Alle inzendingen over Schilden

Ik de bouwer met angst gekroond wend mij af als wapen tegen het geweld van ijs ik ben het weekdier met een stenen schild in een kristal paleis, de steenhouwer eist zijn loon met scherp gerei en beitelt de dubbelhartigheid op de schansen van mijn troon als laatste bewijs.…

Hij was niet zo'n held maar zijn schild beschermde hem als hij op pad ging.…

Mijn harnas, mijn helm, mijn schild en rimram afdoen -- mijn hand uitsteken.…

Schildknaap Jaap vraagt aan Jildert, Die wat beteuterd zijn schild beschildert: “Schilt er wat aan?” Jildert: “Hoe zou ik je graag zeggen willen, maar ze hebben de lak van mijn schild weten te schillen.” “Dat laat mij als schildknaap ook niet koud, het hele slagveld lag vol met schilfers hout.”…

Ergens in de Randstad Was eens een trieste schildpad Ze verlangde altijd Naar intimiteit Als ze maar niet zo'n schild had…

Schild tegen schild, geen contact. De echo's verharden het schild en versterken de aanval. Zicht is vertroebeld door pijn en woede. De zielen staan in de mist van emoties, onzichtbaar. Een schreeuw om liefde, maar liefde komt niet. Zonder ziel en inleving, verschillende talen. Kwetsbaar durven zijn is ware sterkte en leidt tot jezelf.…

openend mijn ziel branden jouw ogen gaten door mijn dikke schild senryu…

onder het grijs van jaren sluipt in mijn hoofd een minuscuul propje dat stil en even maar mijn tijd en leven stopt in diepe slaap gevallen word ik langzaam wakker in een kamer die ik niet ken met rondom mij geschaard vreemde gezichten aan bed doctoren verrichten wonderen met aandacht en medicijnen slopen zij wat mij verlamd het…

Laat mij toch los en kijk, zoon van de stichter der grondwet, die mij griefde en vertoornd, wik je woorden wel, gebruik het schild, en niet je sabel en geweld... Gebruik verstand en niet het geld.…

vannacht al aan de overkant hingen de slingers wie goed luisterde hoorde joop en zijn vrienden zacht nog neuriën mien waar is mijn feestneus mien waar is m'n neus waar toch is m'n feestneus ik zei onze joop ik moet 'm hebben als ik naar dat feesie ga nu het ochtend is jubelt uit de horizon hij zijn mientje zijn woorden…

eindeloos als de rivier dat kan stroomt zich jouw volle leven met langs de oevers daarvan de seizoenen die verwaaiden als de lente brachten zij jou de grote liefde in het leven die als lange zomer jou bleef tot jou de herfst hem afnam de vele jaren van jouw leven brachten zowel lief als leed tijden van vredig groot geluk naast het donker…

God kwam vannacht in mijn slaap voorbij en schilde de aarde in grote schijven. Toen streek hij over mijn hoofd en zei: 'Ik ben al heel blij, maar wil nog niet blijven'.…

driehonderd jaar geleden ben ik ontwaakt en de schare bewonderaars heeft mij beroemd gemaakt mijn meester had mij snel vervaard' ik rust nu op linnen heel bedaard in drommen komen ze voorbij stappen naar voren en weer opzij lopen wat naar achter kijken schuin omhoog en ik berust zonder knipperend oog ik kijk ze onbevangen aan…

Krachtig onzichtbaar schild, zet zich vast om mij heen, teruggetrokken in mezelf, stille roep, heel sereen. Heldere kleurrijke regenboog, weerkaats jij op mij neer, stralende zon in jouw lach, een blij ongedwongen sfeer.…

en een speer, om hen te verdedigen een hand waarin ze veilig zijn In de gewapende vrede is de strijd gestreden de handen zijn gegeven schild en speer zijn afgelegd onder de bedden Nu leef ik in vrede in een nieuwe wereld met mijn man die naast mij ligt, afwezig en onrustig spant hij zijn spieren om zijn identiteit…

groots als jochie van tien dat van west naar oost door oorlogsnachten fietst op wielen zonder banden om de honger van de winter thuis te verdrijven groots als utrechts jongeling die in het spel van voetbal waar strijd wordt gestreden bij elinkwijk in hoogtijjaren als een leeuw het doel verdedigt groots als liefhebbende echtgenoot…

