Hartenkreten

hartenkreet (nr. 50.145):

Het kan niet anders

Na een nachtelijke busreis belandde ik
's morgens in een Wildwest-Parijs, waarna
ik zo gauw mogelijk naar de wijk Montparnasse
snelwandelde. Vele Franse francs op zak.

Ik had grootse plannen en ik liep dan ook naar
alle straten en vermeende woonplekken, waar
Arthur Rimbaud en Paul Verlaine vertoefden.

In een antieke boekwinkel zag ik de handtekening
van Verlaine, maar die was te duur voor mij.

Op de begraafplaats van Montparnasse liep ik
enigszins verbolgen en haatdragend langs de
graven van Sartre en De Beauvoir. Ik sloeg
de hoek om en daar vond ik al gauw het graf
van mijn grootste voorbeeld Charles Baudelaire,
die daar verdomme in die kille grond lag te
verrotten. Hoe rot is dat!

Als een losvliegende kraai pikte ik in de grond,
die hem had begraven en vernederd.

Ik ging op zijn graf liggen, terwijl een Japanner
mij bereidwillig fotografeerde. Het kan niet anders,

maar Charles is werkelijk mijn grootste zielsgenoot.