Alle inzendingen over Middelpunt

Als oud sekssymbool met veel eigendunk verzuipt zij dan in alcohol, zingt nog de blues met te veel soul als ze weer rond het middelpunt van de aardbol doolt. Neen, voor mij geen roem na zonneschijn komt regen je verwelkt als een bloem en daar kan ik niet tegen.…

achterin de tuin Heeft zijn beste tijd gehad Het mist de stevigheid en is grijs in plaats van bruin Niet meer zo fier als toen het de tuin betrad In de kieren is het met mos beklad Het heeft kwasten als een kale kruin Het doet alleen nog dienst als puin Verweerd is elke lat Er zijn tijden van vreugde geweest Warmte van mensen er omheen Het middelpunt…

ik zag je ogen naar mirakels kijken en er zonder enige vrees in blijven handen bezwerend scherend langs extreme winden glijdend in gesprekken met elkaar nog was er nauwelijks iets bovennatuurlijk aan omdat alleen de standaard was gedraaid waar vroeger veelvoud en middelpunt regeerden is tegenwoordig persoonlijke insteek…

ik kon de ontladingen niet zien wel voelde ik de spanningsverschillen toen jij binnen kwam je verdichtte op een warme manier de lucht die om ons hing met jouw gezelligheid waar lachjes eerst formeel en zuinig waren klonk nu de hartslag er door heen van een geanimeerd samenzijn nooit was jij het echte middelpunt als blikvanger…

Want als je naam nog steeds genoemd wordt, Dan leef je onder de mensen, Dan ben je nog steeds ter sprake op deze wereld, Het middelpunt, je leeft. Je bent pas dood als je naam niet meer genoemd wordt, Als je vergeten bent, Denk aan hem/haar, En hij leeft nog steeds...in jou.…

die onuitputtelijke bron voedde mij vanaf mijn eerste ademtocht menig schip is daar vergaan een verraderlijke plek zo verloren in de oceaan, het magnetische middelpunt die zee voedt mij die zee leeft mij de zee ben ik en jij…

Vandaag ben jij het middelpunt, op deze speciale dag. Ik hoop dat ik nog vele mooie jaren, met jou beleven mag.…

Want in het middelpunt te staan is niks voor haar, nee zeg, stel,dat de aandacht eens op haar afkwam. Ze staat niet graag in de belangstelling, is geen grijze muis, dát zéker niet. Ze heeft alleen toch liever maar, dat niemand d'r echt ziet.…

verborgen licht in het middelpunt verscholen vlam gevat kaarsvet druipt dansend vanuit een eenzame nis diep in de muur houvast lief vergezicht ieder uur verlaten ligt de straat in tranen nacht huilt inscripties in houten tafel labyrint beschermt ons raadsel laarzen vies in dit atelier niet voor maar na het gevecht touche woord voor…

Zeg me waar we zullen zingen in falsetten zullen zwaaien spiegelhuizen laten lachen om een Juttekop met haar orgelmannen met een rietje centenbakken laten graaien kinderogen aangestoven witte spoken laten kraaien Zeg me waar we zullen dansen vliedend middelpunten draaien in dit reuzenrad vol liefde zuurstokroze met gitaar waar we samen…

zij zit daar maar stilletjes op de straat temidden van vogels die zij laat eten uit de holte van haar hand onverstoorbaar zijn zij samen het middelpunt dit kind en de vogels om hen heen de wereld gehaaste voetstappen Ieder voor zich god voor ons allen fietsen wachtende kinderen rondjes auto 's in wedloop op weg naar thuis…

Als liefde het heelal zou heten dan was jij onbetwist de zon en was ik één van de planeten die om jou heen draaien kon naast mij nog een stuk of zeven die om jou heen blijven dwalen ze hopen allen dat hun leven belicht wordt door jouw stralen groot en stralend maar alleen het stralend middelpunt ben jij wij draaien allen om jou heen…

domeinen wat niet kon hechten is verloren gegaan in de kleine luwteplekken die iedere zwaarte zelf heeft geselecteerd naast de monumentale gladheden van de hemels gepolijste blinkende oppervlakken immens rijst de verbinding tussen planeet en zon in het universum waar de fakkel zijn vuur spuugt met het vloeibare metaal uit het middelpunt…

mijn hart bonkt in mijn borst de kamers gooien de deuren los kunnen haast niet verwerken zo groot mijn angst, doodszicht hoek na hoek en bocht na bocht dring ik verder door onafzienbaar doolhof van mij met in het middelpunt… de afgerolde levensdraad, mijn houvast geliefde, verlaat mij niet!…

Zelfs als hij hoog in zijn ivoren toren In 't diepste van een mijnschacht wordt gedrukt Naar Aarde's middelpunt, als 't even lukt, Dan nog zal hij gaan graven en gaan boren In zijn zeer selectief poreus geheugen Als personificatie van de leugen Weer terug op aarde, als in een cartoon Zingt hij heel cynisch "Fly me…

toen ze het middelpunt van zo'n feestje was? omdat ze toen niet alleen maar met haar grote liefde was? nu te bang om te bewegen bang om er te zijn niemand die bij háár hoort die haar wederhelft wilt zijn vroeger danste ze, ongeremd lachte ze, veilig in haar geluk nu even geen feestje voor haar haar wereldje is stuk...…

