Netgedichten

netgedicht (nr. 17.378):

Prima donna

Jouw stem gloeit
als een avondzon in september.
Kristallen klanken vlammen
door een toren van Gotiek
bij elke piek.
Ze priemen door mijn schedeldak
en walsen door de kamers van mijn hart
met jubelende golven
naar de oevers van mijn ziel.

Jouw tinkelende lusterbelletjes
klinken en dansen in het rond
en landen op het zachte mos
in mijn hoofd.
Een appelbloesem vol
feromonen voor de vlinders in mijn huid
geeft de warme vrede
van een kinderhand.