Netgedichten

netgedicht (nr. 10.723):

Verraderlijke nevel

licht danste op het plafond
ik proefde het gouden schijnsel
dat mijn gezicht bewoog

zacht als de muzieknoten
die dwarrelend als een
ragfijne sluier mijn huid
beroerden, zich schikten
naar de contouren
van mijn lichaam

tot ik de kleuren hoorde
van jouw onverwachte komst
je voetstappen, grijs en koud
doorkliefden mijn ruimte

ik probeerde nog
geluid aan te raken
…vogelgezang
…windgefluister
…een enkele zucht

maar langs de randen
van mijn gezichtsveld
kroop sluipmoordend
een duistere schaduw

kleuren wapperden
als steeds dunner gaas
van mistige bedekking
tot een helder requiem