Alle inzendingen over Lichtvoetig-V

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

… en twintig-drieëntwintig is voorbij het nieuwe jaar verkneukelt zich: ik win! derhalve start ik snel met goede zin en sta met ‘beste wensen’ in de rij … oubollig zeker maar oprecht gemeend mijn hart is ondanks alles niet versteend…

Vertrekkende vlucht Een groep ganzen in v-vorm Vee staat nog op stal…

als dit roestige paard een naam moet hebben zal het er één zijn van lichtvoetigheid doorluchtig vooral zoals fragiele paarden zich door 't leven begeven en hoog op willen springen tot pakweg de zevende hemel…

dàg winterkoning vogelkind in vaalbruin veren pakje -het staartje hooggepinkt- dat zo lichtvoetig springt van stam naar tak tot takje hier heb ik gierstjes rond- gestrooid uit een cellofanen zakje , Sint Nicolaas…

Ik, fijnbesnaard als ik ben altijd lichtvoetig en toch hoorbaar, maar dan op mijn manier adrem als ik ben en o zo leuk, om je te bescheuren en dat altijd op de juiste momenten -zie ze eens allemaal lachen- wat zou de wereld zijn zonder mij ik praat nu vanuit de heup of misschien wel lager...…

Ze vormen samen een prachtige V; de ganzen roepen tijdens hun vlucht: “Dit is de V van Vrede”. Toch iets wat ik wél snap.…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

sprookjes lijken alleen nog te leven in oudere geesten terwijl de decors hetzelfde zijn gebleven donkere delen van het bos hoog struikgewas met open plek het vijvertje met oevers mos sterren en een volle maan fee en elven die lichtvoetig dansen de droomprins op het witte paard maar de kinderen zijn los gegaan in stemmen die relaties…

geland in schaduw van de morgen liep langzaam naar mijn hand vleugels voor de kou verborgen je tastte naar mijn warme huid een plaats om uit te rusten spreidde je breeduit zonnestralen die je kusten ik zag je slanke lijf zich koesterend aan het raken groeiend in het kort verblijf liet je mij de liefde smaken je brengt lente mee lichtvoetig…

Even verder rijst voor mij de witte poort van een oord vol vleugelgegons, vermengd met een soort lichtvoetigheid, dat elk woord onweegbaar met licht en liefde aanlengt Een lenig land voor dichter en troubadour waarin alles schijnt te buigen voor klanken en de kleuren van wapperend pompadoer voor de geur van wijnlekkende ranken Ik wil mij…

Ik kan niet meer zwaarmoedig schrijven het zwarte wolkenpak wist jij te verdrijven gewoon die keer dat ik jou zag dansen op de wind licht als een veertje, een glimlach als van een spelend kind gewoon iedere keer als onze lijven zacht tegen elkaar aan wrijven lach ik stil.…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

zijn ogen lopen lichtvoetig uit haar beeld onnavolgbaar hij blijft niet hangen stapt over drempels andere werelden in valt samen met zichzelf hij blijft iemand voor het oog van de camera onvervangbaar hij ontloopt het verlangen naar de val niet de pijn van het bestaan…

Lichtvoetig dartelt zij, gelijk een vlinder van de één naar de andere man. Niemand die ze hindert, behalve zo nu en dan als blijkt dat de bloem waar zij haar zinnen op gezet had, reeds besproken was…. Dan volgt een vliegpartij die zijn weerga niet kent en gaat zij op zoek naar de volgende vent……

De zon op het dak de pannen blinken dat het een lieve lust is her en der klinken helle stemmen in de tuinen zo lichtvoetig is de jubel om het felle licht verre van schuchter springt van tak tot tak al 't prille groen…

wat down in de vroege morgen maakte jouw glimlach me weer lichtvoetig in een vluchtig elkaar passeren jij naar je werk ik aan de wandel jouw morgengroet klonk als een belofte ineens fluisterde er een zonnige glans aan mijn horizon…

We raden niet naar ons evenwicht de lichtvoetige dans van onze oorsprong. We staan op en ergens raakt onze passie verstrengeld.…

ik waag er nog een vraag aan tegen binnendraadse gedachten of draadloze geur door het dal trekt met wonderen als dagsluiers of een streling de berghelling raakt met lichtvoetige tred, hoewel diffuus ondanks het antwoord, de juiste plek op het verkeerde lichaam…

Ga met God en laat je leiden door de zon Speel lichtvoetig in grazige alpenweides Dans op de wolken van de seizoenen De engelen zullen je vergezellen Een lentewind wijst je de weg. Ga met God en laat je leiden door de zon…

Spel eens even b o u l e v a r d voor me? Wil je? Kom op zeg! Toon eens even een beetje meer spirit! Net als die helden van toen die je zo-even nog neersabelde Grote bek bandje lek Admiraal lafbek. http://www.youtube.com/watch?v=wq-kfVmtzOI&feature=youtu.be…

Hoe het donker me verblindt door de lichtvoetigheid van mijn gedachten. Dit is hoe ik niet meer weet of gisteren al voorbij is of vandaag nog beginnen moet. Hoe het kloppen van mijn hart en het stromen van mijn bloed me misselijk maakt. Dit is hoe ik het spoor bijster ben sinds ik weer missen moet.…

zo lichtvoetig dat ik hem niet hoorde toen hij in een oogwenk met jouw ziel verdween ik hoor je praten ik zie je schaduw op de muur van de tuin je leefde daarnet nog een onpeilbare god trok je ziel zwijgend naar een lichtloze ruimte je lichaam liet hij achter…

v=4PtPIEW3Dh…

Ze smasht, ze blockt en staat haar mannetje (m/v) als bronzen reuzenfee. Ze mept de bal en slaat een goed figuur ermee.…

er hoefde niets te gebeuren hij belandde vanzelf op een plek aan de rand van vergetelheid hij danste met Aphrodite een lichtvoetig leven tot de muziek verstilde en Chronos hem wenkte hij draaide zich om en reikte de hand van de gevederde dood voor de laatste dans aan de rand voorbij vergetelheid…

Met centrifugerende snelheid word ik ruggelings vacüumgetrokken glijdend op wind in een regenboogspiraal Het tapslopend eind ejaculeert mij Van grote hoogte zwevend landend huppel ik lichtvoetend in een meer van blad naar blad van de roze lotus Koikarpers happen wreedzaam waterluizen…

je speelde met lucht in kleuren van de regenboog verschoot in vale zon danste op wolken lichtvoetig ongebogen weersprak de donder als een echoloze schichtte langs de hemel weerlichtte in de nacht ontlaadde in één ogenblik een fractie goddelijke macht…

Maar als ik thuis mijn benen spray dan ruik ik geen vanille, maar Mevrouw v. W.…

De tijd is als een mooie vlinder Oudheid is als een stofdoek met mooie kleuren Zo interessant als een Egyptenaar in de tijd van Karel V Als een klok met jaren als cijfers…