Alle inzendingen over Middelpunt

achterblijft bevestigd in half versleten pitten van herinneringen, als de eerste geur of zoen van vrouwen waarvan ik de naam ben vergeten de ontmoeting uit de schaduw die wortel heeft geschoten, uit de spiegel vertakt het zich, komt tot ontluiking en blad na blad zich zelfstandig openvouwen waarop iets anders geschreven staat in het middelpunt…

Met haar rechterarm ondersteunt zij haar hoofd, waarmee ze is weggedoken in een pittige roman en haar linkerborst is het natuurlijke middelpunt, zonder dat er iets van seksualiteit aan kleeft, haar ronde vormen liggen loom mooi te zijn.…

Bomen horen buiten met de voeten in de grond, niet als een kadaver opgetuigd als middelpunt van een huis. Alsof vergankelijkheid een reden is voor feest, gelijk wij knielen voor het altaar met jezus aan het kruis.…

In het middelpunt van een woestijn de felle zon, stenen en droog gewas zie ik ineens mijn eigen dorre strand de waas van hitte waait over land, waar de schorpioen z'n staart doopt in venijn niet wetend of dit als medicijn genas z'n scharen omfloerst in zwart satijn.…

tussen Den Haag en Gent loopt een lijn, die verder reikt dan je met je blote oog kunt bekijken de liefde voor Amsterdam voor Zeeland en Parijs vindt er zijn middelpunt zoals de wind zich nestelt in de kruintjes van de eik, de beuk en de berk in de gevleugelde vrijheid van de adelaar die met scherpe blik de wereld overvliegt de klanken…

Verzen vlerken langs mijn schaduw rijmen resten ongeluk waar de liefde mij mag lijmen loopt de tijd zijn wijzers stuk In des mensheid open geesten kranst de ader tomeloos in de hartslag van de Aarde om des wereld's tondeldoos Mensenkind als universum middelpunt van eigenheid speelt zijn hoofdrol tussen sterren aan een zuiver firmament…

De kleine inham schenkt wat bescherming tegen de triestheid van haar vak, waar ze met een verbitterde blik naar kijkt ze staat in het middelpunt en het zonlicht verlicht haar, maar groter is de schaduw om haar heen die in onze droom een groot, donker dennenbos rondom haar kasteel is ver weg van de Parijse demonen en de platte geilheid…

Het podium dat Durham Octave krijgt Is zonder meer verwerpelijk te noemen. Beter dan op zich in te laten zoomen Zou het hem sieren als hij blijvend zwijgt. Maar al is elke boef er één te veel We hebben weer een knuffelcrimineel.…

Jouw lach maakt mij helemaal gek Het is heerlijk om met jou samen te zijn Dan voel ik een warme hartstocht Je maakt mij blij en ik voel mij fijn Jij bent de ware waar ik naar zocht Je weet dat ik heel veel van je hou De liefde voor jou is groot Je bent de meid waar ik op bouw Ik bescherm jou ook al wordt het mijn dood Jij staat in het middelpunt…

Ook al zit ik er mijlenver naast, voor héél even ben ik het middelpunt van jouw bestaan. Gewild, begeerd, onuitgesproken maar wel gemeend! Eén seconde duurt het maar. Langer noem ik emotionele ontrouw en daar hou ik niet van, alhoewel..., ik keer terug met beide voeten op de grond; 't was mooi, maar onwaar.…

Tussen dwaling En dwaling ’t mag zo zijn; maar geldt dit voor bepaling Van ’t Juiste middelpunt der Waarheid? Die dit zeit, Geeft haar een lucht-bestaan van loutre onzekerheid, Van ’t aantal, van de maat der dwalingen afhanklijk, En niet bestaande, niet erkenbaar dan door haar, De Wijze vrage dan niet langer: Wat is waar?…

ik voelde je warmte zag de kleur van je aandacht hoorde je naam in passeren kruiste je blik wist dat mijn leven de wending zou nemen met jou als middelpunt van mijn bestaan je lach had al jouw talenten op ingenieuze wijze verpakt jij was de begroeting in ontmoeten met ogen die spraken om zo liefde in woorden nog intenser te…

Alles wat zweeft tussen goed en slecht alles wat proeft tussen nep en echt alles nooit krom is en niet recht optimaal op naar een eigen verhaal middelpunt in u eigen universum een reden om je bij neer te leggen stil op je rug in het gras een zwaluw in de lucht die slaapt en droomt in zijn vlucht vlucht weg van alles en iedereen onder…

Het kerkje bij de lindeboom was ooit je middelpunt. Nu wordt jou zelfs pastorij of kroeg niet meer gegund. In hun plaats een grote parking met winkelcentrum voor en om ons nog beter te dienen, videotheek en interimkantoor. Eens heb jij je tijd gehad en voor je 't zelf weet behoor je tot één grote stad, een stad die Vlaanderen heet.…

vroeger was jij graag gezien het middelpunt bij veel genot echt gemist, gevraagd, brood nodig overal werd jij gespot dunne witte, dikke bruine soms een koppig exemplaar vonden in jouw schoot verpozing jij stond voor een ieder klaar na hun kort maar vurig leven door lustgevoelens opgebrand diende jij als laatste rustplaats, uitgedrukt…

