Alle inzendingen over literatuur

Wie ijvrig werkt, om voor zijn huisgezin te waken, Zijn tijd en vlijt besteedt, opdat het blijve in stand, Kan echter altoos zich niet leggen aan de band, Maar mag ook delen in onzondige vermaken. 'k Zal, voor een korte tijd, dan al mijn arbeid staken. 'k Haak om van honk te zijn; straks steken wij van land. Kunstbroeders! zijt gegroet…

zo rijgen we alles aan elkaar de dagen van alledag verhalen muziek en de ruwe dood zo vegen we bedachtzaam de maat der dingen bij elkaar de man implosie van tule en prikkeldraad onwetend nog fietst de dood van het vrije woord tegemoet de tienduizend dingen die we vergaten vonden we in de ruimten rondom in woorden en een atlas…

in een andere tijd op een andere plaats waren zij variaties op ons we zijn elkaars blauwdruk het ene kind is in een andere onvaste tijd hetzelfde kind: over het hoofd gezien door de eeuwen heen de ineenstorting van deze liefde synchroon met de uitgebloeide bloem of met de val van een imperium: langzaam maar zeker…

ziet een mens voor wie het spel het hoogste is de draak weleens in de ogen of blijft hij gewoon bang? is de schrijver verzamelaar van scherven die vergeefs naar synthese zoekt of vind je hem pas in de wortels? zoekt de familie in meanderende conversaties de overeenkomst in hun verschillen of heelt zij zo haar wonden?…

O, wat is het dichten zoet! Altijd... als men dichten moet,- Dichten is niet ieders zaak, Geen ontspanning over vermaak. Dichten is: uit vol gemoed Storten zijn gedachtenvloed, Als een brede waterval, In zoetvloeiend woordgeschal. Moest ik zoeken naar een woord - 'k Zou niet dichten, zooals 't hoort; Moest ik denken bij mijn lied -…

Stuk gruiz'len, 't strand op, van de horizont Groenglazen bergen tot wolken van kralen; Veilig in duisternis van kalken schalen Woont 't weekdier, vast aan nooit bewogen grond. Sidderingen, die tot zijn diepte dalen, Hij voelt ze niet, verdiept in pijn van wond: Zijn teerheid bloedt parels, die, klein en rond, De ronde zee, immense paarl…

Als ik ga schrijven is het al geboren: het schrijven is het knippen van de streng en het vooroverbuigen om te horen of het – men kan nooit weten van tevoren – een lieveling zal worden of een kreng. Ik had al lang de lust hiertoe verloren, wanneer er niet de wieg was van uw oren, waarin ik leg wat ik ter wereld breng. --------------------…

ter herinnering en ode aan Charles Baudelaire (les fleur du mal) met de tijd op de hielen vluchtigheid trachten voor te blijven en dit natuurlijk allemaal tegen beter weten in maar je moet toch ergens voor op de loop gaan in het leven... maar goed het doel staat vast de eenzame aankomst ginds aan de finishlijn van het bloemloze…

Men moet de dichters niet veel vreugd vermaken; Laat ze wrang worden tot ze heilzaam zijn, Als kruidendranken die genezend zijn; God geeft hen 't zoet eerst als zij bitter smaken. Voert men de jachthond vet, hij jaagt niet meer. De vink zingt beter als hij is verblind. Niet zonder tucht krijgt men een man van 't kind. De nachtegaal…

het zijn de muzen niet die je vermorzelen en voor de beroepsziekte van veellezers, de bijziendheid heb ik je voldoende en vroeg genoeg behoed het zijn de letters niet die jou het licht uit de ogen steken weet je nog hoe ver we keken over het veld waar vossen in het vroege zonlicht samen kwamen je zou kunnen kiezen voor de nieuwe taal, mijn…

Ik heb alleen de woorden, gij de geest, En zoveel als geest meerder is dan woord, Is in dit werk meer dat aan u behoort Dan aan uw dichter, die het schrijft en leest. Gij gaaft mij goeds uit uwe geest en preest Mij voor uzelve, bracht ik daarna voort Uw goed in schoon verband van woord met woord, Maar minder schoon dan 't in ú was geweest.…

De watertaxi nam een grote bocht Om dan te arriveren bij de halte De kade had ik eerder niet bezocht In brons, gespierd - een scheepsbouwers gestalte Het Schreiershuisje aan de boulevard Werd expositieruimte, afscheidstranen Geplengd door vissersvrouwen zag ik daar De Maas met vrachtvervoer en witte zwanen Een straffe wind klopte de golven…

Meer door het ruisen van de hoge bomen dan door het lome van het warme weer is hij in een heuse hazenslaap gesust. Maar of hij nu daadwerk’lijk rust? Dwaalt hij dromend door verhalen of is zijn snuivend snurken zinloos malen? ‘t is waar, de goed geschoren onderkin verbleekt onder het roze blozen van één oor en het streepje mond is - even…

Weekblad Story Een gedicht geschreven over Anny Schilder haar bijzondere leven Nationaal gezien kende iedereen ineens de Dichter Danny van Strien Weekblad Story Vele jaren geleden Heeft het erin gestaan Maar in de literatuurwereld praat de Jeugd maar over die ene naam…

Rond het middernachtelijk uur Strandden zij op het azuur Te donker zonder maanlichtvuur Bij 't eiland buiten grens en tijd Van jeugdigheid in levensduur Van 't eeuwig elyzees elixer In Circe's magisch receptuur Onwetend van oneindigheid Zij, godin en kruidenmengster Schalks, bevallig qua postuur Troont O mee naar haar rotspaleis…

