Alle inzendingen over Oogverblindend

ze komt uit ‘t niets staat plots voor me oogverblindende schoonheid ze vraagt iets ik versta het niet m’n denken is geblokkeerd ik zeg niets en ben achteraf blij ik had onzin uitgekraamd ik vergeet te ademen het bestaat echt adembenemende schoonheid…

Als een kortstondig schouwspel In veld, langs berm en poldersloot geven de narcissen haar wondere schoonheid bloot met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind koesterend in de zon als een lentekind…

Het is winter maar daar is niets van te merken het lijkt wel lente ik heb ze al gezien in de groene perken de bloeiende narcissen met parmantige kopjes op ranke steel in oogverblindend zonnegeel dansend in de wind zich koesterend aan de winterzon als een prematuur lentekind…

Een mooie belijning, sierlijk Een ritme op een doek Je ogen meegaand in elke beweging Beweging van passie Je helemaal geven Bijna oogverblindend als een schittering zo mooi Vermengde kleuren samengesmolten Voor altijd vereeuwigd Portret van de Liefde…

Zo bloesemfris, zo oogverblindend puur; dat aan het idee voorbij lijkt te gaan, dat dit weldra zo niet meer kan bestaan.…

Als een kortstondig schouwspel in veld, langs berm en poldersloot ontwaken de narcissen En geven haar wondere schoonheid bloot met parmantige kopjes op ranke steel In oogverblindend zonnegeel Dansend op de wind Koesterend in de tere lentezon Als een zondagskind…

Oogverblindend en aangenaam kuierend in de wind. Tegen elkaar gevleid, teder bemind. Kortstondig maar mooi, de herfst vandaag. Koud voor mij, maar de kleuren zie ik graag.…

statig zijn de stappen die zij zet, één voor één waant zij zich in een arcadisch paleis alwaar duizend handen reiken naar elkaar het klatergoud verlicht haar pad oogverblindend dwarrelen er enige dukaten sierlijk neer zij danst in hun schoonheid…

er is een witte engel voor mijn raam geland om mij te leren vliegen haar vleugels wijd gespreid houdt zij mij bij de hand In oogverblindend vurig licht groeit zij door mij naar buiten als universum strekt zij zich uit waar van wortel tot oneindig liefde het enige is dat telt…

Je verwarmt mijn Zon binnenin, het vuur brandt, het licht nog lichter, groter, sterker, oogverblindend, breed glimlachend, regenen onze stralen op het natte gras, fluweelzacht groen, waar we de liefde nog eens, en nog eens, oneindig nog eens overdoen.…

Oogverblindend ziet hij zijn aankomend sprookje als een blijvend moment. Adembenemende romantiek wat hij zal blijven ademen. Gevoel dat voelt als ongekend.…

De natuur is oogverblindend, zo mooi. De stilte overheerst en je raakt geëmotioneerd, door dieren die op fraaie manieren met elkaar om gaan. Soms ook niet, want in de natuur kan het er stevig aan toe gaan. Het geeft je te denken, dat de natuur bewonderenswaardig is en blijft. Foto Dick Voogd…

daar waar de bomen tot in de hemel rijken zie ik haar in het blauw de zon omringt haar gestalte haar hand in de lucht ze wuift me vrede toe haar schoonheid is oogverblindend mijn ogen tranen van het felle licht toch blijven kijken totdat haar schaduw sterft en zij voor eeuwig is…

Als je niet kijkt kan ik slechts het schuim der woorden blazen tot vluchtige luchtbellen: kundige oogverblinding. De kern van de kunst is de onvoorwaardelijke voorwaarde dat ze bij iemand een snaar van ontroering aan het trillen brengt.…

en ineens was ze daar tussen de nevel door kroop ze tevoorschijn we hadden haar gezocht zagen al wat bleek bij de gedachte dat ze vermist zou zijn oogverblindend viel ze met een dartele duik dwars door het raam scheen haar licht over de leemte en drapeerde zich uitgelaten in onze armen stralender dan ooit…

men zegt dat poëzie oogverblindend is kristal van schoonheid toegankelijk is spiegelt in het water vloeiend in woorden in overbrugging naar dichtwerk maar soms trekt het als een labyrint door het leven vol vraagtekens bouwt een doolhof van mysteries in de taal en legt een hypotheek van onwetendheid…

de schemering oogverblindend is vaak de waarheid doofstom, tot dromen toe bereid hoeveel huizen zijn er al ingestort eer de oerschreeuw werd gehoord de dageraad pak wat stenen van het grindpad in niet verklaarbare vormen gevat een wereld op zich met vele kanten net als ik of mijn hoogbejaarde tante…

