Alle inzendingen over Nina

Nina gaf me weer even dat zalige gevoel van de onschuld van de kindertijd terug. Nina is Pipi Langkous in het kwadraat en ik ben graag haar Meneer Nielson.…

Je bent Nina. Je bent godzijdank 100% jezelf.…

* Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…

op benen van brons sta je tot je enkels in het water met gestrekte armen vang je lucht en water in een schaal la nina beeld in een fontein geeft de lichtheid aan het leven…

Hoewel zij bij haar beursgang heeft gebaad in flitslicht, tot haar eigen eer en glorie, verwijt ze nu diezelfde pers potdorie dat die haar carrière heeft geschaad. Zo houd ik van de zon hier op het strand totdat ik door diezelfde zon verbrand.…

Verlokkingen zijn Er zat om vooral Oppervlakkig door Dit leven te gaan Maar ik ging De diepte in Zonder mijzelf Te verliezen in Donkerte en somber Zijn - doorleefd En door schade en Schande wijs geworden Kwam ik eruit Te voorschijn - Viel niet ten Slachtoffer aan De pijn van verdriet En verlies, dat hatelijke Gemis…

was je schoon met Nina Ricci kleed je aan met Calvin Klein volg dan je eigen kronkelpad recht naar het ravijn dan zal ik vloekend tot Hem bidden die aan jou het leven gaf vraag de Waarheid in ons midden jou te stoppen bij je graf dan zal het Licht der wereld schijnen in het duister om je heen kan jij ook niet meer verdwijnen met die lucifer…

Ik liep opzichtig voorbij en ik zei: 'Hai, Nina, hoe gaat het?'. Je zag meteen mijn kale kop en je lachte vanuit je mooie buik. 'Tja, de grasmaaier!', zei ik met een geacteerd, zuur gezicht en ik was allang blij met je glimlach, waarop ik weer weken kan teren.…

Toen ik dan jou En mezelf was Kwijtgeraakt En in de stilte Van het klooster Dat mij deze Retraite bood In mijn sobere cel Mijzelf langzamerhand Begon terug te vinden, Was het dat Ik als vanzelf De woorden vond die Mijn pen op het Schrijfblok lichtjes Vastlegde, en dat ik Mijn verdriet een stem gaf Die zacht vibrerend…

Kom, Dambala, kom teken je spoor in het zand ik wil je lezen tussen de heuvels waarop wij wonen kom, eet de eieren, Papa, kom de blauwe en de bruine Wij zijn groen van het wier uit de diepzee, wij zijn rood van het bloed dat vloeit de witte mensen gaan niet naar de zwarte hemel en er is geen hel Er is alleen het vuur en de aarde…

Kovviekringen op kraant, swaarde vingers op deuren, houk van baank daipweg immekoar zeten, niks opschud, aal hangen, aal stinken noar braand. Computerschaarm groeterg, in reten van toetsenbord ales tabak, vlouerklaid dijkaant koamer net zo slim, koal versleten, aaske- graauw. Wat zel je in t ind as ain van de twij lampen t nog…

zeg me hoe ik mijn geliefden zoek in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat ik leven moet stappen zetten moet dat ik graven moet naar de liefsten in de karmozijnrode woestijn zeg niet dat het onmogelijk is zeg dat het ongelooflijk is zeg me dat dat ik niet meer terug…

Manke, magere meeuw plassen in de kuilen van lege straten gaten in de muren de school gesloten, niemand die weg kon is gebleven na de rellen niemand die vrij kwam uit de cellen Verliezen zijn genomen koffers ingepakt het water afgesloten Oude stad, dode haven waar ik thuis was en terug had willen komen poets je witte trappen…

Je vlinder vloog te hoog, Te hoog om vast te houden Te hoog om te vangen, En te bewaren, Dicht bij me Je handen pasten niet in de mijne, Andere lijnen, Andere vorm, Kon niet thuisbrengen waarom, Maar dat telde Je ogen zien er anders uit, Je ogen zijn niet bij mij, Door te kijken in je ogen, Word ik niet automatisch blij Ik kan je…

Stilte Ik houd ervan Om naar je te luisteren Maar Ik heb je Al lang niet meer gehoord Oh Wat verlang ik Naar jouw woorden…

Met zwarte nagels Rode ogen Witte tanden Roze huid Drink ik mezelf de toekomst in Met harde woorden Zachte blikken Doffe klanken Rottende adem Doof ik mijn kaars Mocht je me zien raak me niet aan draai je om en laat me gaan De tranen dansen over je lichaam maar je weet niet hoe het voelt Mijn hart wil je beschermen Toch is mijn…