Sonnetten hier, sonnetten daar! Een wereld vol sonnetten! Men is er machtig gauw mee klaar In spijt der stipte wetten. Al loopt de zin wel wat gevaar, Daar valt niet op te letten; Het fijne van de mis is maar Ze goed ineen te zetten. Een klinkdicht - als 't in 't Hollands heet - Heeft niets te doen dan klinken; En hebt gij daar de slag…

Ik wil alleen maar weten wie ik ben. Een andere reden om te schrijven heb ik niet. Maar wie ik ben gaat niemand wat aan. --------------------------------------------- uit: Nagelaten Gedichten (1975)…

Het mes dat de Meester Van de Literatuur bijna Had gedood, maar dat Hij gelukkig overleefde De Duivelsverzen zijn Waren en blijven aanleiding Ook in de zomer Van 2022, NB na 33 jaar Een nieuwe poging, de Meester van de Literatuur De onmiskenba- re Meester om zeep te helpen Wederom beslist, maar Geenszins (on)gelukkig, schrijft,…

Ik heb het boek besteld ontvangen, maar nog niet gelezen zelfs niet de achterkaft Maar uit publiciteit, de pers viel mij direct op zijn, Vos z'n fantasieën Nou mooie Meneer de Vos, de Evangelist ik lust U lekker en rauw maar dat zijn fantasieën Maar gelukkig ken ik het verschil tussen werkelijkheid en fantasie! En U Meneer David…

Poëzie is een daad van bevestiging. Ik bevestig dat ik leef, dat ik niet alleen leef. Poëzie is een toekomst, denken aan de volgende week, aan een ander land, aan jou als je oud bent. Poëzie is mijn adem, beweegt mijn voeten, aarzelend soms, over de aarde die daarom vraagt. Voltaire had pokken, maar genas zichzelf door o.a. te drinken…

Denk niet, lieve speelgenoten! Dat de tijd mij heeft verdroten, Toen ik gistren zat alleen. Die vermaak heeft in het lezen, Hoeft geen eenzaamheid te vrezen. Maar is altoos wel tevreên. Vader zegt, dat brave mensen Dikwijls naar die uurtjes wensen; Dikwijls naar hun kamer gaan, Om in oude en nieuwe boeken Wijze lessen op te zoeken:…

Ze stond bekend als Rooie Rina indertijd En ze schreef brieven naar een jongen in de tropen Met wie zij fier de boulevard over zou lopen Ex- marinier uit een koloniale strijd Er waren vele jonge vrouwen toen bereid Te pennen met soldaten en daarbij te hopen Dat zij de eenzaamheid die naast hen was gekropen Ietwat verlichten konden met genegenheid…

Brokstukken en puin Een weduwe van schuim De geverfde papegaai Korzelig en niet schoon Krijst tiranniek achter een icoon…

Ge- dich- ten zijn vaak lang en smal De mij- ne wel in elk ge- val Lang maar te- ge- lijk ook kort Dat zijn ge- dich- ten zo- als het hoort Te lange zijn er bij de vleet Of nog er- ger lang en breed Brede gedichten kan ik niet tegen Meestal zijn…

De takken spelen wild een schimmenspel Het scherm is kant en klaar - ecru gordijnen De zon is lamp en niet te dimmen, fel Belicht hij wat ik zoal voel verschijnen Intense liefde voor het fundament Waarop hij rust, mijn meesterlijke woning Aan mij nu vijfentwintig jaar bekend We zochten lang en dit was de beloning Het pand lag lonkend…

't Minnewicht kwam op mijn kamer. 'Dichter, zo 'k u niet verveel, Ai, wil mij dan toch vergunnen, dat ik hier een weinig speel! 'k zal u in uw werk niet storen!... geef mij daar dat grote boek! O! ik zal zo stille wezen, als ik ginder prentjes zoek!' Zo sprak 't loze minnegodje gaf mijn handen zoen op zoen. 'k Liet hem vrijheid…

SHENANDOAH (1) Ik ben al oud en ben totaal vergeten Hoe of ik ooit aan mijn persoonsnaam kwam Wel weet ik van het destijds welkom heten Van de Oneida indianenstam Die jaagde en verbouwde, want moest eten Waarvoor men mijn forel en baarzen nam Toen kwam de kolonist er bij mijn weten Mijn stuiteren werd minder door zijn dam De scheephoorns…

Zoals Athena uit het hoofd van Zeus beviel, gewapend Zo bevielen piketpalen aan het mijne, geslepen…

Mijn vrouw, mijn heidens altaar, Dat ik met vingers van licht bespeel en streel, Mijn jonge bos dat ik doorwinter, Mijn zenuwziek, onkuis en teder teken, Ik schrijf je adem en je lichaam neer Op gelijnd muziekpapier. En tegen je oor beloof ik je splinternieuwe horoscopen En maak je weer voor wereldreizen klaar En voor een oponthoud in een…

I De Harlinger stoomboot schommelt Over de Zuiderzee Van Stavoren naar Enkhuizen. Een dichter schommelt mee. Kwijnend rust op de verschansing De zangrige elleboog. Glazig staart naar Friesland Het bleekblauw poëtenoog. Soms is 't of een klaaglied De schampre lippen ontstijgt. De hofmeester denkt, dat mijnheer dan Een aanval van…