als je de stilte weet te verwarmen met je eigen zijn voelt de stilte als intens omarmen met het mijn en zijn Want in de stilte onmoet je eigen ik de stilte van je zijn De stilte garandeert ontroerende ontmoetingen die anderen niets aangaan Zeg nooit over je stilte…

Leven Je hebt het gepakt In je moederschoot Leven Je hebt het omarmd Toen je geboren werd Leven Je hebt het weggeduwd Toen het niet meer fijn was Leven Je hebt het vervloekt Dat je ooit geboren werd Leven Je hebt het gekoesterd Uit liefde voor je eigen kindje Leven Je hebt het aanvaard Zoals je leven nu is...…

Nu ben ik klein, later ben ik groot. Nu leef ik, later ben ik dood. Nu ben ik jong, later ben ik oud. Alleen de zee verandert niet, die blijft altijd zout...…

de bomen ze lachen me toe ze kijken me aan alsof ze me wat zeggen willen de bloemen ik ruik hun geur ze dansen in de wind alsof ze me wat zeggen willen het leven kijkt me aan, lacht me toe en zegt me, dat ik leven moet!…

Leven is spelen: het is om te lachen, zelfs als 't zo beroerd is dat men huilen moet.…

water als kristal klatert en kabbelt en stroomt de zee is nog ver…

Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn Verdriet beheerst mijn leven Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven?…

het leven verandering jullie glimlachjes vragen aan de nieuweling de probeerder eisen jouw gedicht schiet als dichtwerk tekort vragen aan het leven en dat soort maar zelden vindt ze maar eens jullie en mijn eerste dagen erkend herkend ingeschat ach wat jullie en mijn dagen zuur bij 't eerste kontakt maar nooit melden zij…

Leven blijft de moeite waard te leven, ook al zijn de tegenslagen groot; Nooit, zal ik de moed opgeven, omdat het leven mooier is dan de dood...…

wat zou er na dit leven zijn? je wil het zo graag weten is er dan nog zoveel verdriet en pijn? je wil dingen gewoon vergeten je wil er zo graag achterkomen misschien dat het wel beter is van binnen kun je er van dromen is er dan iemand die me mist?…

Zo pril en prachtig Zo teer en zacht Zo nieuw en onbeschreven Elk kind geboren Maar later dan de ommekeer Zo oud zo lelijk Zo vergaan en hard Zo dikwijls ziek en pijn Is menig mens beschoren…

Een warm gevoel tintelt door mijn buik, mijn armen, mijn hoofd, En blijft hangen op het topje van mijn neus waar jij net je allerzachtste afscheidszoen hebt geplaatst. Het leven is hard, zeg je, En ik hoor hoe je de deur achter je dichttrekt, De koude windvlaag breekt de stilte. Het leven is hard, zei je.…

Nu is alles andersom, en leeft zij mijn leven. Ik wil het graag terug, al is het maar voor even.…

Da’s dus met waterdamp methaan-gas geven en ik verzeker u: dat maakt veel leven.…

Ontsproten uit wellust Organisch doch nog onbevangen Een blik, onbewust veracht door hen Zij, ooit bewust levenslustig Nu verdwaald in alle lessen Die tastbaar houvast boden Patronen vormden het labyrint Die velen cyclisch delen Bedachtzaam streven zij Ontwetend vergeten zijn Het voortschrijdend natuurlijk gift Dat nu zo onopvallend…

leven wordt gegeven als een onbegrensd begin van dit onbevangen woord maakt de mensheid een gecompliceerde zin een zin vol regels en tekens die je er haast toe dwingt het leven al te kennen voordat je eraan begint.…

En ik, ik zit hier doelloos nog steeds denkend aan jou Het leven gaat door met leven kent geen warmte, kent geen kou..…

jij bent op op formidabele wijze verrast zij hebben de kleuren van hun leven gisteren jou gegeven in tal van leuke composities in een veelheid van combinaties op de meest uitgelezen locaties kijken ze jou liefhebbend aan gezin kinderen en kleinkinderen die tussen de generaties door- en op zijn gegaan in hun subtiel verschil…

nooit meer wil ik me in de liefde vergissen dat jij de ware dit keer zult zijn wat zou ik anders nog weten of kennen mezelfvertrouwen er niet meer zijn ik zou er niet meer aan kunnen wennen en bang zijn voor weer die pijn..... o god laat jij de ware zijn....…

In mijn leven, is geen plaats meer voor een ander. Hoe vaak heb ik dat wel niet gezegd. Jij beheerst nog steeds mijn leven, het kan niet worden uitgelegd. Je hield er niet zo van. De woorden te hoogdravend, veel te net. Je lachte dan je scheve lachje, met ogen vol van pret.…

Ik vertel je de ballade van m’n leven.. vol zelfbeklag en weemoed.. als je luistert, kun je horen dat ik heimwee heb naar iets wat nooit zal komen ik heb gelachen en gehuild gedanst en stilgestaan ik leef m’n leven zoals alleen ik dat kan..…

Met veel gerammel en gepiep Rij ik de kasseien plat Alle oneffen wegen weg Dit is wat je krijgt Dit is wat ik je geef Want ik weet Dat jij thuis op me wacht Ik ga door gang 7 naar appartement 9 De deur piepend open ik sta hier in de hal Je komt naar me toe met een brede lach En het komt weer in me op Jij, jij bent mijn leven…

IJzeren spijlen voor ogen blikken kilte Wimpers sluiten zon licht buiten tasten stilte Stijlloos ogen de zinnen in nemend besef Bevrijd van twijfel geeft levens lust weer adem…

We zullen elk ons eigen leven leiden ieder op z'n eigen manier. Ieder onze eigen weg inslaan al blijft mijn deur altijd op een kier.…

Dit leven is gans niet, omdat te genen stonden Die leven heeft ontvaên is zeker voor de dood, Dit leven is gans niet, omdat het als een kloot Rolt stadig naar het einde en snellijk is verzwonden. Dit leven is gans niet, omdat gelijk vergaan De wijze met de dwaas, de goede met de kwaên, En legt hij neer die gister was verheven.…

in het stille ochtendgloren ontwaakt een nieuwe droom voelt mijn hart weer leven is er liefde mij gegeven waar een lach in tranen breekt mijn traan om lachen smeekt zal het duister in mijn leven in licht worden verdreven tot mijn dromend verlangen in helderheid gevangen mij liefde laat beleven eens in dit leven…