Netgedichten

netgedicht (nr. 17.378):

Afscheid van de zomer

Terwijl de bladeren troosteloos vallen,
nu al wat geel van kleur,
de dagen korter worden en de zon soms treurt
weet ik de herfst gekomen,
die naar zomer-afscheid geurt.

Er hangt wat weemoed tussen huizen
die er onbezorgd wel staan
maar waarin de ruiten iets weerspiegelen
van uitvaart en vergankelijkheid.

De bomen schrijven nu gedichten
waarin de woorden niet meer op muziek
te zetten zijn;
ze jammeren en klagen over 't leven

dat ergens diep geborgen nu moet onderduiken
tot weer een nieuwe lente komt
die alles juichend doet verrijzen...
Wie kan de treurnis meten?
Een groet aan de zomer die nu wordt vergeten.