Alle inzendingen over Ondeugden

Hier woonden reuzen, hun botten hebben we verzameld in musea, hun geesten in mijsea van status en macht, trots en begeerte Wij zijn de blinkende olielampen waarin de geesten leven van wensen die we soms niet in de hand hebben Dan ontsnapt er een en waart hij rond over de aarde die hem gewicht geeft en zwaar maakt een reus die veel te…

Er zit maar één ding op: evacuatie! Dit snelsonnet is weliswaar niet oud, Toch is het dringend toe aan reparatie, Het kent een ernstige constructiefout. Pas achteraf had ik het in de gaten, Dus wilt u nú de pagina verlaten?…

niet dat ik deug ik beleef mijn ondeugd in verboden vreugd…

amy, kleine dame vol met ondeugd en met gein vriendelijk, vrolijk altijd samen ik zal altijd bij je zijn…

Vergeef me ik wil niet goedpraten dat ik tijd nodig had om de consequenties van het ene of het andere op een rijtje te zetten Misschien heb ik de schijn tegen maar ik hield me niet afzijdig echt, ik wacht nooit af Ik kijk niet weg ik kijk juist grondig voor een weloverwogen beslissing want er gebeurt zoveel en vaak zit er geen lijn…

een frivool kiekje van een aantal al wat oudere dames in een achtbaan of zoiets ze wanen zich voor even weer jeugdig in speelse tegenwind soms getuigt een vleugje ondeugd van een wervelende levenslust…

ze blauwden ogen die wit spiegelden in olijke glans met de grootste kans op ver- verwijderde ondeugd en toch dicht bij elkaar waar de lach geboren is blijkt dubbelfocus zien het echte genieten…

De ondeugd komt vanzelf wel voort Die heeft zich zelden aan iets gestoord Echter deugd mag worden aangespoord Voor wie er nog nooit van heeft gehoord.…

je oogde klassiek met een tikkeltje ondeugd in je soepele loop dat nonchalante van blik en het koppie stimuleerde mijn hoop in een eerste contact sprongen tot onze schrik de vonken er af wie geladen was blijft nog altijd een vraag over de aarding doe ik maar vaag…

Maar, dat nimmer luimende ondeugd, In den schijn van waare liefde, U, in haare strikken, vange! Schielijk zou uw schoon verflenssen. Schielijk zou de hand der ondeugd 't Merk der woedende begeerten, Op uw jeugdig aanzicht, drukken!…

je straalt uniciteit uit verwaaide haren waarin de zon blond dolt met vlaagjes wind ogen die in speelsheid stukjes ondeugd vergaren waarmee je in den vreemde een snelle partner vindt jouw hakken tikken het felle gaan en komen als jij zonder paraderen langs de boulevard gaat van mijn dromen nog hoor ik de golven zachtjes zingen herinner…

in de lach op het terras klinkt lenteachtige ondeugd op deze eerste rokjesdag onwennig bloot trotseren benen met uitdagend flair gepasseerd winters wit ze blozen niet eens als hakken blijven steken tussen de kasseien waar meeuwen altijd eten speels waait de wind verblindt laagstaande zon de jeugdige parade met lente als hun gade…

majesteit het wordt tijd om respect te tonen voor de dieren ophouden met uw jachtlust op hen te botvieren de boel gedeeltelijk toch afsluiten kinderachtig gedrag een smet op onze prachtig gekleurde vlag vrolijk zei u gelijke monniken gelijke kappen geloof mij geen dierenvriend binnen buitenland gaat deze zegswijze…

ik zag je ogen zingen met het licht van de zon van binnen een sprankje ondeugd lag als verrassing over je bruingebrande jeugd op het warme strand kleine cirkelwinden speelden met achtergelaten dingen waaiden op in een minitornado bestrooiden ons met zand als offerande van de natuur op een godvergeten uur wij holden…

ook dichters lenen en stelen wel eens woorden want wie zonder zonden is schrijft nooit een gedicht laatst nog stal ik een woord om mijn zinnen te beteugelen in een erotisch vers…

Wij leven sober, genoeg is genoeg voor mij, en reserves zijn nodig volgens jou Alles is verzekerd, gelukkig geen leningen, we werken hard omdat je anders niets hebt De kinderen hebben hun eigen leven zij zullen niet voor ons zorgen en vragen al om een deel van hun erfdeel, maar het zit vast in steen, in kluizen, en in jouw hoofd dat…

