Netgedichten

netgedicht (nr. 11.338):

Zomergroetsels van de prairie

Het is juni en de prairie
krijgt een uitgeschoten baard
Schapen schoppen in zijn rimpels scheppen
hier en daar een plukje kaal
zoals een herder zonder vee

Schept en onderschept een stille mars
naar en tot op de bodem van het
slinksslingerende meanderriet
als een kruisvaarder naar een
leeggeroofd Jeruzalem

Hij wacht en verwacht wolkenlang
Het gras aan zijn verwortelde staf
wordt hopeloos ros
schaapjes komen hier niet

Misschien volgend jaar?

Zelfs droog verpulverd gras leeft daar
langer dan een foeilelijk bakstenen zwijgen
vastgeroeste omheining van een voorheen
aangenaam voort-
vluchtig aards bestaan