Over waar wij samen waren, in het middelpunt van het licht. Ik schrijf over wat ons overkwam, zoals twee prachtige nieuwe parels op het levensstrand. Over wat hij ons nog meer gaf, maar wat hij ook van mij nam, achterlatend een pijn die diep in mij brandt. Ik schrijf nu over bloemengeuren, regenbogen met schitterende kleuren.…

triomfantelijk op het middelpunt van mijn kwetsen prijkt een engeltje met een fijnbesnaard instrument die prikkelende tonen over mijn rug laat lopen achter de gesloten luiken van mijn ogen doorblader ik de beelden voorheen onbekend die ik voor altijd op mijn leden heb laten etsen zoals ze zich trillend over mij verdeelde tot de krassen in…

ruimte, hoog aan perspectief zagen we een ander, heerlijk hoopvol beeld alle levensvormen groeiden explosief en het nieuwe uitzicht werd ons voorgespeeld Elke ademtocht hergreep verbintenis en de nieuwe kansen keerden vliegensvlug levensvormen stierven uit door duisternis met het zonlicht keerde levenszin terug Leven is beweging om een middelpunt…

ik heb je nooit over water zien lopen dat goddelijke miste je net wel zag ik hoe jij met schildershand kusten uit zee liet verrijzen idyllische havens met oude stadjes en dorpen die heuvelop deden vergrijzen slechts eenmaal heb jij jouw middelpunt van de aarde getekend basalt was ontdaan van kleur en in contrasterend zwart…

Vanavond vrienden op mijn feestje Zingen, praten en plezier het stralend middelpunt ben ik dan omgeven door zang en dans en bier Buiten wordt het nu iets lichter Drukker wordt het, steeds iets meer zo begint mijn dag als vijftiger Heerlijk, maar voel toch ook wat zeer....…

Staak het zogenaamd geschenk van gerief, haal de tijd uit zijn theoretisch bestek, niet het statisch middelpunt van relatief onuitgesproken gedachten – zo diep ze gaan, zo ver ze reiken – maar de dynamiek ontdekt toen de wereld sliep.…

anders dan het middelpunt in zeker zes namen van mannen die iets mét jou, die iets ván jou? Ik wil het niet weten. Ook niet van die nieuwe die je nú je vriendje noemt met wie je "we'll see how it goes." Ga heks, ga! Ga naar Frankrijk, India, Canada! En laat geen sporen na. Ze zullen je vergeten.…

Nu bewegen wij ons in een overdonderende scène, op een laatste hartsnaar van een hogere octaaf, maken we een onberispelijke pirouette, het hoogtepunt als middelpunt in een verbond zonder gêne in een onuitspreekbare taal.…

Enig licht van reclamespots: het helder middelpunt van een bewegende spiraal die popperige gezichten bestraalt en oplaadt tot bereid speelgoed. Wagens patrouilleren. De kudde wordt gedreven zonder geloei als excuus bij het stoten op een ander. Wanneer groet een onbekende spontaan? Verwacht ik dat?…

zonder vooroordeel zal worden gewogen, geeft ze de maan een nieuw naam, ze ziet het lichtend evenwicht door de wimpers van haar ogen vol vertrouwen de contouren van komende verandering ze leeft binnen handbereik als scheepje op de golven van aan alles wat ons voorafging soms uit zicht, soms ongevouwen maar nooit ver van het middelpunt…

ik zag hoe jij je tranen langzaam liet verlopen op je wangen waar hun triestheid in kleine glinsters drogend werd opgevangen zacht streelden handen de muren namen stukjes om even naar te turen en een verbinding te maken met alles om je heen zo was jij nooit alleen jij was hun middelpunt van het leven dat zij waren en…

Omdat je vreemden niet meer vertrouwt ben ik je middelpunt geworden het enig licht waar je verloren geest zich nog op richt Je maakt de vreemdste dingen mee waar ik aandachtig naar luister en terwijl mijn hart bloedt speel ik jouw schimmemspel dapper met je mee Soms word je wantrouwig en door boosheid beheerst dan probeer ik steeds…

Ver voor de vertwijfeling ver voordat mijn leven opnieuw ontsprong was jij mijn stralend middelpunt aan de hemel mijn nooit ondergaande zon Ver voor de volwassen wereld ver voordat ik tevergeefs om onwillige harten streed werd jij gevoed met het grootste geluk maakte een drie-eenheid jouw leven compleet Ik vroeg me af hoe het zijn…

Weemoedigheid doet soms de lijnen verkleven, het middelpunt wordt door de jaren abstract. Als terugkeer de diepten en hoogten vervlakt worden laag na laag alle fasen verweven. Ik vind in mijn hand een steeds kleinere hand, een oude geur, in kleine enclaven.…