Ik durf wel bij jou in bed Jouw grote mond is te klein voor de wereld, jouw hart te groot voor mij, hier ben ik Vertel maar, dan droom ik met je mee, over jou in een purperen mantel de vacht van onschuld en macht Heel discreet, heel discreet neem jij wraak op iedereen die niet in actie komt en alles maar laat gebeuren Je geeft wijze…

jij hebt in je lach de stille kracht iets van verwachten het tikkeltje magie dat ondeugd heet en leeft in het mysterie vrouw benaderbaar in warme nachten je ogen raadselen het ongewisse een blijvend gissen naar het geheim van jou pas als het donker ons heeft toegedekt wordt het laatste puzzelstukje neergelegd…

ik zie nog altijd het kind dat zich in jouw gebaren even laat zien een tikje ondeugd de plotse draai een lieve aai juist in jouw ontspannenheid pakt het zijn kans doen lach en vrolijke ogen hun zwierige dans het stapje terug doe je bewust met een verlegen kus…

Zo velen van ons Heeft de verliefdheid Al in bezit genomen Alle redelijkheid Aan de kant geschoven Voor kinderlijke kalverliefde Van broos, ondeugdelijk geluk - Alle stukjes van Onze liefdesmozaiek Waaraan het cement Ontbrak vielen als Los zand uit elkaar Boden geen enkele Structuur meer waarop De liefde zich vestigen kan…

Volledig leven Onervaren wijs Genoten en geleden Vrije wil en geleerd Gekozen en daden ervaart Jezelf leren kennen En geaccepteerd Niet meer geplaagd Door gedachten van verlangens Wijsheid tot eigen waarde gevuld Met warempel geduld en ongeduld Gehoorzaamheid een ondeugd En ongehoorzaamheid een deugd Deze 'Wijsheid' is een levensvreugd…

ik zag je lopen in de stad laarsjes hooggehakt korte rok en broek een snoet die ondeugd spiegelde in ruiten speels bepakt met tal van tasjes flaneerde je met korte pasjes met de zon warm schijnend in je haar negeerde jij bewonderaars toch lachte je naar mij het was heel even hemel toen ging het paradijs voorbij…

ik zag dat je verschijnen iets kittigs had maar of dat stukjes ondeugd zijn zal nog moeten blijken jij bent met niemand te vergelijken alles is uniek en nieuw aan jou op en top vrouw maar toch doortastend in een warm ervaren slagvaardig bij problemen en koesterend met zijdezachte hand het kittig hooggehakte liet jij snel…

oh heer en meester vergeeft mij mijn zonden ik bega gekweld zij die kwellen een groot schuldig geweten ik onderga daden mijn ondeugd onheilsgebaren beslecht uw paden ik loop genadeloos vlam ik vuur mijn vingers tot blaren beklemd de dag des oordeels ik neem verantwoording geteisterd mijn ziel want toegestaan mijn voordeel…

ook jij hebt die lach in jeugdig verschijnen dat vleugje magie zal nooit uit jouw ogen verdwijnen ben verliefd op dat tikkeltje drama het mysterieuze van ondeugd dat sprankelt in leven en vreugd vandaag diana gezien na tien jaar weer liefdevol afscheid genomen toch ben jij mijn prinses naar jou wil ik komen voor een levenlang…

heb je de hand gedrukt voelde warmte en geluk van mensenliefde een tikje masculien misschien de speelse ondeugd in je ogen heb ik zonder onderscheid genoten jij raakt alle snaren in aantrekkelijk zijn zonder te lopen op de vrouwelijke lijn herken mezelf in jou zie alle vlinders vliegen aan man en vrouw geef jij je mensenliefde…

ik streelde warme huid waarop haartjes zacht donsden er was een lichte vleug die ondeugd responsde in tegendraads bewegen gaf huid mij haar zegen de lach werd geboren in sporen die wij gingen het onbekend terrein voelde veilig warm en ontspannen fijn in elkaar toebehoren klonken al zachtjes hemelse koren…

Overmoed is zo'n ondeugd die je vreugde geeft zolang het goed met je gaat. Je speelt het spel tussen de mensen buiten je grenzen tot dat het mis gaat vroeg of te zijner tijd te laat.…

jij scherpte mijn beelden van jou nog iedere keer als de cirkel rondde in schoonheid met een jeugdige levensluchtige vitaliteit in de kleur van het eeuwig zeldzame elixer een verleidelijke lieve uitdaging om halsoverkop te zoenen met de uitdagende ondeugd in het donker van je ogen daar raak ik helemaal van ondersteboven…

de kersenboom was vaag geen tak draagt nog het prille groen zoals na bloesems lente de vlakte kaalt ooit grepen handjes naar verboden vruchten ruiste wind de rijpheid die alleen de vogels lustten en ondeugd toch de kersen haalt in horizon is nog herinnering de stam niet uitgegraven misschien dat nieuwe loten hier ooit weer kersen…