Alle inzendingen over Poëet

Zelf vindt de poëet zijn gammel dichtsel mooi; De niet-lezer zou er best niet aan beginnen Want krakend voegen zich de regels binnen Dit sonnet tot rijm van ondermaats allooi Voor de gevolgen van die dichterlijke brand In ziel en brein van hen die dit toch lezen Stelt deze dichter zich dus niet garant.…

de bezie en de zoete zonde Hij, goed bekend met psalm, kansel en preek Hij, lang en blond en wild, ziekelijk bleek Ging al na tweeëntwintig jaar ten gronde Zij, met hem spelend rond de pastorie Niet wetend van de dichters in hun wezen Werd veel te weinig om haar werk geprezen In haar van vaders kant melancholie Augusta, domineeskind en poëet…

Mijn taal vertraagt in de versnelde tijd Die mij ten den deel valt nu dat ik ga sterven In zomerhitte zijn mijn aderen nerven De zon speelt klokje van gehoorzaamheid Ik ben nog jong, poëet en filosoof Mijn pen voelt zich verwaarloosd en verlaten Ik zoek naar troost, ontdek, krijg in de gaten Dat mijn interesse uitgaat naar geloof De dingen…

leg ik wat woorden vast in een gedicht als poging om de onlust te verklaren maar leven in een vers stuit op bezwaren vandaar dat ik mij anderszins verplicht en mee zal trekken met het wijkend licht tot in de eeuw die dichters mocht ervaren een eeuw waarin blank marmer boud zou stoeien met de bronzen gloed van de Romantiek en rechters een poëet…

poëtisch spel waarin ik was beland Ik zoog de virtuoze draagkracht van je woorden tot in het diepste van mijn eigen dichtersziel Ervoer je pijn, intensiteit die me zo bekoorde of was het je wondere klankenspel waarvoor ik viel Je bespeelde oeverloos dit hart met je klaterende zinnen vingervlug toetste je cadans mijn voelen keer op keer De poëet…

levenskracht die van de strofen mocht druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht In 't slot van jouw leven de afronding reeds waar nabij was jij overtuigd steeds minder aan het wikken en het wegen Gewaardeerde poems in samenspel met literaire juweeltjes en gebundeld tot een zeer aansprekend oeuvre eeuwig vastgelegd Alweer een poëet…

. _______________________________ PEGASUS Voor een poëet is 't niet te hoog gegrepen Die mix van humor en van 's werelds leed In dertig jamben dicht aaneengesmeed Een doldriest avontuur van lettergrepen Ook schrijver dezes houdt van Pegasus Mits vorm en inhoud kloppen als een bus!…

held Verdeeldheid bleek die dag dus uitgedund Werd terugbetaald en met gelijke munt En ik bleef door één gast niet onvermeld Terwijl een baldakijn de stoet beschutte Schreed een toekomstig koningskoppel voort Waarbij ik luid en duidelijk ben gehoord Hoe feestelijk bijzonder, dat men putte Uit het verleden, wat deed mij het goed Dat een poëet…

want de geest van een dichter is de jeugd die altijd blijft poëzie is de adem van de schrijvershand, het typt het zwart van inkt met gele stippen in de ruimte, offert zijn gedachten aan de wind die ons luistert poëzie is de honing in de melk het zoet van het verhaal van de gedichten strofes aan elkaar gelijmd met het verdriet als een poëet…

mag ik nog een stukje zekerheid waar kracht en lach al jarenlang façade zijn in toenemende pijn fragiel balanceer ik op dat evenwicht kijk in de verte naar het perspectief dat ik ooit droomde en nu zo mis met cape en baret heb ik mij waardig neergezet kleur woorden op het blanco doek maar het is niet genoeg om als poëet mensen…

Het zal je maar overkomen geen toestemming en geen intake toch permanent opgenomen in de Koninklijke Bibliotheek Zonder gerechtelijk bevel of Ministerieel Ambtsbericht werd poëet Pom Wolff eruit gelicht misschien wel te tuk op een rel Ik dacht zo'n inbreuk op de wet maakt die dichter breed voor volksverzet draagbaar ook voor niet al te…

Toch drong zijn droom tot haar verweez'lijking: Toen hij geen vreemde wonderlanden ging Veroveren met een machtige armade, Wrocht hij in kille grottenschemering - Gedoemd poëet, zwerver en banneling - De zware strofen van de Lusiade.…

Ach, kwam ik uit de Pruikentijd of eerder nog, de Gouden Eeuw en was ik dan een man geweest met pijp en trotse pakken, mijn hand en hoofd gedreven door een ganzenveer Was ik erkend als Hogere Poëet, mijn fraaie schrijfsels - zwaar van diepzinnige gedachten - door dikke boeken opgezogen, de omslag goud op snee, scholieren zouden…

Verdwenen van de poëet de stille wachter van zijn woord. Ooit slepen wij de messen sonnetten vloeiden, traden soms overboord. Mijn vriend, als de computer het overnam werd onze samenzang overal luid gehoord. Verschuldigd ben ik je, oneindig veel dank Ik mag hopen dat je niks ergs overkwam. Als je hem vindt: zijn naam is Mont Blanc.…