door intense liefde overmand ik ben vergeten de terugweg te bepalen dat had gekund aan een snoer met kralen ik leefde jaren in een sluimerstaat waarin de ware liefde je ontgaat door de inspanning stel ik mij open er is een waarheid, die ik niet kan kopen heb nu al omloop acht doorleeft wat al grote voldoening geeft wat zal het gewijde middelpunt…

tenminste als men haar voortekens leest onwetend waar de oorsprong eindigt of opnieuw begint, blijft onzeker de toekomst ligt diep verborgen vanuit z’n sacrale middelpunt rolt iedereen zijn eigen loper uit, de lengte wordt nooit vermeld.…

wegdek klinkt je stem, hoor je grommen als de banden brommen gierend lachen in de bochten, als we wachten voor het rode licht druk ik snel een kus op je gezicht in mijn blik vooruit zie ik overal je ogen je lichaam nodigt uit een hand die wuift je felle blonde haar gouden krullen zullen altijd je aanwezigheid onthullen een stralend middelpunt…

met mijn voeten in de aarde en mijn armen wijd gespreid voel ik mij een boom van waarde een monument in eeuwigheid met de vogels op mijn handen en hun jongen op mijn kruin groeit er mos tussen mijn tanden ben ik het middelpunt van jouw tuin met mijn vingers kromgetrokken trotseer ik regen, wind en storm blijf ik sterk en onverschrokken…

het middelpunt, de injectie met het zaad van de astronomische wet van melancholie, zij drijft de spot in de mantel van het gedachtegoud waaruit ik werd geslagen. de droefheid tot een feest verbouwd, de naam heb ik gezocht naar een wil voor een mensenschuwe daad.…

gedachten in het leren zadel neder laat zakken zonder hem de rode lap te verschaffen moet hij vechten tegen wilde stieren en al het ander aanwezige feestgespuis schreeuwend in de jubelende menigte gaan klank en stem ongehoord verloren de parels van angst blijven onzichtbaar het publiek buiten de ring geplaatst met de ogen gericht op het middelpunt…

blijven een paar weken in jouw land om jou te leren kennen en de gewoontes van je vaderland dan gaat de reis beginnen naar je nieuwe huis en thuis familie, vrienden en bekenden de bakker, de slager incluis dan een welkomstfeestje met allemaal mensen, groot en klein speciaal voor jou gekomen iedereen vind het fijn en jij, jij bent het middelpunt…

ik was even weg en huisde elders niet dat ik mezelf kwijt was maar vertoefde nabij kwelders en schorren kreken en blauwe luchten en zocht mezelf en terwijl ik dat zeg zag ik velden vol uien, neen, zij waren nog ver van een dreigend verdorren wel deed de lucht mij drukkend zuchten ik zocht mezelf, op zoek naar mijn middelpunt wilde het…

Over zijn strenge cirkels heengebogen eigent hij zich de middelpunten toe Hun trots bezit staat in zijn harde ogen Hij wordt de mathematica niet moe waarmee elk nieuw uitvieren zich voltrekt om elke nieuwe inkeer op te vangen Zie hem in rustige beslissing hangen boven het tijdeloze dat hij wekt en kantelend in tegenkringen leidt voor het…

punt achter zetten Achter een relatie of een zin Wroeten met de punt van je mes Tweede punt van de vergadering Dwalend een lichtpuntje zoeken Het kruispunt nabij de afslag A4 Een punt slijpen aan je potlood Extra bonuspunten bij het bier Punten winnen bij het kaarten Een punt zetten en maak je waar Geen punt als je wat later komt Het middelpunt…

Dit jaar hemelen er veel artiesten, zangers en dichters Wij kwamen elkaar tegen in Eindhoven, Den Haag en Amsterdam jij altijd een sprankelend middelpunt van uitgekozen woorden een sprekend gelaat Toch 39 jaar blijft jong en ik heb je de afgelopen twee jaar gekend als iemand die troost vond in het gedichten schrijven Vandaag valt de regen…

zagen We liepen vlug vol en leeg opgaande in de wereld Enkel zijnde ontdekten we veel Vingertjes speelden met teentjes alsof ze protolego waren Eens waren we alles doordat we nog niet wisten dat we alleen niets waren Een lijfje werd lijf De hele wereld kromp tot ego Van geheel word je tot fragment geanalyseerd Van stempelloos middelpunt…

hij is mijn cirkelvriend met spaken in zijn ziel staat in het middelpunt altijd draaiend om zijn as met twee kappen aan de rand luistert hij listig naar de wind volgt zonder protest een richting past steeds zijn snelheid aan hij zorgt voor moestuinstroom je maait, je snoeit, je maakt je zelfgemaakte groentes klaar je versnippert zelfs…

In een centrifuge om haar middelpunt, kijk ik verschrikt naar de zon. Misselijkheid en ademnood, ik houd het voor gezien. Het tempo stijgt, ook de zon verdwijnt. Haar oogleden zakken, als wolken voor de zon. Haar euforische krachten, tillen me troostend van de grond. Een moment van haar grootsheid, ik voel me blijvend klein.…

stilzwijgend ornamentaal ingenist diepbruin weggekroegd in schimschaduw verholen matgekraste zielespiegels achter grijs gefilmd glas een kelk teveel door rookgordijn besluierd buiten het middelpunt van jouw zwakke aandacht moest ik je vinden in een poging tot als vanouds hetzelfde zijn sprak je krachteloos vriend met ontweken liefde liet…