Alle inzendingen over Patroon

Een onderzoek naar seks heeft blootgelegd, dat één kwart van de dochters en de zonen, in weerwil van de heersende patronen, niet zo aan zoenen en aan strelen hecht. Zo’n seksuele daad in kort bestek duidt op een soort intimi-tijdsgebrek.…

Ons domme financiële wangedrag Valt steeds weer te herleiden tot patronen Maar onderzoeken blijken aan te tonen Dat tegen zulk gedrag niets baten mag Dus wat ook het advies of het devies is We maken altijd onze eigen crisis…

nu is het mooi geweest als as in de wind verdwenen kus mij liefelijk zoals jij speelt met snaren neem mij mee neem mij mee ik wacht een dag in levenslang patroon ik smacht naar leven van de lust zo is mijn bron…

Studenten gaan massaal op kamers jagen Dat hoort zo bij de jaarlijkse patronen Uit wonen om een woonhuis uit te wonen Lukt echter niet zo snel meer dezer dagen Tenzij het oude woord 'studentenkast' Nu letterlijk zal worden toegepast…

het teken staat van belang een waarde die moet wor- den toegekend die moet worden gegeven aan hen die zichzelf zoeken daar leven hier beneden niet eeuwig is het immens gewelf gromt soms zeer gretig deels gevangen in patroon een opvallend stramien van gêne…

Gaarne gelet op kaas ons kaasproduct in kant- en klare maaltijden Zou je denken ons Hollands gehucht hoef je hier niet over na te denken; Nu is bewezen door de bond dat arolooge kaas in zekere zin een vast patroon is in Hollands pizza kaas.…

De mensheid prefereert voorspelbaarheid Wanneer een vast patroon eens wordt doorbroken Wordt zoiets dikwijls níet echt gewaardeerd Men blijft liefst van verrassingen verstoken 't Is beter dat je die vernieuwing mijdt Zo heb je uit ervaring wel geleerd…

je handen strijken alles glad rafels blijven krullen door je lach ondeugend knip je er wat af voor schone schijn onderhuids waar draden nog vervlochten zijn stoeit het patroon in vele variaties op zoek naar de onmogelijke lijn…

knaag jij onophoudelijk aan mijn jas waarvan de stof al tot stof was vergaan ondanks dat ik me omdraai schroom jij niet om dit patroon voort te zetten nu ik naakt voor je sta, en je met met lede ogen aankijk ben jij in geen velden of wegen te bekennen…

hij zoekt haar nog steeds in patronen op de muur in wolken en stenen en als hij haar vindt is het vaak van korte duur zijn wanen en wenen hij roept haar steeds weer in momenten van verdriet van wanhoop en wachten en als hij haar hoort klinkt het als ruisen van riet natuur en gedachten…

wit neemt het rood over met grillige patronen weigert zich over te geven een tegenaanval is er helaas niet moeheid strijdt om voorrang en wint het met gemak van alle leuke vooruitzichten rust is de enige optie zich hierbij neerleggen ziet ze echter niet zitten nog niet…

jij schaduwt wat ik ongeweten wilde heb je lief ik rafel maar jij kent mijn franjes soms duid je de patronen niet dan kleur ik in gelijk erkennen laat de lijnen op elkaar afstemmen ik licht je bij weet mijn lief want onze zorgen zijn voor allebei…

Je bent nu nog als een verteerd blad, niets is meer over dat bij jou als mens eens zo kostbaar heeft gewogen, nog slechts de lege nerven in een fijn gemaasd patroon. Jouw kostbaar wezen dat nog zoveel te geven had, door de ziekte in de tijd vervlogen, blijf je in mijn herinnering, vervagend, als eens zo dierbaar persoon.…

het patroon dat zich herhaalt door emoties wordt bepaald in stand gehouden heel bewust telkens weer door pijn gekust je koestert je laat anders inmmers voelt het als verraad onvoltooide rouw al is het maar voor even daarna kun je weer verder met je leven…

ik spin garen met mijn tijd weef patronen in seizoenen keurig naar de werkelijkheid bekleed de maatschappij in standaard kleuren extra modisch geeft meer kans op averij toch heb ik thuis geheime franjes spat ik uit in liefhebberij helaas niet in oranje die tijden zijn voorbij…

