Alle inzendingen over Mededogen

Natuurlijk haal je liever iemand uit het water die nog te redden is. Maar stel dat hij nog leefde wat hadden we dan voor hem kunnen doen. Hem vragen waar zijn wanhoop op berustte, hem zijn geliefde weer terugbezorgen, of zijn werk, of zijn zelfvertrouwen? Nu kunnen we een heel klein beetje rouwen niet eens om hem, omdat we hem niet kennen,…

bevolken en de kleur van dagen molken Niemand weet waar ze wieken En portieken slapen onder een onrustig dek Het alleene tors ik langs vele stralen licht Door lantaarnpalen geschraagd, spiegelend in mijn gezicht Wiegend op akkoorden, flitsend voor de ogen Tot de tijd mij bedekt neurie ik zachtjes toonladders woorden Sommige blikken kijken vol mededogen…

Een mens hoeft niet mee te voelen, maar zou op zijn minst mededogen mogen tonen!…

buiten licht en duisternis elkaar bestrijden angst zweet dat uitbreekt in het wanhopige lichaam uitgeblust komt tot rust aan de zoete kust met haar oneindige vrije horizon waar zee en lucht elkaar lijken te raken troost dat angst uitdooft in het gebroken geluid daar waar wachters verschijnen om bruggen te bouwen voor de duiven mededogen…

Wilde, brandende ogen, drijvend in ene vloed van zachtheid en mededogen: half water en half gloed. O toverachtig gemengel van week gevoel en van drift! O tolken van 't hart van die engel, brengt gij mij laving of gift?…

Misschien vanwege mijn grote hart dat evenzogoed bang is voor alles wat er verkeerd zou kunnen gaan en vaak geen plaats biedt aan wat ik nodig heb, geen ruimte maakt voor wat ik wens Of om de afstand te overbruggen van mijn hoge poten en lange nek tot jou, en niet op je neer te kijken met gewapende liefde om een onvervulde behoefte…

bekwaam of niet als ze hun plaats afstaan al vóór ze daar aan toe zijn Misschien gaan ze dan begrijpen dat zijzelf ook voordringers zijn geweest, en erger nog dat het niemand iets heeft opgeleverd zodat offers aan de jeugd niet bestaan Er zijn alleen maar echte behoeften om het verspillende ego aan te offeren en hopelijk is er gastvrij mededogen…

de donkere demon hij beloert ons liefdevol terwijl wij spelen in zijn zomerzon en slaat dan zijn scherpste klauwen in ons zachtste vlees troostend strooit hij zout in onze wonden en spreidt vol mededogen zijn lange winternachten voor ons uit…

ik kon niet anders meer mijzelf gedwongen zien doch dan vanuit haar ogen de pijn bekroop mij zeer in kille nachten bovendien ondergaan door mededogen emoties ondervinden is zoiets van medeleven in het duister tranen zijn er niet voor niets…

Ik wimper even in het licht, sluit dan mijn slaapkamerogen en dicht een bleek gezicht uit mededogen.…

Een berk in december rekent niet op mededogen.…

Leep word ik langzaam door hem leeggezogen, ik kan slechts naar de dagen snakken dat hij mij nog niet zo wreed te pakken had, hij vloert mij vlijtig zonder mededogen. Ik strompel voort, amechtig, zwak en bleek. Vervloekt, vermaledijde hypo-teek !…

Schroom zeker niet om mij te steunen, hoor Ik moet als dichter ook de winter door En bied u bundels voor uw mededogen Dus koop mijn werk - voordat ik omkom - snel Hoe? Google dan mijn naam + .nl…

Dood met je wrede klauwen die ons weer achterlaat met twijfel, verdriet en gemis Je lijkt met willekeur te zoeken naar je doden zelfs met de jeugd heb je geen mededogen Met een steen in de maag moeten we toch verder denkend aan wat is geweest en nog had kunnen zijn…

wacht tot het blad beschreven is de inkt gedroogd het suizen verdwijnt iemand uit zijn kamer komt de taal van oorlog dooft we de doden horen wreedheid weerloos wordt mededogen de sleutel en het koningswoord liefde is…

een slecht mens is een goed mens wees de draaideur tussen binnen en buiten koop ogen van mededogen lijst ze in ik pak de draad en het leven pakt mij op schil een appel hij smaakt veel beter als je zit…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Klanken van de Pastorale Met Shaffy en List Boren het diepste In mij aan Word zonder dat ook Maar iets in mij Verzet wil bieden Door hen met Mededogen bewogen de Hemel ingezogen naar Het hemels licht - Blauw, rood, in Nevelslierten gevangen in Altijddurend Noorderlicht…

het heeft geen zin, ze gaan zich niet bezinnen op wat hen los en loos te buiten schiet zij zien de dingen zo, dat men niet ziet dat er voor allen alles valt te winnen het mens zijn vraagt gedogen, mededogen maar wie durft dat met open blik te pogen?…

De bij bloesemt De bij bloesemt volgroei De bij bloesemt volgroei lentelijk De bij bloesemt volgroei lentelijk in een huiskamersfeer Van gezoem BOEM Geen schuld Gewoon vervelend Mededogen Mededogen heb je dan geen spijt? ach meid, Houd je bek, we zijn getrouwd.…

slechts het doel heiligt alle middelen waardoor het volk keer op keer wordt bedrogen onze afkeer voor deze mentaliteit wordt langzaam omgebogen door de stromen vreemdelingen die onze grenzen belagen stilaan verdwijnt ons mededogen in onbehagen…

De zon schijnt uit haar ogen, eindelijk is ze één geheel, de dood bracht haar mededogen, want het werd voor haar teveel...…

terwijl het kind de woorden spuugt die ik steeds lijk te wegen en de jeugd in mij de glans verliest door levensdoffe vegen recht ik mijn rug en adem in verwarm mij aan haar ogen pak ik haar hand en vlucht haar na ver weg van mededogen…

wie tilt nog zijn arm op in warme groet als zielen langs gaan naar het onbekende het gebaar is vaak teveel gevraagd omdat mededogen hen niet meer persoonlijk raakt een medemens verliezen snijdt in eigen vlees ook zonder het ontmoeten van hun geest…

zag de hand vingers gespreid roerloos in de lucht ogen zonder mededogen vol haat en nijd de beweging stokte jij brak onzeker of alles wel klopte nog kan ik de momenten dromen de klap die nooit is aangekomen…

Je ogen dialogen regenbogen, in geboren open mededogen. Je mond kondigt onomwonden, volmondig jouw antwoord Ik heb je lief, kind-lief.…

Een schuchter groepje grut met grote ogen Kwam colporteren voor het goede doel En werkten zo direct op mijn gevoel Ik kreeg voor mijn oprechte mededogen Een zegel en een schuldbekentenis Waar zo'n kind dan weer ineens heel groot in is…

Je zei, het kan me niet schelen dat men mij zou willen strelen door brutale ogen onder de hete middagzon op ‘t strand betoverd door de melodie van dit eiland Jij hebt mededogen want je weet, dat mijn slanke dans is verbonden in perfecte balans door jouw liefdesogen…

Echt mededogen met die nog onderweg zijn naar volle liefde. Het zalige wegdromen in het verliefd geliefd zijn.…

je vloog een sierlijk trage vlucht draaide en kwam terug de nek iets uitgestoken ik voelde me een prooi in ogen zonder mededogen je schorre kreet beet me in schijnbaar achteloos negeren de nutteloosheid toe om in jouw wereld nog te existeren…