Alle inzendingen over Schaapjes

dromen zij kleuren mijn stemming wispelturen het gevoel van alledag duisteren de nacht ook jouw gezicht in het wit-roze licht van opkomende zon met de ontwapenende lach van ontwaken samen gaan we de ochtend maken oplossend in blauw koesterende warmte omdat ik van je hou in bijna verdwijnen schraap jij voorzichtig met lieflijke schaapjes…

ik heb de ochtend zien schemeren tot in de diepste tinten rood verglijdend in oplichten stierven zij een zonnige dood de vlokjes die het langste bleven dreven voor de zonnewind als lieve roze schaapjes wolkten zij in wit de kudde in verloren kleur in contrasterende onderkanten waar grijs en zwart de eerste regens droegen die met…

Ik kijk je volop in de ogen die als schaapjes over drijven alsof ze onbeperkt kunnen blijven zolang het blauw maar onbewogen Ik verzoek je, zeg me wat er is Verveelde zuchten; langs me heen verkilde flitsen, verwerpen alleen jij ziet het fout; jij hebt het mis Onderdruk zuigt damp uit kring stormen dreigt in koude vlagen tot opheldering…

Het zou ook oneerlijk zijn, ja onverdraaglijk, als sprookjes echt zouden kunnen zijn Mijn vrienden gun ik alles zolang we bij elkaar passen en ze niet te koop lopen met hun kinderen schaapjes op het droge of andere voorspoed Ik mijd buren en collega's die graag opscheppen over aanwinsten en snufjes Die spullen kan ik missen maar…

En ik wil brand in elke kapsalon en kleine schaapjes nemen in hun aarsjes. En bovendien: ík weet nu wat eczeem is, dat dat een buitenaards geheim systeem is maar dat er niemand is die dat doorziet. Men zegt mij vaak dat wat ik denk extreem is maar dokter, dat terzij, want mijn probleem is het volgende: mijn vrouw begrijpt me niet.…

ik streep lucht heb genoeg van het vluchtige wolkenspel schaapjes die zeilen in een grazige blauwe weide de tijd is voorbij dat blaadjes romantisch ruizelen in machtige eiken het nu geel bruine loof begint in snel tempo te wijken na storm en regen is kale strakte overgebleven guur schraalt de wind door takken en sprieten voordat het…

Ze had een missie -zij was géén scribent om maar te zwijgen van een epigoon- dus rijmde voort, vergat om af te remmen en telde schaapjes in haar bed, en voeten. Het vaste van de vorm ging haar beklemmen. Ze schreef zich vrij van het verheven moeten.…

Jij vond een oase terwijl ik, arme nomaad met schaapjes wandel.…

Het gevoel van kerst gedeeld In de sereniteit van een witte wereld Stil en verlaten Waar slechts schaapjes blaten Een wereld van frank en vrij Op een warme sofa zij en hij Waar de open haard zal branden Buiten een buizerd op een hek wil landen De tijd lijkt er stil te staan Het ultieme moment van saam Fonkels van het brandende hout vertalen…

projectie die mijn stemming en emoties kunnen dragen tot alles weer verwaait maar de speelse wind was niet mijn vriend ook de zon verdween achter donkere kantelen zeilen klapperden woest schuimden golven tegen de klippen op mijn panorama kon ik wel vergeten pas later in het bedaren van de zomerbui kwam blauw weer vrij en gleden schaapjes…

ik heb met haar onder het wolkendek geslapen de schaapjes hebben wij later uitvoerig geteld voortzeilend langs de wind zijn wij de einder voorbij geweest in het ondergangsgoud naar rood het lichte wit kreeg body in de avond uren zacht droop condens uit de donkere kant lichte thermiek deed ons weer stijgen in het overzichtelijk…

Schapen schoppen in zijn rimpels scheppen hier en daar een plukje kaal zoals een herder zonder vee Schept en onderschept een stille mars naar en tot op de bodem van het slinksslingerende meanderriet als een kruisvaarder naar een leeggeroofd Jeruzalem Hij wacht en verwacht wolkenlang Het gras aan zijn verwortelde staf wordt hopeloos ros schaapjes…

handenwringend schrijnt omdat er nooit een oplossing verschijnt die draagbaar is voor beide kanten ook de kribbe had daarmee te kampen want in het onbevlekt ontvangen van Maria nam ook Jozef zijn gereedschap mee ik zag die witte duif in Betlehems ster verdwalen ze oogde licht op velden waar herders bij nachte de kou met hun schaapjes…

Stille nacht, heilige nacht zingen de mensen overal voor 't kindje dat is geboren geboren in een kribbe geboren in een stal Moeder Maria en Jozef de herders er om heen kijkend teder naar dat kindje zij zijn niet alleen Schaapjes in de weide de os en de ezel liggen daar een ster schitterend aan de hemel wachtend op het nieuwe…

Wanneer het laatste licht gaat slapen gaan de zware gordijnen toe weer sluit zij de donkere dagen haar ogen zijn zo hopeloos moe in plaats van het schaapjes tellen telt zij de spijlen van het bed met één druk kan zij om aandacht bellen maar haast heeft het ontbijt al klaargezet de po-stoel is allang in ruste grauw en grijs, een dode kleur…

