Alle inzendingen over Oud

Eenzaam hoopje mens grijs van de zorgen ik wens je een onbezorgde morgen. waar geen pijn is of verdriet geen gemis. lieve kleine vrouw ik zie in je ogen grote trouw, nooit gelogen. een sprankje hoop, op nieuwe vrinden en ik hoop, dat je ze zult vinden.…

Opgesloten in eenzaamheid, vervlogen herinneringen, vergeelde foto's. Een verdwaalde traan volgt de lijnen op haar gezicht. Met een zucht die haar hele leven beslaat kijkt ze in de stoffige kamer. Het klokje aan de wand vertelt haar grijnzend dat ze weer niet zijn gekomen. Langzaam, met door reuma aangestaste passen, loopt ze de gang…

mond wandelt statig, doch licht gebogen door de tijd met haar rollator rond ineens kan zij indringend kijken dan voelt men zich weer even klein andermans ogen moeten dan wijken bevangen door onschuldig schuldig zijn Nog steeds schuifelt zij door de tijd loopt langs haar laatste levensdagen bezit een sterke innerlijke schoonheid prachtig oud…

Op de kade aan de haven staat een oude visserman weemoedig te staren naar de eindeloos deinende zee in gedachten vaart hij mee op de golven meters hoog om zijn laatste reis te varen tot de hemelboog.…

Wim zat zo stil te werken Hij tekende een spoor een spoor met zeven wagens Maar dat was moeilijk hoor En weet je wat hij heel vergat Toen hij zo stil te werken zat Dat hij een glas naast zich had staan die moe met melk had vol gedaan Ziezo het spoor is klaar Nu gauw eens drinken gaan maar 't glas lag om en poesje Keek Wim ondeugend aan…

Vroeger had ik later nog De toekomst was van mij Ik had het leven voor mij Nu ligt het achter mij Vroeger had ik later nog Ik heb al wat ik bezat Maar alles wat ik heb Ik heb mijn tijd gehad…

wonderlijk mooi vond ik die twee oude mensen. Zo vol van elkaar, met hun stille verdriet. Ik werd warm van hun liefde en ik voelde me gluurder. Daarom ging ik weg en ze zagen me niet.…

Ik stond op het punt oud te worden, voor ik werd bevrijd geboorte uit vervlogen tijd en raakte het verleden kwijt De bron van dynamisch energie gevonden Karmozijn wordt wit Op vleugels van de trompetkraanvogel kom ik aan in het land van licht Verheugend op een lange trek, strek ik me uit en rust op de wind Gedragen door de…

och, was ik maar als was kneedbaar in elke vorm gedragen in jouw handen verscholen in het donker waarin ik als een sculptuur uit jouw verleden word gekneed gepolijst, gestreeld, bemind en kon zijn zoals jij graag zag och, was ik maar als oude wijn gekelderd met vreugde die in de late avondschemer dagelijks de lust verhelderd zodat…

Vingernerven zonder woorden dwalen over schemerdonker en verblekend zonnelicht langs getrilde slotakkoorden weven zij in tere zachtheid moegeleefde ogen dicht vingernerven zonder woorden aaien streels gekerfde huid dragen haar naar verre oorden als een pasgeboren bruid.…

doe weg verbrandt verwrongen takken verzuurde naalden hinderlijke steken in de rug tot asflarden verleden tijd vergetelheid o denneboom... verknal verdrink verdring gedachten gebalde vuisten woordloze hel godloze duisternis teruggeworpen op jezelf gedane zaken... te vlot een toost ondoordachte woordenvloed spons over het…

het schoteltje bewoog op geruwde wol wel geen grote uitslagen het kopje was nog vol de houten planken kierden en de warmte kraakte alle kanten heen zo ontspon zich een licht gevecht om wie er nu de precieze aandacht trekt tot oma zich uit de fauteuil verheft de koektrommel luchtigjes opent met goedgeefse trek…

