Alle inzendingen over Liefe

Ik zal van je houden Niet alleen vandaag Niet alleen morgen Maar in een tijdloze ruimte Innig, intens, zonder grenzen Om wat jij en ik altijd wilden Eén te worden…

Dit ben jij zonder witregel of vraagteken, ik vind je terug in een punt of accent, mijn tong proeft je naam in letters, ik wals je rond en rond en het zoet van je mond spreekt zachte zinnen voluit op mijn lippen, ik vertaal het enkel op papier als het gedicht of een lied dat in mijn hoofd blijft zingen.…

fluister je zacht ik kleur en staar in de ruimte voorzichtig streel ik door je haar hoe vertel ik mijn lief over dromen als hij er altijd al was, daar waar ik mijn geheimen bewaar.…

ik je mooie ogen ze glommen zo fel die lieten me dromen en gaven de hel mijn lief was nooit gekomen mijn hart nog stil en zonder geluid je ogen hebben me bedrogen even kreeg ik je zacht voelen door de jaren heen verlangt zacht door je haar te kroelen ik koesterde die kans ik begrijp maar snap niet dag mijn lief kus…

Op een schaduw van verlangen klom je naar mijn hart in duister verleden gevangen maakte jij je aarzelende start jouw liefde overweldigend meesleurend overwinnend levensveranderend op een zee van verlangen veroverde je mijn hart dwalend door zijn duistere gangen maakte herstel zijn aarzelende start…

Ach, lief, wat kan het mooi toch zijn Ach lief, ik wou dat ik met jou kon delen ook mijn hartepijn... Want leven, is niet altijd rozengeur en maneschijn, Ik wou dat ik met jou kon delen, heel veel zonneschijn... Mijn lief, jouw lieve woorden zijn zo fijn mijn lief, zou het ook zo wezen, als je altijd bij me zou zijn?…

Ik vind je lief met heel mijn ziel. Het is daarom dat ik voor je viel. Ik vind je lief met heel mijn hart. Wat gaat het snel, voel me verward. Ik vind je lief en wat ik zeker weet, dat ik dit gevoel niet gauw vergeet. Je bent een schat en zo'n lieve vrouw. Je bent meer dan lief.... ik hou van jou!…

Met pijn in het hart vertel ik je met smart dat ik ons lot tart Liefde stroomt, zelfs wanneer je droomt, zachtjes onbeloond Te weinig getoond Onvrede behoort aan mij Onbewust persoonlijk Te laat met mijn gevlei zoals gewoonlijk…

wat is het stil je brieven zijn zo leeg je woorden zonder warmte waar is de kracht van je liefde gebleven je schrijft hoe het is hoe de mensen daar zijn dat het je zo goed bevalt maar het doet zo'n pijn dat ik geen liefde proef waar is de warmte gebleven is de afstand dan brekend in ons leven lief, wat is het stil vertel me toch…

Geen kloeke ogen die zeggen of uit gaan leggen Noch woorden en ook geen klanken die mijn zijn bedanken Niet eens gelul of boos gebrul Geen razend handgebaar Ach, m’n lief Stoot die deuren open Haat of min mij niet alleen maar alles om je heen…

zelfs na duizend jaar liefde voel ik me bij jou schuchter en verlegen ik heb alle stranden gezien in alle brandingen gezwommen maar telkens zijn jouw golven nieuw voor mij elke nacht is duizend nachten en na elke nacht komt de zon nieuwsgierig en verbaasd hoe ineengestrengeld man en vrouw kunnen zijn onze afgekoelde huid warmt hij vol…

Ik zoek doeken om mijn bloed te stelpen Iemand om mij er bovenop te helpen Medicijnen om mijn pijn te stillen Maar niets veranderd zoals ik het zou willen Alle klanken zijn veranderd in een stilte De warmte is vervangen door de kilte Niet wetend wie ik ben en waar we zijn Ik voel alleen het bloeden van mijn pijn Heb mij niet lief…

Nachtkaarsjes flakkeren rond de gouden maan schijnbaar tot morgenzicht jarig bij ochtenddauw waar het present naast me ligt jouw dromerige gestalte ademt het cadeau van de nieuwe dag ik heb je lief…

Als een grijze wolk, in jouw blauwe hemel, Als een verdord blad, aan jouw bloeiende boom, Dwarrel ik steeds verder, van je af. Vallend, steeds verder naar beneden, Wetend dat niemand me vangen zal. De zachte grond, met een bed van gras, Is veranderd in een harde, koude bodem. Je handen die altijd naar me reikten, Blijken nu zover weg te…

zo lief, mijn lief laat zijn waarden varen lieve lief om mij te evenaren zoekt hij niet meer naar gerief en daarom ben ik week dag in, dag uit periodiek onthoud ik wat ik hem geven kan deze lieve, warme man…

