Alle inzendingen over Patroon

suggesties Wie is de guru, waar zijn de patronen Een lege huls in een verhuld domein Een textuele gordiaanse knoop Een grabbelton uit de winkel van sinkel In tenenkrommend managersjargon…

De CDA-man sprak weer stoere taal: ‘Balans herstellen, einde aan verschillen’, En weet je wat hij óók heel graag zou willen? Een dienstplicht van een jaar voor allemaal. Wees maar niet bang voor stormbaan en gemodder, Hem kennende is dit een losse flodder.…

De letters zijn de steken De woorden zijn 't patroon De zinnen zijn de pennen Soms wordt het wonderschoon Af en toe valt er een steek Die ik dan op moet pakken Om het eindresultaat maar niet in te laten zakken De pennen laat ik dus tikken Met patroontjes uit mijn geest Ook als er maar één iemand geniet Is 't niet voor niets geweest…

Allebei de schoenen? Een schoen doe je uit als een vrouw bij je op bezoek komt en je niet met haar wilt trouwen. Eerst stilte, dan uitleg; eerst duidelijk, dan verbazend; eerst de rechterschoen, dan de linkerschoen, dan de linkersok, dan de rechtersok. Is er iemand die daarover geen gedicht zou willen schrijven? Er is nog iets wat ik niet…

Na weken van werken ziet hij ze verschijnen in scherpe patronen die niet mee verdwijnen. Een dichter weeft zinnen van leven en sterven zingt vaak van geheimen die nimmer bederven.…

Verwijt mij niet dat ik niet steeds dezelfde ben. Ook de wilgen met hun fluwelen kronen staan straks weer als geheven vuisten aan de gestolde vaarten. En ik, nog loom en zoet van jonge wijn, dwaal straks tot op het bot geknot, met vertwijfeld witgetrokken knokkels, door de vallei waar nu nog onze rodondendrons bloeien. --------------------…

jij kende de patronen die in de vleug van het tapijt verborgen lagen antwoord op vele vragen een begin van curieuze verhalen die de sfeer in ruimte bepalen zo op het oog is sleet de belangrijkste tekening maar daaronder woekert het spel van veerkracht en tijd naast gewicht en emotionaliteit significant in een eerste impressie…

Mijn vader sloeg planken mis mijn broers glimlachten, schreven elke misslag in een schrift, mijn moeder deed de was of lakte haar nagels mijn vader die zich in leven hield met schaamte, spijt en ongemak, die zich dagelijks gewonnen gaf, die hijgde en onwerkzaam en achterstallig was, die niemand iets te vertellen had, die een spin was…

het leven vraagt er om mee te stromen met dat wat is verzet ik mij, dan scheurt het mij vanzelf weer los kort gejammer, lang gekreun helpt tijdelijk voor de pijn wezenlijk helpt het geen moer als dood of ziekte komen meer en meer besef ik een bezielde molecuul te zijn dansend in een groots patroon ontworpen door de wever…

ik zie dat mijn bolletje wol zich steeds sneller ontrolt overal draadjes die rafelen en pluizen in een chaos structuur los van het uur en leven dat al geregen moet zijn in verbazing en pijn maak ik haast om de eindjes te knopen de draad weer op te rapen en het patroon te vervolmaken…

in alle eenvoud antwoordde ik de verwarring de warrige werveling van gedachten vormde zich plotseling tot een patroon als kleurige bladeren bijeengewaaid tot een soort gobelin op het gras toen ging de windvlaag liggen natuurlijk, je hoeft in dit dilemma geen deel van je eigen ik te riskeren je zei me, dat je raad had ingewonnen dus…

sinds een paar weken heb ik last van mieren in de keuken overdag zie je ze nauwelijks, maar 's avonds zo rond een uur of half tien komen ze uit hun hoeken en gaten dribbelen over ijskast en tafel klimmen in lege flessen en glazen en krioelen rond plekjes waar een druppel limonade of een lik jam is gemorst soms, als ik thee zetten ga,…

je vleugde tegendraads voelde je bewegen in meegaan konden we weer spreken over patronen die je wilde in kleuren zelf gekozen die jou meer perspectieven boden in een ander leven kunnen wij ons samenzijn verweven de ondergrond versterken door er liefde en geluk in te verwerken…