Problemen kondigen hun aanwezigheid aan Maar de mijne… niemand ziet ze staan Blauwe plekken, het symbool van pijn Maar niemand wil mijn beschermengel zijn Ik hoef niemand meer te vragen, te zeggen Ze willen niet horen als ik uit wil leggen Mijn rechten onderdrukt, mijn stem gesmoord Ik dans over het dunste levenskoord Ik sta alleen, geen…

Dit zag zus Ann van Nina d'Aubigny En Nina zus van Ann von Engelbrunner Schreef op het maagdlijk wit in haar cahier Dix-neuf d'Août au Jour des Coeurs Merci! 19 augustus A.D. MDCCLXXXX…

Gedachten die ik niet thuis kan brengen mijn leed doen verlengen, ik hoor dof de muziek die ik graag horen mag: Jazz… de stem van Nina Simone “My baby just cares for me…” ik kijk met wazige blik rond en zie dat er nog meer van die stakkers als ik aanwezig zijn, in gesprek, of alleen met een glas wijn ik bestel voor mezelf een droge Martini…

De meeste welgestelden drinken graag. Als onderhandelingen goed verlopen, dan trekt men daarbij graag een flesje open. Men drinkt champagne op de nucht’re maag. Vooruitziend op een goede beursnotering beschouwt men dit als diepte-investering.…

De meeste mensen lopen voorbij denken hoogstens: dat kan toch wel mooier, dat kan een kind ook, hokjes inkleuren - een paar keer oefenen om ze egaal te vullen, zonder krassen en binnen de lijntjes te blijven, maar zijn ze er zelf ooit voor gaan zitten? Weten ze nog hoe dat voelt? Dat je er helemaal in opgaat dat de tijd stilstaat en alles…

Jij En ik Samen is mijn wens Voor altijd Nooit stopt het Ik kan mijn liefde voor jou niet beschrijven met woorden Alleen met daden Ik wil je zien Vast pakken Als een nooit eindigende droom Was het maar waar Als een glamour-girl moet ik verder gaan Zonder jou Of toch met je?…

In schurend zand staren we naar de zee dromen we dromen en hopen we hoop wensen we wensen en luisteren we naar de wind, de wind die danst die voor ons een dansende dans danst de dansende wind, dansende wind Vandaag is vandaag vandaag dromen we dromen en hopen we hoop wensen we geluk na geluk op geluk en verlangen we wat vandaag, vandaag…

~~~ dit water wacht niet zal niet keren, kabbelt eindeloos voorwaarts alleen bevroren staat het soms heel even stil bij de vooruitgang tot volledige ontdooiing de perspectieven weer oeverloos zal laten stromen ~~~…

je aait het witte licht maar raakt niet alle vlakken krijgt het vuur niet te pakken en vlamt alleen kortzicht nog net niet rijp genoeg om volledig te worden genoten ben je al in het glas gegoten waar je enkel leegte verjoeg langzaam drink ik je terug naar het begin waarbij ik doorslik wat niet smaakt wat rest zijn druppels goede zin…

licht danste op het plafond ik proefde het gouden schijnsel dat mijn gezicht bewoog zacht als de muzieknoten die dwarrelend als een ragfijne sluier mijn huid beroerden, zich schikten naar de contouren van mijn lichaam tot ik de kleuren hoorde van jouw onverwachte komst je voetstappen, grijs en koud doorkliefden mijn ruimte ik probeerde…

maar geef me een passende jas met een sluiting die me ruimte laat vrijuit te inhaleren als in een vallei ongerept en uitgestrekt waar ik mag struikelen over stenen die uiteindelijk treden blijken te zijn naar de verheldering van zuivere vocalen die me als een bergstroom accompagneren zonder ooit te verwateren daar, op nog nooit…

het zijn slechts schetsen van papieren dromen of verbeelde avonturen uit een grijs verleden -opgefrist in kleur- laag voor laag worden gekunstelde kleuren in vormvaste lijsten gegoten om ze te modelleren naar de wens van de gedachte toch vervagen ze weer doordat fantasie nooit raakt aan het natuurlijke prisma van de feitelijke beleving…

haar sierende kleur was beurs in tinten blauw tot paars niet haar voorkeur voor omslag zij prefereerde gebroken wit de inhoud boeide hem meer dan haar lief was in zijn aandacht gevangen verstilden haar zinnen zorgvuldig werd ze gespeld terwijl zij verlangde naar de epiloog zodat ze eindelijk kon vervagen tussen nog onbeschreven vellen…

het klimt zonder rede over goede wil begroeit alle zijwegen overwoekert feilloos elke ontsnappingsroute zaait onrust is onmenselijk actief legt latten hoger dan springvermogen vraagt niet twijfelt niet weet de weg in het labyrint licht ontziend lijkt het aardedonker alleen de uitgang schijnt verlichtend te zijn…