Zij telden hun schaapjes, zomaar voor de sport, zij telden, maar kwamen er zeven te kort, misschien hadden zij beter bij daglicht geteld. Wat deden die engelen daar 's nachts in de lucht? Zij zongen hun liedekens vloeiend en klaar, zij zongen de lucht uit hun longen voorwaar en botsten op zeven schapen in hun vlucht.…

Nou dàt hebben die herders goed geweten: hun schaapjes werden allen opgevreten.…

dirigeerstok als penseel het orkest is mijn palet de zaal het linnen waarop het muzikale schilderen kan beginnen violen blauwen zacht de ochtendlucht een harp speelt roze schaapjes op de vlucht slagwerk rolt in schuim de golven om tot de trompet het eerste rood van zon doet stralen een klarinet speelt geel het warme zand als de…

verlangen naar het kind blijft maar groeien wij beginnen de weken en dagen af- te- tellen zoals de maagd die haar kindje blij verwacht zal het komen in de morgen, dag, of in de nacht komt straks een engel vol vreugde aanbellen wij bereiden ons voor in stille verbondenheid tot de vrede zich over ieder mens zal uitstralen kunnen wij nog vele schaapjes…

samen wolken kolkend in emoties spiralen we door lucht een vlucht voor tranen en gezucht handen samen dichterbij jouw hoofd mijn schouder als het kouder wordt daarboven in de lucht ik donker met een gouden rand jouw schaapjes veren in het blauw wolken groeten jou en mij in stilte vliegen wij voorbij de zorgen om…

Maar zie de schaapjes eens in bed te krijgen zonder volle maag, die mekkeren. De ene heeft zijn guldens dreigend belegd in 'De Berehap', daar frituurt men maagvulling. Ik vind het goed, wat ben ik er voor eentje? Doe mij ook maar met. Ja, met! Ook voor de andere. Ja, met! Ja, met met met met met!…

taal doorleefd en ietwat vreemd zij is een buitenlandse op bezoek tijdens haar leven in ons kleine wereldland de eigenaardige klanken vervullen het hoofd met dromen over weidse vergezichten en bergen die dringend verkend dienen misschien wel volgende zomer waar geitenhoeders nog tellen met droge witte bonen zien of ze hun schaapjes…

Mijn ziel blijft bewondering ook verwondering voor al dat overtreffende Bedanken blijf ik doen; hemel aarde sterren heelal en al het ademhalende Hij leidt zijn schaapjes door dik en door dun Ik hoor bij zijn kudde en volg trouw het gerun. Het is best veilig...…

Rinkelting, Spartelding in het schuwe licht van klimmende maan, Je mamma zingt van “schaapjes” zo zoetjes Dra komt een nieuwe dag eraan. Lieve Emma mag je gelukkig door het leven gaan!…

je zei me van je te dromen het bed doorwoelt geen Klaas Vaak die zich over me ontfermde de wijzer van de klok tikte secondes weg traag, trager traagst honderden schaapjes sprongen over het hek hun mekkeren deed me wakkeren mijn gedachten gingen wel naar jou naar ons naar de dag van toen we waren jong slank en vooral onbezonnen hebben…

Op wollige zweverige donzen wolkjes lopen Zwevend dromerig kinderlijk naar de helle sterren turen En mooie lieve kleine schaapjes daar erg hoog ontwaren Gelijk 't gelaat ontsierd door bloedende vlijmscherpe tranen Bittere bikkelharde tandjes kervend in toch mooi hart.…

'k Hoor nog de lieve, hel're klokjes Bij zinkend avondzon Als schaapjes keerden van de heide, En moeder met ons zong. O kon ik nog eens horen Dat lied in 't schemeruur, En vaders schoon vertelsel. Bij 't vrolijk knappend vuur. Die beelden uit dat zoet verleden, Wat blijven zij mij bij!…

Kleine witte wolkjes, gelijk schaapjes vanmorgen aan de blauwe lucht, ‘t zonnetje erbij, nee echt geen klucht! ‘t Was heerlijk, misschien wat fris maar een beetje kou, daarmee is niks mis! Als ik dan een voetganger passeer in mijn open cabrio roept die heel kwaad: of ‘t allemaal wel gaat!…

Jozef wist niet wat gedaan met dat kleine wicht in 't midden van de nacht een engel kwam zag het probleem dat jozef had hij nam het kind en verschoonde het lachte naar Jozef en sprak dit is geen mannenwerk Jozef ging een slokje drinken van kontentement aan de hemel scheen de mooiste ster van 't firmament en de herders met hun schaapjes…

En zo bla bla bla ik nog even verder, Over schaapjes en een herder. Want zo zie je, het is zo simpel, Rijmen zonder inspiratie, Geeft bij mij geen irritatie, Het geeft niet eens een rimpel. Zo heb ik met veel geduld, Mijn hele blaadje vol geluld!…