Ach ik weet wat water is het wier van schaamte en tijdloosheid van terloops plezier. Het haakwerk van liefde is een schichtig motief ternauwernood kunnen jij of ik haar bloem versieren. -------------------------- Uit: 'Het eiland van elkaar', 2006.…

fietsen als stille getuigen evenals een jas op de grond patronen raakten benen verwardheid overmeesterde en zette om in een daad welke onomkeerbaar bleek…

Mijn hersengolven patronen geweven door het geweten ze dansen als doffe geluiden die breken op eenzame boeien drijvend naar de uitgestrektheid de kust ver achter zich verlaten enkel het wegsterven van vuurtorens nog net in zicht maar onbereikbaar patronen golven in mijn hoofd kom nader tot het baken droog de tranenvloed van wanhoop zet…

probeer dat maar eens uit te leggen aan je kinderen niemand wordt als vader of moeder geboren voldoen aan een patroon zo ging het toch altijd nu besef ik dat mijn ouders door dezelfde hel zijn gegaan ik heb het mijn kroost uitgelegd, het knaagt…

Elke nieuwe ronde worden nieuwe kansen in het patroon geweven. Een groep gaat voor gelijke kansen in een leven dat een stoel mist, omdat het zo in het leven met ons kan gaan. Elke rondje is er één waar een patroon wordt uitgewist dat niet langer de weg van de gelijke kansen in mag slaan.…

niet om gevraagd maar daar sta je dan wel met je spillebeentjes de wereld aan je voeten pa en ma die je een zetje geven naar het leven zo godvergeten ongewoon hetzelfde patroon zij vallen weg en ik schuif de nota door…

De cyclus van de actualiteit Dupeerde vaak degenen die studeerden Want studiebeursproblemen garandeerden Eens in de zoveel tijd onzekerheid 't Is 'n bekend patroon dat al te dwaas is En dat is voor 'n studiebeurs geen basis…

Weer heeft hij 'overwogen op te stappen', Maar ondanks dit herhalende patroon, Vindt hij zichzelf bij uitstek de persoon, Om toegebrachte schade op te knappen. Voor mij heeft hij de boel te lang bedot, Hij is een paling in een emmer snot!…

Weekend, bevrijd me, van het patroon, dat ik krijg als loon. Voor een week hard werken. Doorbreek, het ritme, van de week, welk zo onnuttig leek. Laat me even aansterken. 8-7-93…

Overal deelt men groene lakens uit ze hangen aan de lijn te zwaaien zodat het patroon van witte bloesem en met bonte tekst goed te lezen is: ik ruik lente, de lieve lente komt.…

Ik kiezel langs waterwegen waarin ik in grillige patronen een bont mozaïek van dagen schik helder en klaar alleen rimpelende uren giet ik in dempend matglas daar niet alles te dragen valt.…

En dat leidt tot misdadige patronen?? Om voor dat grote risico te waken ga ik toch maar eens met ze kennismaken.…

Boe laat altijd aan Appel denken, smijtend met verf in een volmaakt patroon ontstond een kleurrijk wezen duidelijk herkenbaar gevaar met hoorns nog, zwarte, witte vlekken op de huid een uier op barsten verlangen in de buik…

mijn tante zit in de trein te borduren onder haar kruissteken liggen gedachten aan betere tijden een geliefde die haar nam met zijden glans gekleurde patronen ontstaan onder haar handen ze hecht af en breekt de draad met haar tanden…

Ik probeer een patroon te ontdekken In die vreselijke gevoelens van mij Op mijn wangen de natte plekken Gewoon omdat iemand iets lulligs tegen me zei Dagen gaan voorbij zonder groot verdriet Dus waarom nu dan Wat het is, weet ik niet Waar word ik nou zo verdrietig van…

en het lentelicht stroomt krappe ruimte binnen dwars door het strak patroon van monotoon geluid verstokte woorden lopen uit geneigd naar zon, gekeerd tot een belofte die wellicht tot niets leidt maar ik lucht mijn hart en klop mijn wezen uit…

sinds kranen afwijkend worden geplaatst praat ik anders met water het overkomt mij opgedrongen poëzie open gesprongen uit bedwelming van regengordijnen waarin patronen verschuiven dorst gelest naar waarheid het belooft veel voor later…