Alle inzendingen over Liefde OR Ziekte OR Dood

Jij accepteerde mij met of zonder ziekte want jij redeneerde dat ik was en ben om wie ik ben met evenveel Liefde in me als jouw deel, beiden afhankelijk van elkaar in het Grote Geheel.…

Gedenk de dode dieren van vandaag: De kippen en de varkens en de koeien, Die men vanwege ziekten uit moest roeien Of die verdwenen zijn in onze maag En denk in het bijzonder aan de zwaan Die ook al wordt bedreigd in zijn bestaan.…

Afdalend in het voorportaal van de eeuwige vrede waar een enge ziekte mij verhindert het leven nog langer te vieren en met de dood in mijn ogen tover ik een laatste glimlach om mijn mond op weg naar de finale.…

Mijn antwoord op de dood is, mocht ik sterven van verdriet, doodgaan van angst, overlijden aan een erge ziekte, dan heb ik één wens. laat mij niet alleen gaan, laat mij in angst gaan, maar laat mij niet sterven van seniliteit, van een dementiewolk boven mij. Mijn antwoord op de dood is: ik leef nú.…

koortsachtige warmte omgedraaide maag koude rillingen de wereld vaag geen pillen nodig het gevoel is fijn liefde is de ziekte jij het medicijn…

Een scherpe naald de ziekte verspreidend Door drugs de dreiging niet beseft De dood die zo haar onderdaan treft Met HIV morbide de lust begeleidend Zo verdraait men in walgelijk groepsverband Een kennis tot ongewild bloedverwant…

De geringste zaken die ik bood, plomp lood en uiterste schaamte, maar ik ging niet dood... Je bent lief, zei ik. Je hebt nog het hele leven. Nog heel even, zei ze, heel even. En toen beet ik haar oortjes tot leven en dat was het enige, het enige wat ik hield.…

vol hoop en dromen vertrok ik westwaarts om mezelf opnieuw uit te vinden mijn oorsprong te zoeken de dood voor te blijven en de nachtman die alles verduistert ik vond de onherhaalbaarheid de lineaire tijd de ontoereikendheid van woorden de ware aard van liefde en natuurlijk de dood en de nachtman…

Die man van mij is dood, maar ook totaal genezen. Ze bleef er veel te vaak aan denken, aan het gemekker van haar klager. Het leven zonder was zo mager. Ze lag te huilen, ‘s nachts in bed. Waar ze geen mekkeren meer hoorde. Ze miste wat haar ooit zo stoorde.…

stilte rond het bed even wordt er niets gezegd en apparaten klikken hun tevredenheid de zieke dommelt weg wij fluisteren de droom die was en weten wat hij daar voor over had zijn handen tasten naar een klein houvast dan opent hij de ogen zijn zicht is licht gebroken maar spiegelt verteblauw hij kijkt naar jou in een verloren hopen…

mijn vingers op je wangen ik houd je glimlach in mijn handen je ogen glinsteren van koorts je ademt snel, je stem heb ik nog niet gehoord ik bet je voorhoofd en je slapen je blikken zeggen dat je eigenlijk wilt slapen maar je handen roepen mij ze vragen om te blijven houden me zo aan je zij als ik je droge lippen kus keert…

Een ziekte die met nietsontziend geweld Garant staat voor alleen maar narigheden. Wie kiezen kan waaraan hij dood wil gaan Moet Parkinson maar liever overslaan.…

tegen dood maar vooral tegen het leven dat soms zo hard kan zijn hoe haar te beschermen hoe haar los te laten haar laten zijn met alle teleurstellingen alle liefde geluk en pijn zoals het leven voor eenieder en ook voor een apart kind zal zijn…

Liefste, ga alvast, dan kan ik met je vrijen – in warm beddegoed.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Om de dood tegemoed te gaan, om de pijn te voelen. Waarom ben jíj bang? Bang om die ene stap te zetten, al die onzekerheid, om een ziekte, al die angst, om een ziekte Je bent bang, bang om te sterven...................…

, stilte, rust meer geven dan ontvangen en passie nooit geblust gelijk als man en vrouw een maatje voor het leven bij ziekte geen berouw maar aandacht kunnen geven nu heb je een idee wat liefde met mij doet het klinkt misschien cliché hoop dat je haar ontmoet…

onderhuids doet de ziekte haar werk en ondermijnt ondergraaft verminkt nog onzichtbaar voor het oog maar vaag voelbaar er klopt iets niet meer een vijand is binnengeslopen in het geniep terwijl de buitenkant nog glimlacht stromen binnen de tranen om wat wegvloeit onherroepelijk zoals een uitgesproken tekst die nog even blijft hangen…

Wat een onvoorstelbaar bericht, je hebt akute leukemie. Met recht een klap in je gezicht, hoe krijg je dit onder de knie? Men zegt dat je kracht naar kruis kunt dragen, maar is dit niet wat veel? 't Roept op tot zo onvoorstelbaar veel vragen, hoe wordt mijn lijf toch ooit weer heel? Voor jou ben ik een totale vreemde, 'k weet dat je ziek…

Over mijn ziekte valt een ander weinig uit te leggen. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan praten, dan weer het zwijgen er toe doe. Niet omdat ik niets wil zeggen, maar de woorden zijn soms zo moe. Ik kan vertellen dat ik dan weer kan lopen, dan weer verstijfd moet zitten zo moe, zoals deze regels: niets doet er dan meer zo toe.…

ik las vandaag een bericht dat Nederlanders Engels schelden ik denk dan, krijg allemaal maar de kutkankercholeratyfus heb je iets om over na te denken…

Haar grijze haren wapperden nog één keer in de wind. -daar stond ze dan- Ze keek uit over haar leven, haar doen en laten. -wat zou ze denken?- Haar vingers van plastic omsluiten haar schouders, haar ogen staarden in het licht. Haar mond was open, -wou ze wat zeggen?- geluid was er niet. -stille vogels vlogen in het rond- Haar benen…

Zó is het best, zó hoeft de strenge dood Met zachte waan ons niet meer te overreden. Men ziet in hem de laatste bondgenoot, De ultieme vriend, die onz' vermoeide leden In vage droom, bij 't kille morgenrood, Voert naar een oord (men zegt: een oord!) van vrede. 1933…

Zoveel weten we niet van Liefde, alleen Dat – Liefde Alles is.…

Je houdt dus van hem, je houdt echt van hem, zoveel -- dat je het toegeeft?…

Niets wist ik van ziekte of jouw naderende dood. Mijn hoofd wil het niet geloven. Ik sluit mijn ogen en mijn handen hou ik voor mijn oren. Het is helemaal niet waar en ik wil er niets van horen.…

die altijd blijft stromen gouden glans over ziekte en dood in zware tijden van lijden en zorgen van elke dag…

Mijn liefde zal niet verdwijnen Maar de ziekte doe ik het liefst alleen Zodat je mij niet weg ziet kwijnen En mij herinnert als voorheen…