Alle inzendingen over Liefde OR Pijn OR Dood

steeds ben ik gezwicht voor wankel evenwicht loop op het slappe koord niet meegaan of akkoord een vangnet is voorhanden de rek is wel uit alle banden dan komt de val ik kan niet falen het is mijn enige salto mortale…

die grenzenloos zal zijn verlost van donkere, angstige nachten naar Liefde vrij van elke dood en pijn…

Zijn boodschap, in pijn en bespotting volbracht, toont ons idealen en liefde, vermoord onder menselijk gezag. De dood overwonnen, herboren in God. Dat zijn van die termen, daar gaat mijn verstand bij op slot. Ik voel dat hij terug is, Ons helpt na de dood. Zijn liefde was geven. Zijn voorbeeld zijn leven.…

Zoveel weten we niet van Liefde, alleen Dat – Liefde Alles is.…

Als ik dood ben, kàn het niet minder zijn dan pas word ik eindelijk met rust gelaten Dan pas doet de wereld mij niet meer pijn dàn pas..zullen zij aardig over mij praten Als ik dood ben, zal ik niet eenzaam zijn dan pas zal ik van liefde kunnen proeven Dan pas pieker ik niet meer over die trein dàn pas zal ik ‘t masker niet meer hoeven Als…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

Liefde is nu enkel nog een hol gevoel van rouw en onmacht en hunker: rauwe rasperige pijn, waarmee ik noodgedwongen leren leven heb. Toch wil ik niet verzaken aan de genster die smeult onder de as: als ik haar uit mijn hart ruk ben ik immers dood.…

dode letters in wanhoop in schaduw van vernietiging gevoed in korrels van rampspoed in golven van verdriet tanende liefde gehoond uit één gereten schoonheid weggetrokken in vensters van gevangenschap littekens in gespierde pijn liefde gekooid in droefheid trillend in blinde vingers aan rakend , maar net niet…

zonder pijn…

Mijn liefde en pijn Toen ik van je hield wilde ik jouw geluk - maar - streed jij voor mijn ongeluk toen ik afstand van je nam wilde jij - dat - ik streed voor jouw geluk maar wilde jij dat niet bewuster - daarna - wilde ik jouw geluk en niet mijn ongeluk jij hebt dat ene gedaan - gestreden - voor mij met hart en ziel ik…

zoete geur van wilde rozen bedwelmt je trekt je aan tot je alleen nog wilt omhelzen de geur die goddelijke geur de doornen dringen onderhuids maar de geur de geur laat niet meer los druppels bloed ontspringen is er liefde is er liefde zonder pijn?…

vannacht huilde de wind grote dikke tranen ik keek van achter het raam en zag de ruiten nat de bomen en hun takken bewogen heen en weer alleen de maan stond stil en ik gevangen door dit moment jij sliep door alles heen de man mij zo bekend ik zag jouw lijf bewegen je ademhaling op en neer ik voelde al mijn liefde voor…

opnieuw tot leven gekomen Het heeft liefde gehad, liefde gegeven de liefde bedreven, het heeft genoten van het leven, maar ook veel pijn geleden geschreeuwd, gegild, gehuild en bijna opgegeven Mensen verloren die het toe had gelaten diep van binnen, aan verraad, dommigheid, de dood, familie leden, vrienden, kennissen en ouwe liefdes verloren…

Laat mij dus maar teruggaan ook al ga ik dood van angst, naar het graf van de gelofte, waar geloof nu opgestaan is, dat ooit pijn en rouw verwaaien.…

