Loodzwaar juk.

Op wollige zweverige donzen wolkjes lopen
Zwevend dromerig kinderlijk naar de helle sterren turen
En mooie lieve kleine schaapjes daar erg hoog ontwaren
Gelijk 't gelaat ontsierd door bloedende vlijmscherpe tranen
Bittere bikkelharde tandjes kervend in toch mooi hart.

Heden vaste rotsachtige grond onder de voeten
Enkels duchtig verzwikken; pijn die soelaas biedt
De stuk gegooide vaas lijmen, verwerken wat ooit was
Zeer geduldig timmeren aan een waardevol kwalitatief leven
Hem erg dierbaar danken tot de laatste schrille ademstoot.

Afscheid genomen van dat ondraaglijk Loodzwaar Juk

... Een overwinning boeken is mogelijk. ...

Schrijver: kristine wauters, 21 november 2019

stovelotion1live.nl

Biografie van deze schrijver

vechten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 403