Met in jouw kielzog een zeldzame vorm van Een ongeneeslijke kraakbeenkanker Een strijd, dapp're poëet, die jij helaas nooit kan winnen Eindeloos wetenschappelijke arti- kelen glijden onder jouw ogen voor- bij, maar als een paal boven water staat dat ONGENEESLIJK ZIEK betekent dat je nooit meer beter wordt Van harte hoop 'k dat het…

Gelukbrengsters Bewonderderaar, samen Met de schepper van Regina, mortem orat: “Forget my fate” De man Zag van de ronden De eerste, hij Moest naar Hodikam Goede laarzen Brengen geluk -------- Beatrice, bewonderd Door de dichter Die op 't midden Van zijn levenspad Gekomen was Deez'poëet wandelde, Met de schepper van Aeneas…

met een leeg gemoed hoeft men niet te onthechten van wat binnen kroelt en woedt woorden kunnen vrij geheel eigen op een rij cliché’s worden gesmoord het ambacht opent die poort zo sprak Jan Eijkelboom dordts poëet met zekeren schroom want verder zweeg hij heel kies over de inhoud juist precies als hij van geheime regels weet dan is hij…

Ik lees het wel, maar niks voor de poeët in mij!…

Een postuum eerbetoon - klein maar fijn - aan mijn vriend Albert Weijman, bioloog, dichter en levensgenieter (1947 - 2021) O filomuze Filomijn Je filomuzi- kaal kwatrijn Was dichterszang Lyriek op maat In kort en lang Zat dynamiek Poëet, van huis Uit bioloog, Zag waartoe dicht kunst hem bewoog Een woord ontbood Zich, klank verwoord…

Ook de wolken die er prijken zijn met geen vers ooit te bereiken, ondanks aan boord een enkele poëet.…

Want vreugde is voor een poëet niet weggelegd zoals U weet. --------------------------------- uit: 'Een loden hart', 1978.…

Want vreugde is voor een poëet niet weggelegd zoals u weet. ------------------------------- uit: 'Een loden hart', 1978.…

je nog Jos zoals je zong uit volle borst over tous les garçons et les filles van Françoise Hardy je stond daar so a life and kicking maar toch het lot ging anders beschikken ik luisterde naar juist dat chanson dat me door jou ook altijd bij zal blijven toen ik de rouwkaart openmaakte en verstijfde Jos voor mij blijf je de performende poëet…

Ik was poëet en douanier, bewaker van grenzen en mensen die eindeloos zijn. Ik was dichter voor jou en voor mij, de iks waren blij en de jij's meestal vrouw. Dichter was ik naar eer en geweten - mijn fouten incluis -. Ga slapen nu dichter je mag wel naar huis.…

Is hij een door iedereen te bewonderen poëet? Wie is hij, heeft hij prijzen gewonnen, is het afspraak, doorgestoken kaart, een automatisme, gedachteloosheid of kritisch monddood gemaakte hondetrouw?…

de consument schreef de dichter leuk hoor dat u schrijft echt u vult mijn dag met hoon dan wel gelach maar voor den dag van morgen verlicht u nooit echt zorgen niets van uw schrijfsel beklijft straks bent u gewoon vergeten alleen kunst mag blijvend heten alles van u is zo genaamd niet wat ware poëzie betaamt de poëet schraapte zijn droge…

De meerdaagse hooikoortsverwachting van Frederik van Eeden psychiater dromer auteur poëet tachtiger met roepnaam kees was hermeneutisch onder behandeling* Over zijn oeuvre gebogen op zoek naar de rol van zijn neus vanuit de vraag wat doet hem de geur daar hij jong zijn reuk verloor Kees stond minder alleen dan men tot dan veronderstelde…

De bestuurder rijdt De bus met een Glimlach Alsof het leven nooit een einde kent Rijdt hij Een rit Van hier naar daar Onverwoestbaar De bus en zijn chauffeur Lijkt een baan Met een sleur met de keur aan mensen Die de bus binnentreedt kan dat wat gezegd wordt in de bus Meer zeggen over dat waar we in leven Dan een gedicht Van elke poëet…

Bij Konings, Kageling en Arjen Keene Geef ik de tijd heel eventjes belet Mijn hersenraderwerk wordt stilgezet En de poëet in mij moet even wenen Ooit nemen namen hopelijk een keer Op 't puntje van mijn tong of in mijn geest Al is er nu geen dichter die hen leest Ja zelfs van Hettema hoor ik niets meer Waar zijn ze heen gegaan…

verachte woordverschoppelingen gedachtenspinsels, inspiratie poëtische verzinnelingen Zij moeten wachten met herinneringen op zolder bij de boekverzamelingen van oude schrijvers al jaren buiten spel gezet In de muffe dichterskamer liggen ongevulde pennen te wachten naast vergeeld papier er hangt een lucht van concentratie de muur zegt: een poëet…