Alle inzendingen over PIEKEN

Het was een kleine kerstboom een onooglijk ding maar trots droeg het vijf ballen en een piek tussen de zilverslinger en wat engelenhaar hing een gekreukeld briefje lieve mamma fijne kerst ik hou van jou en mis je kusje Evelien met tranen in mijn ogen liep ik het kerkhof af in wetenschap dat ik zojuist het hart van Kerstmis had…

groen zijn zinnen woorden geuren vleugjes dennenboom strofen kleuren in licht onderscheid de kerstfeestdroom tussen piek en kruis huist nog de nostalgie van vroeger dagen ooit bracht een ster het licht van ver met vrede en het kind maar de stal is al lang opgeruimd herders met de schapen klaar kerst kan beginnen maar diep…

de regisseur riep draaien maar de spelers niet geschminkt in authentiek decor en zonder spel wisselde het jaar de buitenkant gordijnen dicht deuren driemaal in het slot samen eten van de geschafte pot onzichtbaar bleef de vrijheid die wij toch in deze jeugd vergaarden met wilde haren kwamen kleuren en muziek in flower powers piek…

wij schuurden de piek een weinig voorzichtig alvorens wij ons voortvluchtig voortbewogen waar we liepen de voetangels en het werd ons zelfs niet zwaar te moede, plaag en pijn om het even drukten hun stempel stevig, het voorwerk was sluitend geen fastfood gedachte met zout zouden ze komen prikkelen, wederom hoge ogen ware onze kramplach niet…

Als een knokig karrepaard merg uit bot gezogen verschoten flanken ijzers afgetrapt door het eindeloos bergopwaarts de piek nooit genomen. Om vervolgens uitgewrongen dorstig een traject over de zwoegende dijk tegen storm en klippen op met aanloop te nemen. En dan ook nog loodzware aktetassen meezeulend.…

Vandaag kreeg ik een kaart en een déjà vu en mijn wens werd een wortel die reikte naar pieken van jaren. Zilver reikt verder dan men denkt.…

Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille woud van al mijn saaie dagen, denk ik misschien nog wel het meeste aan jou.…

een boom tot aan plafond slank nog in de taille de voet in bloem vermomd de opschik modieus ballen sfeervol bruin en zilver blinkend er is geen stille nacht tv programma's pieken en aan drie koningen wordt niet gedacht de stal heeft afgedaan de schaapjes worden niet geteld zijn al geveld voor andere feesten toch zal ooit het kind…

de tijd steekt zijn drie pieken uit boven een zwarte wijzerplaat dat doet hij al jaren en niemand vindt dat interessant omdat iedereen het als gewoon ervaart behalve op de laatste dag dan roepen allen ach en wee schiet nou even op kan ik eindelijk naar de wc want op het moment suprême verzamelt zich de bon ton en crèmes…

kerst is door de eeuwen aangekleed met symboliek maar ezel en de os de herdertjes bij nachten zij mogen blijkbaar niet wel de grote piek in trendy opgetuigde bomen wachtend tot natuurbehoud gaat komen waar blijven onze dromen als de stallen zijn geschoond het laatste stro is weggeveegd het meisje met de zwavelstokken breit nu…

Een glanzende druppel glijdt langs je rug Wanneer je je omdraait pieken je haren voor je ogen die me verrukt bekijken Zo lang als het lijkt, wij samen in onze ark Van elke soort twee en het leven Blijft bestaan, beter dan voorheen alleen Je bent nog nat van de…

In het gelid staan ze verspreid Ik ben verrast, hun symboliek Is voluit spreken en public Met grote verantwoordelijkheid Ik maak me op en zal met vlijt Hen inspecteren, hoe een piek Op zondagmorgen, feeëriek Ik voel me een soort majesteit Ik zet mijn voet zacht op de brug De leuningen zijn te snel leeg Mijn erewacht is opgevlogen Toch…

de boom hij staat verlicht een boom te zijn alle takken zijn behangen met zilver rood en groen en boven op zijn kruin een piek tot aan het plafond ze hebben hem bespoten met chemische witte sneeuw het verstikt zijn ademhaling en naalden zitten los je ziet hem bijna denken was ik maar terug weer in het bos tussen al mijn groene…

Ooit alles vlak: het land, de tijd, maar niet ons hoog, ons laag, het pieken.…

Zo speciaal...zoveel hechter zonder lichamelijke liefde juist daarom zo veel echter Zo diep...zoveel meer puur platonisch juist daarom zo verrassend elke keer Veel emoties...veel verdriet met een ander lach ik zoveel niet Geen verplichtingen...alle vrijheid elkaar zoveel geven toch zo weinig tijd Op de hoogste pieken en de diepste…