Hij schuift haar stoel onhandig aan, met een vertederende lach ze drinken koffie en genieten zichtbaar, van hun oude dag. Hij knoeit, zij kijkt hem even met gespeelde boosheid aan en poetst het vlekje van zijn das, hij laat haar maar begaan.…

m'n spiegelbeeld is gul met rake klappen: haren groeien niet meer overdadig rimpels in 't gelaat zijn ruim voorradig de broekriem heeft het punt bereikt van knappen waar is nou die godenzoon gebleven de tand des tijds blijft onvermurwbaar slopen en zal mij weldra tot een knieval nopen toch heb ik de moed niet opgegeven er dagen mooie feeën…

verlang voel ik me eenzaam en alleen gevangen in mijn eigen ban zoals in alle nachten kruipen uren traag voorbij alleen de gedachtte aan jou maakt me even gelukkig en blij zoals in alle nachten wanneer de slaap niet komt huil ik zachtjes en niemand die me troosten kan of me in de armen sluit zoals alle nachten voel ik me oud…

jonge liefde die grijze hoofdjes bij elkaar zo zie je: blijf je dromen dromen dan worden ze uiteindelijk waar ze hebben nu na al die jaren een eigen liefdesnest gebouwd en de moraal van dit gedichtje: voor liefde ben je NOOIT te oud!…

Bij jou, voelde ik me vrouw Met jou, voelde ik me "ons" Helaas, je gaf me de bons.…

Het heeft drie, nee vier putjes een nog vast te klinken klok een oud kompas voor de ziel slierten rook dralen er ten hemel als signalen voor de oppergod.…

Een tijd lang bleef ik hangen, in alles wat ik had. Tot ik iemand tegen kwam, en je zo ineens vergat. Een tijd lang niet aan je gedacht, zelfs niet voor heel even. Want op mijn roze wolk, ben ik aan jou voorbij gedreven. Maar nu de wolk verdwenen is, Denk ik steeds vaker terug aan toen. Ik zou de tijd terug willen draaien, en alles nog…

Oudjes bij elkaar spreken graag over vroeger, ze praten het goed…

Hoezo het Oude Jaar? Moet ik nu krom gaan lopen Met baard en sneeuwwit haar? Nee, ik ga vuurwerk kopen!…

jij loog mijn leven tot een machteloos schreeuwen en ik tastte naar het kind op de achtergrond ik klom trappen omhoog langs gespannen schaduwen zocht de waarheid in een open mond in ogen zonder zonde kleedde jij de nakende dag jij sprak niet over morgen een belofte dicht bij de dood jij voedde me gebogen liet geen geloven over en…

Hulpeloos en kinderlijk zag ik hem, oude man langdurig starend naar iedere passant de inhoud van zijn zakken zag ik in zijn handen beven hoe eindig en toch eindeloos leek zijn leven malende kaken een wippend gebit een grote zakdoek om zijn mond te vegen toen maakte hij vrouwen het hof nu worden zij door hem ontroerd hij geeft…

Langzaam schuifelt hij door de straat: de lange, smalle grotestadsstraat. Zijn haast hangt - afgedaan - tesamen met lang verstorven kinderstemmen tussen de huizen die, vermoeid van het lange staan, zijn gang langs de opengesperde monden van de portieken gadeslaan tot hij het zijne vindt. Met een sleutel duwt hij traag de…

ik zie haar gaan schielijk gebogen let niet op mij vergeef me dat ik uw moment verstoor ze kijkt vlug weg en in ons ogenblik vul ik haar ruimte…

Oud en alleen twee woorden vormen samen een De oude mensen om hen bekommert geen Ja, een kaart met hun verjaardag met een allerbeste wens is dat wat die mensen verdienen maar niemand laat zich zien geen mens En zo worden ze oud mager en beven verlangen naar de eeuwige rust en dan het laatste licht geschenen de laatste kaars geblust…

Op deze dag, op dit moment, sprak Oud, Jong aan, en vroeg: “Weet je wel wat je allemaal nog mee moet maken?” Jong schudde zijn hoofd, en Oud begon te vertellen en te vertellen. En hoe langer Oud vertelde, hoe ouder Jong werd.…

vlekken klimop woekert langs de muren, salpeter kristallen glinsteren, ze getuigen van lang vergane glorie langs de kalkstenen zuilen, met hun trotse kapitelen het is geen verrassing dat kraaien, in zwart en slordig verenpak, hun roestend, scherp geluid laten krassen, hol en eenzaam, door dit oude huis…

Krom en ongebruikt loopt de laatste letter over het gekreukte vel de lijntjes zijn er uit zelfs de punt pakt geen ezelsoor meer het hoofd gericht op een schone lei geeft kwetsbaar oud een kleine kans op ongeschonden nieuw taal laat niet na het juiste woord te plaatsen in herinnering en al leest men letters zonder hoofd oud…

eenzaam reizen mijn gedachten terug langs de oude paden die -door iedereen verlaten- in het landschap lijken op te gaan leegte is er achter mij voor me vlucht alles vlucht alles voor me weg achter blijf ik met het jonge gras dat twijfelt of het nu de paden mag bezitten…