Zonnebloed gutst over een spiegelgladde zee naar de ingetogen kust en brandt de cadans uit mechanische ijver van klerken op het land waar het vloeibare goud door de loopgraven van ingesleten patronen danst de weerlozen smeden broze pijlen en richten ze zacht op het zonnehart…

Een onderzoek ging aanpak vergelijken Men vond een voor de hand liggend patroon Heel simpel: vuil trekt vuil en schoon blijft schoon…

er valt een donkere schaduw de dag wordt grauw opnieuw de gekende pijn als iemand, die beweert een vriend te zijn onbetrouwbaar blijkt zijn vlechtmatje vertoont een afwijkend patroon pas nu ik afstand neem zie ik berekening er valt een donkere schaduw de dag wordt grauw .…

heb slottorens bestegen jonkvrouwen bekeken aan het spinnewiel maar de hoofse adel daalde sneller dan ik viel toch spon zij garen bij ons ervaren op haar geur mocht ik ooit varen het patroon lijkt heel gewoon alleen is onze kleur nooit meer te evenaren…

mag ik je de eerste lentekussen geven van de zon zij was er op mijn blote borst in de luwte van balkon gaf haar warmte waar jouw vinger haren zacht tot garen spon in het lichtend rood zijn de patronen al geweven die ons een mooie zomer zullen geven…

Om zijn woede te koelen laat hij gewetenloos degene die hem het meest nabij zijn bloeden geen band met navelstreng kan het verhoeden O konden ze hem maar genezen om weer een normaal mens te wezen met een warm kloppend hart en plezier in het leven met al wat dierbaar en lief is om hem heen O konden ze hem maar genezen wat zou dat…

Er is in mij een resoneren van geluiden van gesprekken van beelden mantra's en gebeden een weerklank van gevoel op bepaalde plekken Ik weet niet altijd wat ze met me doen of deden veel ruis en gruis is er misschien ook een bezinksel en soms zomaar uit het niets is er een blinksel als een ster, een diamant en ben ik ineens daaraan verpand…

Vruchtbaar ligt het wijde land te wachten. Wind en water deden het graan wassen onder zon en maan. Talig staat het graan nu te wuiven als ware haar aren woorden om te lezen. Als dan de aren zijn gelezen, blijft het puin voor een volgende generatie, een volgende oogst. Raak je hier dan nooit uitgelezen? Het land wacht in stilte…

Geslagen merktekens van ’n onvrij voorgeslacht, erfenis van angsten in mijn ziel gebrand Diepe waters verken ik door stroming meegesleurd, op golven berijd ik mijn grillige levenszee Patronen geweven van draden van onmacht, in de stof van mijn leven strijk ik de kreukels glad…

ik volg zijn patroon van gaatjes in blaadjes en voel me week; zo'n tedere schade aangericht door duimgroot naakt.…

Kalm legt de diepe zee zich neer naast duin en boterbloemenvelden akkers met aaneengeregen zaad liggen geduldig tussen sloten vol verleden tijd van bovenaf gezien een lappendeken anders lopend was het toch gelijk gebleven in een aangepast patroon…

ik heb tijd geweven kwam mezelf tegen zittend aan het spinnenwiel waar ik draden spinrag uit het leven tot garens vlocht na het klaren zette ik met schering en inslag de patronen op maar kwam stof tekort borduurde voort over bestaan liet de tijd zo door mijn vingers gaan…

De doorsnee zat Ingesleten patronen Mijn melancholieke roep naar diepzinnigheid Werd slechts door Een iemand opgepakt Je omhelste mijn verlangens Duizelingwekkend Je vormde mij Totdat wij een waren Een smeltkroes van eigenschappen Maakte mij zielsgelukkig Onopvallend van buiten Hartstochtelijk jezelf van binnen Liefde maak je…

ik speel mee in het spel van volwassen mensen maar niet frank en vrij er is altijd wel een hij of zij die stoort die als drempel of obstakel in het ludieke patroon niet spoort in omzichtig vermijden probeer ik toch zonder schade verder te rijden maar het spel is voorbij op het laatste station wuift alleen eenzaamheid nog naar…

gestaag getik van lijn tegen vlaggemast wind brengt flarden van gesprekken weerkaatsing van zon op zee van jong op oud vreugdekreten vloeien over in een enkele schreeuw van een meeuw dansend boven alles uit in ongeordende patronen heen en weer terug herhaling en vernieuwing in balans…