Nu ben ik helaas een bejaarde bes niet meer piek maar ook niet stok het leven is een levenslange les maar ja, nu sta ik echt voor 't blok.…

Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar in het windstille bos van al mijn saaie dagen, denk ik misschien nog wel het meeste aan het leven.…

December is weer aangebroken, tijd van Sint en Zwarte Piet, tijd van marsepein en pepernoten, tijd van Kerstboom en een Piek. December is weer aangebroken en vergeet vooral niet, tijd van vrede is er; aangenomen, dat iedereen de waarde daarvan ziet!…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden wacht de scherpe beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de zachte lijn van je gezicht schaduwt in het licht je haar is zwart van chaos in zijn pieken er in kroelen is genieten nog sluier je je angst wacht gelaten op de uren…

Zwoegend en worstelend kruipend door de liefdespoel De ene keer lichtvoetig dan weer met een angstig voorgevoel Pieken en dalen opgaand, en weer neer Soms met wat mee-wind soms met beestenweer Een kabbelend beekje een woeststromende rivier, de ene keer drijven, dan weer als een vechtende stier Een huilbui met tranen een klinkende…

Kristallen klanken vlammen door een toren van Gotiek bij elke piek. Ze priemen door mijn schedeldak en walsen door de kamers van mijn hart met jubelende golven naar de oevers van mijn ziel. Jouw tinkelende lusterbelletjes klinken en dansen in het rond en landen op het zachte mos in mijn hoofd.…

Leven dat zijn Eigen onafwendbare Gang zou gaan - Hoge pieken verraadt Mijn levenslijn, met Daarnaast uitsluitend Diepe dalen, Te hoog, te diep Voor een eenvoudig Mens die zo graag Streven wil naar Gelijkmatigheid Zo kijk ik nu naar Mijn eigen levensscherm Dat naast mijn sterfbed Staat opgesteld en zie Ik geen leven…

je oogt verlegen tongt een glimlach die rood spreekt een mond vol kleine tanden die hunkert naar een beet je blik is zacht ziet minder kleur dan ooit gedacht de koele schijn van je gezicht vertekent altijd pijn zwart haar chaost in zijn pieken, erin kroelen is genieten nog sluier je je angst en wacht de uren af kom…

Een stroom toeristen waagde zich Omhoog naar de Mount Everest Hun honger moest en zou gestild De top bereikt, hun dorst gelest Het is een sprookje, nee geen wens Een waaghalsmythe, een legende Weggelegd niet voor de mens Een nachtmerrie, een brok ellende Een durfal komt niet altijd boven Hapert op de hellingbaan Ach wees die piek maar…

ik zag de regen dralen op een windstil moment of hij de grond in grote of kleine druppels zou halen in uitslag onbekend choreografen van het tegenwoordige weer hebben grafieken waarin pieken uit vele eeuwen staan en niet de getrainde blik van generaties alle luchten schouwen vaak ontbreekt de subtiele info die de natuur…

zien we ooit wat terug van de baas zijn tijd waarin tot voor kort werd shag gedraaid en rustig opgerookt liefst in bruto nationaal product zoals toen bij koninklijk besluit onze meiden van de koekfabriek aan de lopende band door onderknuppels ontsloten van de pot werden gerukt er moest bijgestookt en ja verdraaid je zag meteen een piek…

Inspiratie gloort aan de horizon glooit licht schommelend van dal naar piek soms ongekend de hoogte in daar soms zwevend termiek soms peinzend zoekend naar een anker dan weer soepel glijdend op het wit van de sneeuw bewegend van de bocht naar idee en vice versa soms ook zoekend daar naar die enorme ruimte daar in dat hooggebergte…

Een daalder op de markt een duppie voor de tandenfee een piek voor een eindejaarswens Waarom ben ik nog niet gewend aan die verdomde euro cent ?…

handleiding voor een depressie: zeg tijdens een open vergadering tegen de vorige juf dat je echte lekker-in-je-vel-situaties knap waardeloos vindt mazzel een Fries woord pake de verleden tijd van pieken huisbezoek een stukje plezier bedrijfsarts en blindedarm typisch vragen om een gevoelsblokkade op arbeidstherapeutische basis beheerst…

Bomen getooid met ballen, piek en sneeuw, engelen met ‘peis en vree’, kerstman met versierde slee, huizen vol hemelse muziek, konden mij niet echt bekoren. Alleen weten dat jij er was en altijd tot het heden zou behoren. Ik kroop dieper in mijn jas, koude beet in mijn oren, en volgde blij in jouw pas.…