Alle inzendingen over Pijn

Ik voel me nu zo vreselijk leeg Verdrink in mijn grote verdriet Het is zo eenzaam en angstig stil En jij lieve schat jij ziet het niet Ik voel me zo door jou verlaten Zelfs vriendschap kan niet meer Tranen die maar blijven stromen Herinneringen aan jou elke keer Ik heb zo intens van je gehouden Gaf je mijn ziel en zaligheid Wilde zoveel…

Maar stop, ik wil nog wel de boodschap van al deze pijn bewaren op papier voor als we weer gelukkig zijn...…

Spijt doet pijn, maar moest ik betuigen Heb ik gedaan, en nog eens Op deze manier In gedachten ging ik vreemd In mijn hoofd gebeurde het Tussen mijn benen was 't passief 'k Hou van Jou 'k Hield van Jou 'k Hou van jou nog méér dan eerst Jij en ik horen met elkaar Voor elkaar te zijn Door Liefde beheerst…

, troebel… kleuren kijkend in het niets Met pijn en moeite houd ik me staande, ben in alles afgeremd Ik kan jou niet meer bereiken je bent mijlen ver van mij Mijn gekwetste hart is nog steeds vervuld van liefde voor jou Van de een op de andere dag ben je uit mijn leven verdwenen Mijn grootste angst werd bewaarheid…..…

Ik zou je willen zoeken In het land van jouw verraad Om je de pijn te laten voelen Hoeveel ik je nu haat Ik zie jou in mijn dromen Zo klein en toch zo groot In mijn dromen ben je niets meer In mijn dromen ben je dood Een traan vloeit langs mijn wang Een druppel valt op jou Ik fluister zacht "ik haat je" Omdat ik zielsveel van…

De zon gaat onder over onze liefde Elke lichtstraal dooft langzaam uit Nu sluieren er schaduwen van verdriet Mijn hart schreeuwt zonder geluid Het moment van verlatenheid laat mij verteren door pijn Nog hoor ik onze liefdeswoorden dat we voor altijd samen zouden zijn Nu ligt de weg van eenzaamheid open Je sterke armen laten mij sterven…

Vraag me niets als je me naar de nacht ziet staren mijn armen om mezelf geslagen wiegend in een zee van pijn wiens golven niet te breken zijn maar telkens nieuwe vloed aandragen Vraag me niets als ik worstel met woeste baren stuurloos zoek naar kalme stromen blind navigerend op het vertrouwen dat ik de haven zal aanschouwen wanneer de zon…

De najaarszon die schijnt Geeft warmte aan de dag Maar in mij voelt het zo koud…. Want ik mis nog steeds je lach…

Netels kan je beter niet zoenen en egels moet je voorzichtig strelen. Maar als lelies willen botsen met de harde rotsen is de verliezer steeds gekend. Als je zachtjes wil zingen naast een schrille zaagmachine zullen de klanken schrompelen. Het lijkt op lieve woorden mompelen voor een hart van steen. Naakt in prikkeldraad hangen, met stukgebeten…

En het doet me zoveel pijn Maar vanaf die eerste ontmoeting Was alles zo onbeschrijfelijk fijn……… Zweef nu al tijden in de wolken Maar ben door jouw onweer omgeven Vol verdriet en eenzaamheid gevuld Nu jij je hart aan een ander hebt gegeven..... Ik ben zinloos verliefd...…

komen ze terug stemmingen gaan vlug maar niet voor mij die wolken, ze zijn er... wit of zwart met niets daar tussen in gaan weer voorbij, wat is de zin ze raken niet mijn hart mijn hart is zwart, het wit is met jou weggegleden hoe moet dit verder gaan wat kan een mens nog aan wanneer is er genoeg geleden hoe ver nog te gaan, tot pijn…

Jouw mooie woorden komen niet overeen met de onuitgesproken waarheid in jouw ogen ik zie verdriet, wrok, pijn en opgedroogde tranen ik had het stukje geluk in jouw ogen willen zijn Mijn hart blijft geborgen in jouw handen bloeddruppels sijpelen door jouw vingers ze raken de grond en spatten uit elkaar 't zijn de tranen van mijn gebroken hart…

Leg mijn kleren netjes aan de kant Zak zachtjes het stille water in… Wordt door emoties overmand Met krachtige slagen zwem ik weg Mijn lichaam ontspannen en naakt Langzaam verdwijnt alle pijn….. Welke mijn hart heeft doorgemaakt.…

Laat de zon weer schijnen Zodat ik weer kan leven Mijn wereld kan gaan stralen En ik weer liefde kan geven Laat de regen verdwijnen Mist oplossen in helderheid Donker veranderen in licht Op weg naar een betere tijd Laat de nacht voorbijgaan Vervuld van mooie dromen Wakker en uitgerust Zodat nieuwe energie kan stromen Laat me meevoeren…