Traag strijkt haar stralende lach over het oogverblindend wit en tovert met speels gemak een tapijt met duizend diamanten Beroert vervolgens zacht en teder het duistergroene woud met handen vol fluwelig dons Liefkoost met haar koele warmte mijn waterkoud gezicht.…

Zwart haar mantel daaronder rood haar kleed daaronder slank haar leest een feest zij trekt zoals het hoort heel achtzaam eerst haar rechter handschoen uit haar lippen rood haar haar haar ogen zwart zij lacht uitdagend oogverblindend een ster een koningin der nacht zij is een pracht…

ik zie engelenhaar besmuikt en giegelbaar jij loopt op tenen en niemand maakt bezwaar jij wandelt ranke benen en buigt voorover borsten tot in de hemel, jij bent echt niet te rijmen uitdagend licht ik op jij spettert oogverblindend, ik wil ondeugen…

Lentefee met je mooie ziel jij bent het altijd geweest waarvoor ik viel en genoot van je feest met al je tere tinten groen je bloemenpracht met je zonnelicht je hemel zo blauw daarmee raakte je m'n hart dat open ging voor jou lentefee, nu val ik opnieuw voor je oogverblindend seizoen…

Zwitserse maskerades molewieken naast de gemsen de fleurige flora door De speelsheid 'n bloem ontsproten op bergen van onbrekende wijsheid dartelt in het oogverblindende panorama O bejubelde edelweiss voor eeuwig slechts symbool je gewend succes is maar als 'n resistente bacterie zonder slachtoffer…

Deze voorbije levensfase sluit onze liefde achter deuren van een oogverblindende oase liggend in levensechte kleuren dat jij mijn diepste wond zacht streelde maakt mijn gestolen hart verlegen dank zij jouw innerlijke weelde zijn wij voorgoed aan tijd ontstegen.…

glurend door mijn wimpers zie ik je gevat in blauw oogverblindend uitwaaierend naar wat je maar kunt raken door jou laat ik me verleiden al het stof te laten dwarrelen zodat je vrij kunt spelen kleuren waar je wilt om licht te verdonkeren sluit ik de luiken en in totale overgave ontvang ik je op mijn huid…

De kans op blindheid door een oogverblindend scherm wordt zichtbaar groter Door boeken lezen hoogopgeleid en bijziend genetisch wezen Je smartphone dichtbij laagopgeleid bekijken riskeert bijziendheid Bij nader inzien buiten spelen in het licht geeft ogen meer zicht Deze verlichte hoogleraar oogheelkunde doet een lamp branden…

Op de omslag van het magazine een meisje van een jaar of zes misschien oogverblindend wit jurkje blote schone voetjes handjes zonder zwarte nagel- randjes een idylle Stevig in de zandbak staan twee onbedekte beentjes teentjes die bewegen modde- rige vingertjes vol leven echt een plaatje…

ik droom het blauw van de jacarandaboom oogverblindend mooi in zomertooi zie ik het blauw van de geurende bloemen dan kan ik alleen de jacarandaboom benoemen ik zie de intense kleuren bijna onnatuurlijk zo het lijkt figuurlijk zo het blijkt abstract als nep, een onecht geheel prachtige bloemen en het zijn er veel apocalyptisch…

Onder de felle, wrede zon gloeit vonkenspattend oogverblindend gouden graan tot aan de lage einder De strakke lucht van Pruisisch blauw staat als een reuzenstolp over de zee van blinkend koren dat rijst en daalt op windgetij Zoals in Pharao's tijd wijkt het uiteen, een diepe voor Wij gaan er goudbestoven door uitbundig roepend: Dag…

de herfstwind haast zich door de brede boulevard trekt een wervelend spoor in het verlaten afval schuurt meedogenloos langs huid en opengewaaide jas knarsend, razend, oogverblindend slaat hij een bres in gedroomde zandkastelen over de barre vlakte hinkelt een opgejaagde plastic stoel het kind snakt naar adem zijn schreeuw bedolven…

Als de regenboog zijn ze oogverblindend mooi. Dartelend in het ijle, zelfverzekerd gewoon. Niets doet hen vermoeden, dat ze daar eeuwig zullen blijven zitten. Teder als een zonnestraal vleien ze zich tegen de bloemen aan.…