Netgedichten

netgedicht (nr. 76.316):

Door regendruppels ingesloten

De roep van mijn hart klinkt luid
het maakt soms dagelijks dat ene geluid.
Ik tast de dag dan aan de wolken af
dan voel ik wat wel of niet mag.

Soms is de dag compleet grijs
met alles erin brengt het mij dan van de wijs.
Dan sluit ik soms vriendschap met mijn droom
als een soort kind compleet synchroon.

Regenwolken overschaduwen dan regelmatig de dag
brengen regendruppels wat ook gewoon mag.
Zonder dat het stortvloeden zijn die stenen wegstoten
dan voelt het als amfetamine van de idioten.

Dan voelt de dag als een soort schimmenhand
aan wie je met verstand je niet aan verpand.
Vaak voelt de dag als een jas die niet zit als gegoten
als het weer met hetzelfde sop wordt overgoten.