Alle inzendingen over Mama OR Peuter OR Aandacht

Mama waar ben je mama ben je nog altijd hier papa was de liefde van jouw leven dus was het verdriet groot toen jij al vroeg weduwe werd lieve mama ook had je veel verdriet over een van jouw zoons die niet meer aankwam mama trots was je op mijn kinderen al was ‘ik hou van jou’ zeggen je niet gewoon mama jouw gezondheid…

mama! mama! gaan we achteruit? neen, mijn jongen mama gaat naar achter maar jij, jij gaat naar voren…

Men laat me maar vallen keihard als een baksteen 't Laat me ergens koel koud ook erg leem beslist geen geween Olie zal steeds boven blijven drijven Genoeg pijn gehad en het toch gehaald Wie van meet af lukt nimmer faalt Mij nooit ofte nimmer gegeven Ben er nog fier en trots op ook Geleefd ook gevochten vooral bemind De looser wordt dan jij…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Vechten, vechten, mensenrechten, mama Biba warmt zich bij het vuur. Mama Biba wil voor rechten vechten. Voor haar kinderen strijdt zij uur na uur. Vechten, vechten, mensenrechten, mama Biba strijdt voor de vrije mens. Mama Biba wil de daders berechten die wars zijn van enige morele grens.…

mama ik was zes toen mannen je ophaalden je kleren lagen in een greppel jij was er niet mama ik ben oud ik wacht mijn leven lang op de dag dat je gevonden zal worden maar de dood mama haalde me in…

mama, mama, kijk! Mijn boterham doet kaka - gesmolten paashaas…

Mama, waarom heb je nooit van mij gehouden? Waarom mocht ik nooit bij je schuilen? Mama, waarom kon ik jou nooit vertrouwen? Waarom moest ik door jou zo veel huilen? Mama ik wil je zo graag loslaten maar dat kan ik ook weer niet. Ik zou nog zo veel willen praten. Over mama? Waarom zag je dat kleine meisje niet?…

Naast granaatappels en zure bommen Kreeg de peuter een aangepast dieet Zodat ze nu ook andere dingen eet Waarmee ze de wereld deed verstommen Gloeilampen en bakstenen eet ze steevast Omdat het in een bouwstofrijk dieet past …Een Amerikaanse peuter eet bakstenen en gloeilampen.…

Soms heel soms baalde ik ook wel van het feit, dat ze wéér om aandacht kwamen vragen. Zei dan automatisch... straks, ik heb even geen tijd, om het vervolgens te laten vervagen. Als bleek dat ik "straks" écht vergeten was, en er véél later pas weer aan dacht, ja, dan kon ik me bést schuldig voelen.…

ik beschrijf je met mijn lippen verhaal je schoonheid met mijn stem groei maar groei maar ik teken je kleur met mijn ogen en noem je mooi groei maar groei maar vorm je leven ik dek je toe met aarde, met gevoel op de vensterbank in het licht ik geef je aandacht een gezicht…

je hand lag op tafel even in rust het leek of je vingers mij wenkten hen even aandacht te schenken in raken ik voelde de spanning en in het touche de ontlading ik wist me eindeloos blij want ik hoorde erbij mocht delen in samen zou ik me nooit meer vervelen overweldigend was de info die ik in dit contact ervaarde…

Een koe vraagt om aandacht van de boer, de boerin die het er niet mee eens is en ‘boe’ roept omdat haar man haar een koe noemt omdat ze om aandacht vraagt, terwijl hij een koe roept als vrouw.…

het allermooiste van aandacht is dat je het kunt geven wie alleen maar aandacht vraagt begrijpt niets van het leven je hebt mensen die luid praten schreeuwen kan je het beter noemen vaak ten koste van een ander niet anders dan zichzelf roemen ikke, ikke, ikke, IK kom mensen lach om MIJ zo iemand verdient geen aandacht hij hoort er helemaal…

Zonnestralen badend in de oceaan Een oase aan blauw vergezeld in een collage Van dansende kleuren, tinten, en stralen In de taal van de stilte Jou gevoelens verzaligd In een oogopslag sprekend: “De duisternis is ontdaan. Wat zijn die dagen toch stralend”…

lege aandacht zuivert het onzuivere van helderheid…

Zij die de aandacht van anderen zoeken hebben blijkbaar zichzelf nog niet gevonden...…

Aandacht en een compliment Wat is het fijn dat jij er bent Een knipoog in de massa Een glimlach aan de kassa Een hand om vast te pakken Op je wang een zoen te plakken Een knuffel elke dag Een blije groet toen ik je zag Icoontjes in de mail Zegt soms ook zoveel Aandacht krijgen een lief gebaar Mijn dag kan niet meer stuk Aandacht…

Het was laatst, plots, dat ik dacht Aan het woordje aandacht. Je kunt het geven En je kunt het krijgen, Terwijl het je toelacht. Het is de verleden tijd van denken, Wat we elkaar dan schenken.…

Beter voel ik aandacht nu. Doodstil hangt ze tussen foto’s, de vier muren. Tussen elke toon van de muziek kan ‘k haar ook horen. En op straat en in het bos, in de nacht hangt aandacht die geen ruimte neemt maar zoveel ruimte geeft, en zorgt voor elk detail dat leeft, die alles kent en weet wat nodig heeft.…

met aandacht koken brengt bewustheid en diepte juist in alledag…

Aandacht is liefde. Liefde is vergeven. Aandacht geven. Is erg moeilijk. Eenvoudig. Luister. Kijk. Zie. Ja.…

broek sprak bedeesd het jochie waarna lachend de man hem verbazend weten liet de mijne soms is ook wel nat bovendien huil ik vaak droefde toen het ventje waarna de man op jaren knikkend hem bekende dat ook hij veel tranen kende maar het ergste toch sprak het baasje schuchter zijn de grote mensen die alsof ik niet besta nooit mij aandacht…

mijn aandacht te stelen door met zijn koppie mijn been te strelen en vraagt mij zo om hem eventjes te aaien het is duidelijk en zo waar alles in de natuur verwacht en hoopt dat zo nodige beetje onontbeerlijke aandacht gun het elkaar…

kerst voelt dit jaar broos en ongewoon zo heimelijk zweeft er ongerief rond met afstand en een verkapte mond met reine handen bestuur ik een wagen manoeuvreer ik me langs vakken ‘Kom’ zeg ik tegen mezelf ‘Laat de moed niet zakken’ het feest van licht omringt mij overal de wenskaarten aan het lint met soms een geschreven…

mama zo hulpeloos is er nog hoop jouw redding hier te koop of laat ik je maar gaan je eigen mama achterna mama hoe moet het met mijn eigen zoon hoe voelt hij dit aan en weet hij ook dat jij nu gaat je koude lichaam achterlaat mama hoewel ik weet dat dit moet zijn dit leed, verdriet en echte pijn valt het me zwaar je zo te zien…

Mama ik mis je zo... Elke dag, elk uur, elke minuut, elke seconde kan ik niet zonder jou Mama...? ik kan niet zonder je je was mijn steun mijn toeverlaat we deden alles samen, iedere dag mama ik mis je zo...…

mijn eerste pop behoed in de kelder tot in de hoekkast leeft nu naast een koek In een kinderhand taal spreekt zonder hapering in tijd en relatie die in rolstoel een leuk ritje maakt schillen en appelsien verdeelt in partjes sap dat langs vingertjes kittelig aan mijn kin als geboren gave zorg delen ze pakt haar zindelijkheid op…