Alle inzendingen over Sartre;

Hij was met recht het kind van Sartre In zwarte kleren had hij rondgelopen Droefgeestige gesprekken gevoerd En donkere gedichten geschreven Veel gerookt en nog meer gedronken De Sartrejaren die volledig aan mij Voorbij waren gegaan hadden in hem Alle treurigheid ontstoken en het Zaad van duisternis had zich weten In te bedden Toen…

Liefhebben is een zaak van het hart probeer elkaar niet steeds te veranderen dat doet alleen maar pijn maak in plaats daarvan een start om te helpen het beste in de ander te onthullen dan bied zich een keur aan mogelijkheden waarin we zelf onze keuzes zijn (vrij naar Jean Paul Sartre)…

Er niet om gevraagd En toch onverwacht Gekregen, mijn plek Hier op deze aarde, Geworpen op het Aangezicht van Deze wereld die Buiten mij om Geschapen is De crux van Het menselijk leven Is hoe om te gaan Met deze geworpenheid Om er toch iets Zinvols, iets goeds Van te maken, Een bijdrage te Leveren aan de Menselijke…

Ook de Fransen interesseren mij literair: Rimbaud, Sartre, Baudelaire! Genoeg intellectueel gezwets en genoeg leeswerk, Maar het bezorgt de lezer bovenal een stijve nek. Hoofdschuddend staar ik naar mijn boekenkast, Waarom zetten die Fransen de titels toch andersom op de kaft?…

Praten met mannen die ik niet ken meezingen met de muziek waarop ik dans in de ogen die mij volgen als schaduwen begeerd willen worden zonder dat het gevaarlijk is erop gekleed, ook dat is wie ik ben, vrij voor zover toegelaten door de hel van andermans ogen die mijn lichaam liefhebben en mij erom haten maar dat ben ik niet…

Ze kent geen Sartre,wel haar klanten als haar broekzak. Niks geen nieten, dit zijn frieten! En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ---------------------------- Uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

De anderen zijn de hel je altijd kiezen moet achteraf keuzes betreurt Zo gaat dat nu eenmaal alles verandert en groeit naar een onverbiddelijk einde Je zou niet anders willen dan scheppend roepen van ai en oei, het doet pijn…

Wat ik stiekem doe maar niet verborgen voor mezelf, de waarheid die ik niet wil weten maar toch soms zie in de vragende ogen van anderen, verbaasd of gekwetst, op de grens van een oordeel over mij is de waarheid in de ogen van…

geven we zo niet sartre nu nog dagelijks gelijk? de hel dat zijn de anderen en één van die anderen ben ik!…

heeft sartre dan toch nog gelijk als hij zegt: de hel dat zijn de anderen!? schuilt er niet in ieder van ons een verschrikkelijk, verscheurend beest? ik ervaar elk moment, mensen kun je heel moeilijk veranderen. en toch... geloof ik nog altijd in pasen als 't grote opstandings- en 't nieuwe bevrijdingsfeest!…

was één in paradijs maar evaat adam abelt kaïn na de zondeval mozest mensens stenen tafelen tot gerechtigheid judast in gethsemanie na drie keer hanenkraaien liep je met apostelen de staties mee om te verraden bent dualist in vrijheid en gebondenheid beauvoirt sartre tot ontspannenheid jij de goede moordenaar alleen zijn…

​Mijn haat ligt als een snoek tussen het riet Maar hoe goed ook de hinderlaag Ik probeer mij te oefenen in de liefde Voor mezelf en uiteindelijk voor de ander Dat de hel de anderen zijn laat ik aan Sartre Enkel op jezelf vertrouwen is begrijpelijk Maar niet nodig in een wereld waar nog liefde is Kijk maar goed naar het gras tussen de stoeptegels…

Als leergierig adolescent begon ik je te lezen. Ik voelde me een hele vent en vond: jij mag er wezen. Het existentialisme, legde je onnavolgbaar uit, is pas écht humanisme - en dat bleek filosofisch fruit, vitamine, voor mijn denken. Ik bleef je lezen, telkens weer - maar zag verwantschap slenken. Jij koos soms averechts; dat deed zeer…

Achter ruiten even koud als vaal, spattend in een jus van vragen: Sartre, Nobelprijsweigeraar. --------------------------- uit: 'Gedichten', 1995.…

Zo'n halve eeuw terug leek het nog waar Van twintig maal per dag een sigaret Ging niemand dood, het stond stoer en koket Zie Sartre en Simone de Beauvoir Nu vormt het schèrm een steeds groter gevaar Al jong ontwikkelt, aldus Piaget Het kinderbrein zich tastend en het let Goed op en ziet wat hier past en niet daar Een blokkendoos…

Andermans meningen Leidraad voor’t verstand En Kant Hij eindigt met Verdinglijking en het grote vergeten Maar o filosofie Ik wil weten Van de wereld die alles is wat ’t geval is En van de appel, de sinaasappel en de fruitmand van kennis En Popper en Gestalt-switch Post- en on- en antimodernisme Nee, nee ik vergis me Ik wil weten van Sartre…

Ik loop door het dorp De zon schijnt, de wind waait een beetje door mijn haren De luiken zijn gesloten met kieren dun als naalden met lange smalle ogen Mijn schaduw valt nergens binnen, er zijn er geen in de schemerige kamers waar het licht grauw verdoezelt wat er gaande is en wat de consequenties zijn van ieders doen en laten De…

Natuurlijk wil ik geen object zijn maar mens, een subject niet volledig vrij misschien maar ook niet in de hel van andermans oordeel want ik negeer niet dat ik een individuele wij ben een individuele liefde die tekortschiet soms individueel wreed eigenbelang, kortzichtig door ingebouwde oogkleppen tegen mijn nerveuze angst voor…

Op de begraafplaats van Montparnasse liep ik enigszins verbolgen en haatdragend langs de graven van Sartre en De Beauvoir. Ik sloeg de hoek om en daar vond ik al gauw het graf van mijn grootste voorbeeld Charles Baudelaire, die daar verdomme in die kille grond lag te verrotten. Hoe rot is dat!…

Maar nu de angst in parijs huist op de keien die mijn parades nog proeven, op de terrassen van kolonel sartre, belijd ik de eiffeltoren de zee uit, stalen angstfiliaaltje op elba. Ge denkt dat ik dood ben? Ik sta er met sabel, met snavel, met bloedjas.…