Kom geef me je hand en laat je gaan ontdek wat liefde echt kan zijn dat liefde oprecht kan zijn Kom geef me een kus en laat je gaan proef wat liefde fijn kan zijn dat liefde klein kan zijn Kom geef me je hart en laat je gaan voel wat liefde goed kan zijn dat liefde moed kan zijn Kom kijk in mijn ogen en laat…

Mijn lief kent vele vormen Ze kijkt ondeugend naar benee Twink'lend met haar ogen Alsof ik haar alles dee Verlegen lokt ze me haar zachte blik verleidt als alles is zoals het zich vlijt valt ze in mijn armen wijd ze staat te wuiven tussen bloemen op de geurende glooiende alpenwei ze is om daar en nu hevig te zoenen maar helaas het is…

Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn kus, dat is mijn groet, dat is de blijdschap in mijn bloed, dat is elk woord in elke brief, dat is mijn hart: ik heb u lief. Ik heb u lief, ik heb u lief! Dat is mijn zorg, dat is mijn zang, dat is mijn roem, mijn leven lang.…

Mijn Eigen Leven leiden Is helaas Niet Gewoon Het is Nu nog Vaak Lijden Voor mij Is het Een groot Gevecht Mijn Eigen weg Te kunnen Gaan De prijs Van Het lieve Meisje zijn…

als ik je zie, weerspiegelend in mijn ogen, kan ik een lach niet weerstaan telkens word ik naar jou toe gezogen reeds vroeg viel de avond waarbij de huid opgerekt door jaren steeds meer ruimte vond om de vergankelijkheid zichtbaar te verklaren telkens als ik je zie spreek ik in alle stilte die ene hoopvolle zin; ik heb je lief…

een warme band in eerst ontmoeten als formeel begroeten woorden vullen elkaar moeiteloos aan in een voorzichtig tasten naar verder samen gaan wij delen bodem en dezelfde zon zijn niet op de vlucht dat geeft ons frisse lucht geen haast en stress in volledige ontspanning naar een vernieuwend perspectief ik hoor me zeggen wat ben je lief…

weer keer op keer Te laat voor je woorden Ze zijn niet van betekenis Loze kreten in de ruimte Over liefde en het gemis Te laat voor je terugkeer Dat wil ik niet meer nooit Al lach je nog zo liefelijk Ik raak niet meer ontdooid Te laat voor je verzinsels Fantasievol en zo creatief Al overstijgt tijd alle pijn Eens had ik je in en in lief…

Ik heb je lief, wel duizend jaar mijn wens is uitgekomen, verlang naar je, zeer intensief, je bent het meisje uit mijn dromen.... Jij kent mijn hart van dag tot dag, kan dit gevoel maar niet omschrijven... vanaf het moment, dat ik je zag, wilde ik voor altijd bij je blijven...…

De weg tussen mijn en jouw bewustzijn is eindeloze zee De zee die ruist deint als het silhouet van een vrouw met een blik vol eeuwigheid Vannacht zal ik slapen in jouw dromen je koesteren als zonwit licht En het verlangen in mij zal fluisteren : Wees werkelijkheid verga nooit ik heb je lief zo lief…

een klein zwart speldekop en toch ben ik zo lief leven in mijn habitat wachten op die vlieg. kijk mij maar goed aan klaar om aan te vallen waarom ben je toch zo bang? 't is maar een kusje geven enkel op die ene wang.…

wij drijven met de stroom mee door donker wordende lucht als ijsbloemen in een hittegolf het eindeloze razen van het verkeer steelt woorden van de lippen vloeit als een zwarte stroom door ‘t hart als wij ons overgeven steken lichten van de stad insectenangels in mijn huid, maken verslaafd ogen houden vast aan ‘t rijzen van je boezem…

jou gaf ik nooit een cijfer geen tienen in een brief maar ik ben wel de schrijver van - lief, je bent zo lief -…

Zo lief als jij de wereld inkijkt met jouw ogen en jouw lach Daar wordt ik heel gelukkig van, als ik tenminste zo vrij zijn mag Ik vertel je dit ongevraagd, ik weet het maar dit gevoel ken ik al heel lang En om te zeggen wat ik eigenlijk vind ben ik al heel lang niet meer bang Zo'n mooie, aantrekkelijke lieve vrouw is echt de droom van…

als je geweend hebt ben je mooi je ogen als bewierookt glas vallen als luiken je bent alleen maar mooi de trap naar boven is als licht zonder treden en dan ga je van mij weg maar nog ben je mooi het oude zand verkruipt niet meer je durft je lichaam bijna niet meer te binden je borsten huiveren, lippen zoenen voorbij de kapstok en toch…

over het scheppen van de juiste afstand weggaan om te blijven, jezelf herkennen in wat is geweest en verlangen naar een beter onherkenbaar dubbelleven je met het andere gewone omringen getroffen worden door een détail mezelf en jou daarin tegenkomen me afvragen hoe wij zijn gegroeid…