Netgedichten

netgedicht (nr. 31.269):

Ik heb stiekem met je gedanst

je zei me van je te dromen
het bed doorwoelt
geen Klaas Vaak
die zich over me ontfermde
de wijzer van de klok
tikte secondes weg
traag, trager traagst

honderden schaapjes
sprongen over het hek
hun mekkeren
deed me wakkeren
mijn gedachten gingen wel
naar jou naar ons
naar de dag van toen

we waren jong
slank en vooral onbezonnen
hebben elkaar verwend
van mooie uren genoten
gedanst gelachen
hapjes geluk uit het leven gegrepen
maar ook elkander bezeerd

pas nu heel vroeg in de morgen
na het opstaan
kan ik weer van je dromen
zacht fluistert de melodie van de wind
over liefde
die er was en die er desondanks ook nog is
een glimlach kleurt deze nieuwe morgen

ik heb stiekem met je gedanst