Ik speel goed citer maar maak af en toe een fout – dan kijkt hij naar mij.…

Scherpe messtekende pijn Vlijmen het bloedende hart Ineens haalde de dood je op Zomaar oneerlijk gemeen Niemand mocht dat immers.. Deze liefde gaf ons najaarsbloemen Huilend strooide ik die uit Over je graf van leegte Nooit zou onze liefde doodgaan Samen was het zó volmaakt...…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

haat van een demonische zee met hemelse zegen omgeven door de God van mijn leven in de schuilplaats van de allerhoogste gezeten redt hij uit de strik van de vogelvanger o liefde groot sterker dan de dood met Zijn vlerken redt hij de zijne uit pijnen van ziekte en nood de liefde en trouw van onze God Israëls God is oneindig…

Stil en anoniem met een pijn van dezelfde woorden die ook namen kunnen zijn. Van bloed en een liefde die haar ziek maakte en haar lichaam verteerde door het eenzaam wachten op een dankbare dood.…

ik bedenk het is genoeg, Ik zeg bye tegen de liefde die ik vroeg. Verder met mijn leven, Ik ken het in elke vorm: van dood tot liefde, van verlating tot scheid, Als je nog langer wacht, ben je met kwijt…

Als een mens geen liefde kent, dan kan het ook geen pijn doen.…

Het Hart is vaak vol van liefde, maar soms ook vol verdriet, Het klopt bij alle mensen, maar je ziet het niet. Het kan haten en beminnen, en is soms vol van pijn, Maar kan in liefde tussen mensen, ook van die ander zijn. Het is soms open of gesloten, en bij sommigen heel groot. Het mijne moest men repareren, want anders ging ik dood.…

Liefde is prachtig... liefde maakt je mooi...en laat je ook nog stralen... Liefde...geeft pijn... pijn in je zijn... pijn maakt verdrietig hoe verklaar ik dit nietig?…

kon niet echt zijn alles wat het me bezorgde was pijn De liefde die ik voelde was onwerkelijk maar de pijn die ik voelde was ondraaglijk De haat kwam in me op ik voelde me onzeker Ik zag jou weer lopen en de passie schoot in mijn lichaam En toen was het voorbij De liefde was dood…

pijn is niet erg pijn is pijn dood is erg en onomkeerbaar dood is afscheid nemen en weggaan van alles wat je kent naakt een onbekende weg inslaan alles achterlaten uit je lichaam stappen om dood te gaan heb je vertrouwen nodig je durven overgeven aan vreemde armen de weg terug vergeten…

Beetje bij beetje neemt de liefde af, ik heb het een beetje met jou gehad. Langzaam gaat mijn liefde voor jou voorbij, en eigenlijk ben ik helemaal niet blij. Geven, geven, geven en nooit nemen, maar jou is dat blijkbaar om het even. De pijn in mijn hart is te groot, ik wens mijn liefde voor jou dood.…

Indien het hart niet klopt Ontbreekt het ritme Waar het leven Zacht op dansen zal Als men vasthoudt Ligt de dood verscholen Onder levensmelodieën Van ons Zijn Met donkere angsten In ondragelijke pijn Laat je Liefde walsen Op het ritme van je wezen In harmonieuze klanken Met de kleuren van de Ziel…

Wie wil niet opnieuw beginnen in een lichaam zonder pijn lijf als meewerkend voorwerp in plaats van broos porselein Keuzes opnieuw kunnen maken liefde als pril element op de juiste plek aanwezig nog voor elk kritiek moment Wie wil niet worden herboren zonder eerst de dood te horen…

nasa stuurde eens muziek naar de ruimte voor mogelijke oren misschien zoals poëzie de duisternis in zingt en door de tijd reist langs liefde pijn schoonheid en de dood misschien zoals ze me stil laat staan bij mijn mogelijke oren en zij me beweegt…

voor hen fladderde ik van bloem tot bloem bij hen verdronk ik een stille dood ogen vol liefde koestering terwijl mijn hart schrijdde ongehoorde noodkreten mijn lippen koesterden een droom angst pijn verlangen smachten zoekend naar onrealiseerbare droom toen verdronk ik radeloosheid onbegrip pijn en schaamte wanneer stopt het niet niet…