Nu leven we gewoon verder zonder elkaar dat we het allemaal toch vergeten moeten zijn hoe het was al die tijd, wij twee samen, met elkaar de ware liefde, de frustratie, de wantrouw, de pijn.…

Vervang mijn gedachten ik krijg teveel klachten En heb onrust in mijn geest moet vast van een verkeerde donor zijn geweest Of zou het zo kunnen zijn dat ik nog leef met teveel pijn Het verleden heeft zijn sporen nagelaten maar daar wil niet meer over praten Geen pijn meer voor mij ik leg alles opzij Verdring het onbewust en heb daarom…

Wat als mijn hart pijn doet als door een mes doorboord? Wat als mijn hart verward is als een compas dat het noorden niet vindt? Geen inhoudloze woorden kunnen mijn tranen drogen.…

Zij weent, en haar verdriet verschroeit mijn ziel en haar pijn, wordt mijn pijn totdat we samenzijn.…

Geen troost, geen mededogen, Maakt ooit dit hart gezond, Want zagen nieuwsgierige ogen De grote, open wond, En peilden nieuwsgierige handen Hoe diep die wonden zijn, Hoe smartelijk zouden ze branden Met haast onduldbare pijn! Want iedere blik zou schrijnen, Wat toch reeds zo moeilijk geneest.…

Kmoet onthouden te vrgeten all1 dan verlost van pyn want wat heb ik aan t weten van wat er is n nooit kan zyn…

Ja, ik heb gezwegen met de woorden die je wenst want je bent mijn vloek die ik kan schrijven zolang ik gehoorzaam weet dat ik overal tot je spreek en smeek dat je eindelijk zwijgt om mij te vinden in je verhalen over de liefde en de pijn die ons voorgoed zal veranderen.…

Mijn hart maakt overuren, hoe lang kan dit nog duren? Het raakt geblokkeerd, helemaal door jou geobsedeerd. Het wordt zo vreselijk moe, is aan een adempauze toe. Al de emoties zo intens, dat is niet goed, voor geen enkel mens. Ik sta te wankelen op mijn benen. loop op het achterste van mijn tenen. Mijn verlangen om jou alles te geven,…

Verdronken In verdriet. Gestorven In dit kinderlied. Herboren Uit een traan. Je bent verloren In een oceaan Een oceaan Met mensen die denken, Tijdens het openslaan Van `het boek', Aan de wijze woorden Van een god Bij het vallen van het Definitieve doek…

Het liefst had ik voor altijd bij jou willen zijn Bij jou voelde ik me fijn Die dagen zijn over Het enige wat rest is pijn Je maakt het deze keer niet goed met je mooie woorden Probeer me niet strikken met die gladde praat Het heeft geen zin meer om je nu nog te verantwoorden Voor mooie woorden is het nu echt te laat Realiseer je je nu dat…

ik leerde je kennen........... via de moderne snelweg geheel niet tot mijn spijt de ontmoeting, was algauw daar en dat alles binnen een hele korte tijd wat ik toen nog niet kon weten....... jij was binnen 3 maanden al met mij klaar je was zo teder en zo lief ja, ik wist het zeker....... voor altijd mijn hartendief maar jij besliste anders…

koud als een ijzige wind die door mijn hart zijn weg vindt. koud als een duik in de diepte van mijn zijn. koud als de stilte die bezit nam van mijn onrust. zo koud…

Ik mis je nu heel erg We moeten vandaag je as gaan bijzetten Ik kijk er tegenop als een berg Heb het gevoel dat ik geen stap kan verzetten Daar ben je dan vanmiddag Zomaar in een pot Ik mis een hartslag Is dit dan wat men noemt het lot Ik voel me helemaal verdoofd Ik wil weer eens naar je toe Want van die vragen in je hoofd Word je doodmoe…

vanmorgen heb ik gedacht aan jou aan je warme ochtendzoen daarna heb ik gedacht aan jou wat we allemaal gingen doen vanmiddag heb ik gedacht aan jou de omhelzing van je armen daarna heb ik gedacht aan jou hoe je woorden me verwarmen vanavond heb ik gedacht aan jou ons huis, thuis, toekomst, kind daarna heb ik gedacht aan jou riep luid…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

Misschien heb ik de tijd wel nodig Om te weten wat ik mis Misschien heb ik de tranen wel nodig Om te beseffen wat het was Je gaat zonder reden of waarom Je verlaat me zonder te schelden of te tieren Misschien heb ik de woede wel nodig Om te zien wie jij bent Misschien heb ik het onbegrip wel nodig Om te vergeten waarom het begon…