Netgedichten

netgedicht (nr. 76.117):

Levensles

Toen ik nog dagelijks een echtgenoot had
zonder ernstige tegenslagen op ons pad
bestonden er verschillende mooie vormen
van talrijke dingen en leven dat komen zou
waar ik de dagen doorging als gelukkige vrouw.

Ik had destijds nog talrijke mooie dromen
kon genieten van groen om mij heen
vooral van al die verschillende bomen.
Er was zelden iets wat ik wilde ontvluchten
kon zelfs stralen in het najaar bij regenluchten.

Nu voel ik mij al maanden een soort bedaarde
iemand die haar lot als weduwe nu deels aanvaarde.
Leven was zo anders in de jaren van ooit en toen
ik heb dan ook zelf niets verkoren wel iets verloren
mis dagelijks die aanrakingen en een gemeende zoen.

Is leven zo voldoende met hier en daar wat woorden
zijn dit nu al die zaken die ik echt ooit zocht,
vormt het een rechtvaardiging van het huidig bestaan.
Bestaat het voortaan uit het vervullen van plichten
om nu echt als weduwe verder door het leven te gaan.