Alle inzendingen over Menno Wigman OR I.M.

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Er wordt niets Meer rondgepompt Alle beweging is Overgegaan in Slechts stille Aanwezigheid Wat er was Is niet meer…

Laten we allemaal een schaduw na op aard is dat wat ook de zon ons gebaart, een boom, een mens zelfs een struik fluitenkruid tot op een dag het andere licht dit alles terugfluit. Ik snap wel waarom vogels daarom in zwermen vliegen sporen zijn dan moeilijker te ontdekken ook op de grond als je als deel van een vlucht in de lucht over de landerijen…

Toen ik nog dagelijks een echtgenoot had zonder ernstige tegenslagen op ons pad bestonden er verschillende mooie vormen van talrijke dingen en leven dat komen zou waar ik de dagen doorging als gelukkige vrouw. Ik had destijds nog talrijke mooie dromen kon genieten van groen om mij heen vooral van al die verschillende bomen. Er was zelden…

Zo goed ik mij ook kleed in een dikkere jas alsof dat de ultieme remedie voor koude was, ik blijf de rillingen van gemis voelen die dagelijks met mijn ledematen stoeien. Zelfs al ben ik alleen met mensen om mij heen mijn hart is dagenlang echt niet van steen. Was deze lieverd mijn zuiverste bron van leven die werkelijk steeds zin aan alles…

Waar een nevel van vuurwerk hangt de hemel deze dagen even wordt bedekt weet ik herontdekt waar jij bent als een stem waar ik zover weg van jou ook zachtjes aan wen. Wel snel en heel onrustig klopt mijn hart in mijn ogen ook tranen van vreugde en smart. Ik herinner mij het afscheid van jou intens lief mens ik hoop dat het je goed gaat dat is…

De roep van mijn hart klinkt luid het maakt soms dagelijks dat ene geluid. Ik tast de dag dan aan de wolken af dan voel ik wat wel of niet mag. Soms is de dag compleet grijs met alles erin brengt het mij dan van de wijs. Dan sluit ik soms vriendschap met mijn droom als een soort kind compleet synchroon. Regenwolken overschaduwen dan regelmatig…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Ik weet het nog het werd avond ook die dag eerst ochtend en middag, stormen beginnen doorgaans met die stilte. Ik weet het nog mijn hand in jouw hand het ooit zijn we er beide de vrijdagkrant zal je naam dragen naast ook dat gedicht de papieren bloemen. Ik voelde het bonzen rondom mijn hart die avond ook het jouwe wachten en stilstaan…

Het waait en de lakens wapperen, tussen de zonnestralen door vallen druppels. Ik droom de dag door naar de tijd van ooit de tijd die wij samen niet hebben voltooid. Soms dagdroom ik je terug in de tijd, dan bestaat, nee bestond er geen afscheid, dan waan ik ons grijs en nog steeds samen al kan ik die realiteit nu niet beamen. Het vandaag…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Günter Grass; 1927-2015 Echt furore na een tijd van kilte in die lange jaren gebeden zonder eind in schijnbare stilte Wakker schudden wilde hij de mensheid 'het kwaad is onderweg op weg naar hier en verder' een bericht dat niet verblijdt Waar! De wereld in een interbellum zich bewust van het kwaad het tij liet zich niet keren…

In het ooit wat wellicht over jaren arriveert houdt mij nu even wakker in de nacht, het toont mij de pracht van eens geëerd en tal van het beleefde andere eens gedacht. Nu loop ik even op een ander pad van blijdschap, zie de grote beer heel anders dan voorheen. Ik struikel over woorden en vraag dan hoe vind je dat we waren samen dat intens…

Zijn er anderen die je pijn kunnen elimineren met zachte invloed je verdriet wellicht keren. Voeden anderen zich vanuit jouw geheugen om je te raden hoe wel weer te deugen. Hoe wis je dromen nu weer uit je ogen voel je de dagen weer vol mededogen. De geschiedenis kent geen rechte randen meer in je dromen herleef je zijn dood keer op keer.…

De dagen ruisen de mist trekt gestaag nu op, toch vervaalt het landschap ook weer. Elders trekken dagen de natuur weer uit het slob dat is iets waar ik regelmatig over fantaseer. Ik heb een tijd niet over de natuur nagedacht, heb tijdelijk last van een ontembaar hart, een die mij zowel vreugde als verdriet bracht, de rouwtijd is nog niet geheel…

Al groeit de dood in elk mensenleven mee net als het eens geboren leven, vandaag geen verjaardag in het dorpscafé je vandaag thuis gedenken is wel het streven. Wat is het ooit stralend begonnen schat nu hier juist vandaag de stilte leven keert, thans voelen dagen even als een koudwaterbad omdat een andere tijd van leven aanmeert. Dood gaf…

Mijn wensen zwerven en vele uren vergaan het leven voelt als een frêle onrustigheid. Het lijkt of alle wolken steeds anders staan, als week met muren en minuten vol onzekerheid. Komt er ook na dit mistige pijnvolle leren in de tijd die ook vergaat met veel dromen de tijd dat leven andere zaken gaat begeren, als ik van het gebeurde wel bij ben…

Ik wil het leven niet langer bewenen Al is het gemis nog lang niet verdwenen. Je portret hangt hier op meerdere wanden In gedachten voel ik nog steeds je lieve handen. In gedachten leef ik nog deels in het verleden Denkend aan wat nu te doen en wat we ooit deden. Soms bid ik dat ik niet van verdriet bezwijk Maar ik beloof dat ik nooit voor…

Van waar komt die gedachte die kwelt, verwart, frustreert? Die mijn zorgvuldig geplande en verwachte toekomst de rug toekeert. Mij laat hangen in 't verleden, de blik gericht op toen. Daar had ik het moeten laten! Daar, daar had ik 't moeten doen! De reden daar gebleven excuses over tijd rest mij dan die gedachte vrij vertaald: Spijt.…

Sommigen hebben zwart anderen hebben wit sommigen zeggen geel is beter dan rood Maar hoe wordt het na de dood? Is het dan niet allemaal gelijk, de kleur van het stinkend, rottend lijk? Grauw, grijs, met gaten gevuld, al die jaren voor niets over kleur geluld. Het sterft af, groeit ook weer aan. Pas na de dood zal het echt vergaan In feite…

Vandaag is de dag die mij morgen vertelt wat ik gisteren had moeten doen…

stel je zou zelf kunnen kiezen wat te stoppen in 't verschiet zelf bepalen wat er in komt en bovenal wat niet vooraf al bepalen hoe je levensloop zal zijn geen verdriet geen tegenslagen geen ziekte en geen pijn geen fout om van te leren geen keuze meer verkeerd weg met zorgen weg met twijfel weg met alles wat je deert weg met…

Natuur een postzegel achter je huis onkruid in hoofden En dan: Wat is natuur nog in dit land?…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Getooid in verleden tijd vertrekken uren ze flirten en lonken nog even een moment content over wat ooit was en lang mocht duren. Koud kon het zijn op vergane doordeweekse dagen met tal van levensvragen over wat zal komen, men kan van die dagen leren wat ik kan verdragen. Bracht het mij echter echte wijsheid bij, de zon schijnt soms zo bleek…