Alle inzendingen over Maagd in de dageraad

’s nachts in schaduw der aarde als mens en machine zwijgen slaat nevel stof der dag neer wast douw Gaya’s groene kleed wordt de wereld weer als nieuw in zonnegloren herboren ze komt als maagd in een zetel van licht in magische stilte uit het oosten aangereden even ‘n aards paradijs ervaren al gauw gaan mens en machine m’n dagdromen…

Ik wil een letter zijn. Ik wil een M zijn. Omdat de M zo potig is, Kan hij waarschijnlijk Ver lopen. Omdat de M van boven Op een berg lijkt. Die vast wel te beklimmen is.…

. ___________________________________ ROZEVINGERIG In de rozevingerige gloed der dageraad - Eoos - lag met geloken ogen loos een meisje naast de havenloods nog jong en wulps maar haveloos van zestien lentes, zwarte roos noemt koos haar, hij is werkeloos hij wordt heel af en toe erg boos verdrinkt z'n geld daar in de soos bij…

Gezegend is de maagd de kroon van alle maagden, De tempel van Gods Zoon en wezenlijke kracht, De schone dageraad waardoor ons nu toe-lacht De Zonne waar zo dik de Vaderen naar vraagden.…

wend je naar mij, gele roos in de zon flonkerend in al je facetten,onsterfelijk teer gouden momenten in het spel der dageraad gele maagd ik verdrink in je glimlach schommel met je hoofd en beweeg je wimpers in de huivering van oogopslag waarin de wind opsteekt en je verwarde haren in mijn gezicht slaat als een bries bloei open gele roos…

Laat mij dageraad aan je voeten werpen en met licht beschijnen je pad mijn diensten wil ik aan je onderwerpen liefste zo ik jou altijd heb liefgehad bloemenkransen om je haren hangen jou kleden als schone vestaalse maagd benaderen met al mijn verlangen en liefde zo het jou alleen behaagt.…

Maria bleef volharden 'ik ben maagd, die deugd is mij door niemand ooit ontnomen' 'maar hoe in Godsnaam kon dat kind dan komen' heeft Jozef zich vertwijfeld afgevraagd hij bad de hemel 'noem mij toch de dader' maar kon het niet geloven: 'God de Vader?'…

Het maagd zijn is door het gevaar van prikacties onverzekerbaar…

Haar bloemen vallen op de oever, de maan schijnt – de mannen schreeuwen.…

Hij dacht, toen hij op de ontsteking drukte: zo’n zeventigtal maagden, da’s een boel ! maar spatte veel te vroeg, ver van zijn doel uiteen, zodat zijn bomaanslag mislukte. De maagden echter hadden een gelukje, er was precies voor elke maagd een stukje.…

- 500 keer laait het zomervuur op in mijn lichaam - Moe, verward, onwetend wat er in mij gaande is drijf ik uit in het herfstbad - het voegt me weer samen tot een kalme vrouw - Maar in de lente, de lente stap ik herboren te voorschijn als een fatale vrouw - steeds opnieuw jong altijd weer maagd -…

De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe; Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe; Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte: Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte, 't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn gedachten, hoe! Och, hoe was in die nacht mijn brandig…

Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Je bent mijn Eos Mijn dageraad Aurora morgenstond Opkomst der zon Die jou heeft gewekt Uit jouw sluimer gehaald Elim, mijn liefje My sweet lady sunshine Haal mij uit mijn dromen Haal mij uit mijn slaap Aurora wil Dat je bij me komt En dat je mij wakker maakt…

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

Jaarlijks sterven in ons land miljoenen dieren als maagd. Bron: Telegraaf)…

Het sluwe sissende zeeschuim kronkelt als een blote wellustige slang over het zacht welvend gebruinde lijf de dorstige jonge maagd laaft zich aan het geile gif tegen beter weten in…

geboren uit nooit geen hand die mij aanraakte geborgen uit de maagd van handen om mij de taal van liefde te leren woord voor woord…

geboren uit nooit geen hand die mij aanraakte geborgen uit de maagd van handen om mij de taal van liefde te leren woord voor woord…

Mijn leven streeft, een snel-vlietende stroom, Naar 't schriklijk eind, de onbekende dood. Nader, rusteloos nader: en mijn schoot Droeg nimmer vrucht, mijn zoetste droom bleef droom. Het baat niet of ik het beseffen schroom, Het baatte ook niet dat ik de mensen vlood: Des nachts ga ik van zware smarten groot En maakt een hete dorst mijn leden…

ik verlies nog liever dan zonder woorden de waarheid te vergeten te leven zonder mijn hart te raken als leugens onze kussen liefdeloos zwart maken…

Vanavond schrijf ik een gedicht ik weet nog niet waar het over gaat misschien over jou en mij misschien ook niet daarom laat ik het hierbij en kom morgen terug.…

Zij ondergaan de test met rode konen want wie geen maagd is, heet prostituee. Of dit voor de gezondheidszorg geslaagd is... bevallen met een vroedvrouw die nog maagd is?…

Een Keizer in het antieke Rome Heeft een Vestaalse schaars geklede Maagd Onlangs laat na het middaguur behaagd Maar had haar liever nog bij nacht genómen Nadat hij Venus had geconsulteerd Heeft hij de Maagd bij maneschijn geconsumeerd…

Ik slaap en slaap niet, 'k lig hier te wachten op 't bleken van de dageraad. Dit is een nacht als alle nachten. Vergetelheid, droom die vergaat. Daar heeft een haan gekraaid, 't is de eerste die het einde aankondigt van mijn zorgen en mij herinnert aan de teerste zoenen eertijds bij de lichte morgen.…

uit de donkerte van de nacht ziet ze in de verte een tunnel van licht en als ze er heen loopt rijst de dag op in gouden ochtendschijn en alles achterlatend in de duisternis van de tunnel grijpt ze het licht van de dageraad…

als de nacht weer van de morgen is maar, ik nog slaap en in mijn dromen jouw ogen weer geniet je hemelbed opschud en niemand nog mijn tranen ziet die ik dan telkens weer laat komen en als de zwarte schaduw weer verdwijnt heb ik mijn ogen opgeslagen naar de dag waarin geen zonlicht meer verschijnt…

de vogels fluiten zo verwacht mijn oor als ik de deuren open van mijn tuinkamer de wereld komt dan naakt binnen dat denk ik althans het is een kip dat zijn schor geluid laat horen die weet wat het is, niet bewust natuurlijk, om op te staan bij opkomend licht in de verte wat rumoer van het vroege verkeer nog vreedzaam van dreun…

in mijn ochtendrijk ben ik alleen zo mooi alleen donker is nog het gordijn naar het licht maar toch geluiden van mijn kippen of nabije hond kleuren de bevalling van de dag dit is rust na slapen stilte balanceren tussen zwart en wit nog niets moet zo luister ik nog in mijzelve zie langzaam de contouren van de geboorte…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…

sluimerende slaap ontwakend bij dageraad gapende dagen…