Alle inzendingen over Schizo-vampier

vlees en bloed en bijna de nacht en de woorden alles heel donker groen angst voor een vampier bedolven onder bloemen het bevroren slachtoffer tijdens een lange begrafenis iets is van glas grind onder schoenen in de verte een vlakke zee tijd als tussentijd gordijnen gaan dicht vogels blijven in de lucht en dromen glippen…

Abcoude - helaas zullen we het nooit weten of we dan ook de trein uit zouden zijn gesmeten om in de Koepel verzekerd te worden ingesloten Die bavoflikken legden ook onwettig beslag op sokken tickets twintig liter peyotesap om Turkije kwiek te overleven zonder tap We lagen krom van de lach om het gezag Ons reisdoel zei men lijkt ons knap schizo…

Zie hier mijn nieuw gewaad: Dansend in de nacht Omlijnde ogen, wit gelaat Een kille koude kracht Je ligt hier stil, je ogen dicht In dromen diep verzonken Ik red je uit het felle licht Mijn liefde jou geschonken Ik proef de hartslag in jouw bloed Zo warm en puur volmaakt Mijn liefste, dit moment voelt goed Je bent onsterfelijk…

De zon lag al een poos onder het land haar ogen sloegen op… geschokt, ze leken zowaar iets te ontdekken want ze keken naar mij ter zijde van haar ledikant. Door doof en blinde paniek overmand zweeg zij, haar adem bleef eenvoudig steken ik kon haar water bijna horen breken helaas, zo ook ons stilzwijgend bestand. Ze gilde, schreeuwde, beet…

Tijdens een storm bij volle maan vloog er een vleermuis in mijn gril. Mijn panda viel er prompt van stil bleef halverwege nergens staan. Een wandeling had ik te gaan om toch nog op mijn werk te komen. Ik kon de weg gelukkig dromen naar het kasteel ‘De Transilvaan’ De klopper klonk de poort ging open Heer Vladimir keek me strak aan. Snoof…

Zijn soort is dood, ze zullen niet meer jagen De snode graaf die zo bloeddorstig deed En blanke deernes in hun halzen beet (Vandaar dat wij nu sjaals en boerka's dragen) Door vampierjagers wordt het toegejuicht Maar volgelingen zeggen wel: 'het zuigt!'…

Roosjes geef je water Vampiertjes geef je bloed En mij geef je een kusje ALs ik zachtjes huilen moet..…

Een pruik ging zij zelfs voor hem dragen Plezieren, plezieren, plezier Zij wilde hem zo graag behagen Emotie, emotie, vampier Hij viel op blauw bloed en studeren Verstieren, verstieren, verstier Zij bespraken hun levens en zeren Als ridders met open vizier Zij poetste haar tong en haar tanden Manieren, manieren, manier Tot zij door…

Ik vecht door al is het wreed, zonder hart en bloed likkend als vampier, terug in mijn schulp.…

ik ben een zenuwbeest mijn hart klopt tomaten pastasaus met gorgonzola handen trillen vioolsnaargewijs toccata's dubbel timbre knieën knikken stuiterende rugbyballen richting vlakte mijn keel giert van zinderingen vampieren vlerken vleermuizen ik ben een zenuwbeest kloten knijpen zich samen in de bibberende druipruimte van geplooid…

Kruipt en kronkelt onderhuids Hij waarschuwt voor een ijl spook Dat mij gebruikt en ruikt Hoe ik verstar, stik, kook Hij geniet van mijn stille stuip Kil knijpt hij de strot dicht Knaagt aan de spieren Klauwt naar het gezicht Hij raast De nacht rekt zich loom uit De slaap weigert het woelend vlees Hij nipt gulzig van de slagader Vampier…

glundert omdat het moet van mij ik regel de klaarte van jouw blik die blikkert als een lemmet in zon het brandpunt schuift tot ik klik de straal die ik toeliet glipt door de glazen lens je wil jouw lippen nog tuiten maar te laat elke omtreklijn kantelt de matte spiegel kaatst hem naar een broos vlies van zilver dat oplost zoals de vampier…

Oude zelfkennis, oude angst voor bloedverlies, pas op voor roofdieren en droom van vampiers droom van heksen die het bloed drinken van ongeboren kinderen die het bloed drinken van hun moeders het zoete bloed dat ook steekmugeitjes voedt het bloed dat leven geeft aan alle dieren, een lichaam is een koffer vol bloed blauw bleek groen…

steelt, schift en zeeft Uit een leven dat nooit het zijne zijn zal Uit gebrek aan talent gebruikt hij de ander Eigent zich toe maar tweedehands Nooit zal hij overstijgen, blijft aftands Kronkelt gevangen in zijn eigen meander Fier op zoveel intellect en inzet Roffelt hij zichzelf op de borst Lest in zucht naar aandacht zijn dorst Maar als vampier…

deelgenomen Over de schouder van mijn schaduw-ik ben ik gedoemd hen immer mee te slepen een rugzak vol met doelloze skeletten hun vlees verslonden door mijn gulzigheid Een nooit te stillen sterke diep drang 0m weer- en her- en nogmaals te beleven opnieuw te zien, uitputtend op te zuigen tot bloedeloos zij vielen, éen voor een Een vampier…

verhalen hoe engelbewaarders pubers coachten die in hun angsten dreigden te verdwalen het leven niet meer zagen zitten door het ontbreken van ouders die uit liefde op hen vitten hen nu alles toestonden mensen lijken weer verbindingen aan te willen gaan die langer dan hun dates duren om weer geluk te vinden in meer uren de vampiers…

In jouw dromen dwaalde je door een mix van steden, die je ooit had bezocht, en je kwam er maar niet uit, een sadistisch labyrint met gruwelijke vampiers achter iedere hoek.…

Ik heb mij neergeworpen In slijk op 't lichtloos pad, Bloed'ge vampieren slorpen Zich aan mij zat. Mijn mond vol bitt're vruchten, Mijn hart leeg als een hel, De lucht zwaar van de zuchten Die 'k niet meer tel. Tot, zie, een schijn zich kondigt, Spokig geheester door Dat als een ziel die zondigt Zijn loof verloor.…

donkerrood Er is maar één idee -toevallig net het mijne- dat mijn emotie als geen ander streelt: elk vers en elk poëem moet het gezicht beschijnen van míjn almachtig prachtig spiegelbeeld Al is mijn glimlach fijntjes, 'k ben een koppensneller mijn innerlijke leegte is kolossaal en iedere tegenstand maakt mijn reactie feller 'k ben een vampier…

Haar pyjama kleurde ‘t apart rood dat zo kenmerkend is voor ’t bloed Voor haar was het de tint der dood daarom deed het snijden haar goed Haar nachtjapon raakte bloedrood bloed kroop diep in het nachttextiel Het drupte ook nog op haar schoot en zij meende dat ’t niemand opviel Haar spijt kwam aanstonds, daarna automutilatie eist als vampier…

. ----------------------------------------- HET PAARSCHIP Het bronst in 't paarschip van de korduwener Een pizzicato schmiert de stromboli Het kwinkeleert en stooft bij de rivier De vlerken van de vampier gloeien schener Geschokt ramt stradivarius de kas Het schip paart ingetogen dubbelgangers Aan gecastreerde krolse Franse zangers…

hoe zij dromerig danst op het golvend lied van een windbazuin die haar lichaam streelt tot een moszachte tuin hoe een storm haar bekken beukt tot zij het schip met gescheurde zeilen en woordflarden loodst naar een kust waar zij met verwarde krullen rust je bloedt, zegt zij, de maan strooit scherven, kom hier, ik ben je vampier en uit…