I Vraagt iemand, waarom ik drie kruisen voere in 't schild? 'k Rep niet van 't koggeschip, dat ze eertijds placht te dragen, Noch breng de charters bij, die van Persijn gewagen. De aloudheid schuilt in mist, - 't waar' moeite en tijd verspild.…

of doen glanzen, als het schild niet meer glanst en vervaagt, zal de dapperheid niets meer doen ongevraagd, verlangend naar zon en schaduw die me vreugde geven kan, zie ik je even…alleen dan...als de natuur het wil… als silhouet in een ware schaduwroman……

Al breekt de herfst nog zo hardhandig los, ik voor jou: klein schild van licht, Al slaan depressies nog zo stormalarm ik voor jou: wind in de rug, hulpmotortje van je fiets, duwtje.…

Zijn schild wordt bovendien dan vuil. Veel liever pakt hij een fauteuil. Zeer passend is naar zijn gevoel daarvoor de naam schildpaddestoel.…

Nijlpaarden zonder Nijl luipaarden die erg ijverig zijn schildpadden zonder schilden padden die niet meer op hun stoelen zitten wilden meisjes zonder mei en oudere jongens vooral - er is ergens collapse in dit heelal.…

Eerst hees ze fier de Palestijnse vlag En nu wil ze zélf Arafat beschermen Door zich als schild over hem te ontfermen Ik vind dat ze dat niet alleen doen mag. Ik zei dat ik nog wel wat mensen kende Bijvoorbeeld Bush en Blair en Balkenende.…

En hij torste koperen schild en reuzenzwaard met zich mee zo trok hij op tegen de herdersjongen Zijn wapen was een witte steen daarmee raakte hij de reus zijn scheen Vooroverliggend met zijn neus in het stof zongen nu Gods engelen de lof.…

zie mijn pink aangevoerd door de kleine nagel als schild terwijl mijn geringste teen, in deze, ter rechter zijde, ook wel de minste vinger aan mijn voet, kneuterig is te noemen en door verwijdering van een eksteroog genadeloos gevild…

de momenten die ik kreeg van jou zijn toen en nu deel van mijn leven die ik voor altijd dichtbij mij houdt zodat zij eeuwig blijven duren ik heb ze in een kluis gelegd in de woonplaats van mijn hart waar ik ze steeds weer openen kan met de code van onze liefde zo kan ik naast tijden van verdriet de tijd van samen lachen kiezen de dagen…

Straks, in de rustige, heilige nacht Komen u duizenden sterren begroeten, Blinkend op 't hemelsblauw schild aan uw voeten, Buigen zich neer voor uw pracht!…

Een held hijsen we op het schild, door bewonderaars hoog getild. Maar wie zijn toch die kleine lieden die dagelijks in hun vakgebieden zonder zeuren zware, saaie taken uitvoeren zonder dat er sprake is van aanbidding, lof en eer, en dat dan alle dagen weer? Wie uiteindelijk schraagt dat schild?…

O wat moet ik sjouwen met mijn zware schild misschien had ik toch liever een veren tooi gewild. Dan kon ik niet slechts kruipen maar springen ook erbij het leven werd wat lichter wat darteler voor mij. Maar als het dan gevaarlijk wordt het is ineens niet pluis zou ik dan gaan verlangen naar mijn oude huis?…

De VVD wou hard zijn op migratie Een slimme zet, tenminste, op papier De deur naar Geert ging open op een kier Al heeft die een omstreden reputatie Naar woensdag bleek hief Dilan ongewild Haar concurrent als winnaar op het schild…

Mijn hart wordt vaak gebroken valt in splinters op marmeren grond graniet plaats ik voor mijn ogen om een beschermend schild te vormen. De zilte glinsterende parels dalend op mijn wangen rijg ik aan een gouden snoer draag ze troostend om mijn hals.…