LOT

Zoals het nu is zal het altijd zijn:
de tijd voorgoed gestold in zwart-wit beelden,
als vage schimmen uit een duister spel
waaraan ik ooit moet hebben deelgenomen

Over de schouder van mijn schaduw-ik
ben ik gedoemd hen immer mee te slepen
een rugzak vol met doelloze skeletten
hun vlees verslonden door mijn gulzigheid

Een nooit te stillen sterke diep drang
0m weer- en her- en nogmaals te beleven
opnieuw te zien, uitputtend op te zuigen
tot bloedeloos zij vielen, éen voor een

Een vampier die de eigen geest ontkracht
zal iemand ooit die banden kunnen slaken?
Tussen de zoutpilaren op het veld van ooit
staat star en stom de tweede vrouw van Lot

doelloze skeletten bloedeloos

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.0 met 9 stemmen 392