nooit te oud
naast mijn eigen 'stukje hemel'
heb ik buren grijs en oud
zij zijn aan iets moois begonnen
hun liefde nieuw en toch vertrouwd
zij kenden in een ver verleden
de toekomst niet, maar wel elkaar
toch kozen ze gescheiden wegen
zij zonder hem, hij zonder haar
het leven nam ze flink te pakken
't bestond uit zorgen en uit plicht
maar ‘t haalde uit haar mooie ogen
toch nooit het vrolijk schitterlicht
die ogen bleven altijd bij hem
waar hij ook ging, of waar hij stond
en zij dacht -ieder stil momentje -
aan het lachje om zijn mond
en toen zij beiden eenzaam waren
hun partners waren heengegaan
was hij het die haar 's avonds belde
en haar vroeg 'met hem te gaan'
zo mooi hun oude jonge liefde
die grijze hoofdjes bij elkaar
zo zie je: blijf je dromen dromen
dan worden ze uiteindelijk waar
ze hebben nu na al die jaren
een eigen liefdesnest gebouwd
en de moraal van dit gedichtje:
voor liefde ben je NOOIT te oud!
Geplaatst in de categorie: liefde
nooit
773
Geef je reactie op deze inzending: