Alle inzendingen over Sonnet 18

Het tengere lichaam van vroeger heeft de tijd overwonnen, ze past nog in maatje 38. De mooie ogen twinkelen nog altijd, maar hebben nu iets ondeugend. De mooie witte tanden zijn gefraudeerd, maar nog even verzorgd. Het haar is nog altijd zwart, maar de verfkwast is langs geweest. Alleen het verstand verbetert, heeft eerst…

Alles wordt donker rondom jouw aanwezigheid -- Blijf in mijn ogen!…

Wat kan je nog in deze tijd geloven? Zijn testen wel betrouwbaar, of toch niet? Ligt wéér een nieuwe plicht in het verschiet? Kwam Trump het virus echt zo snel te boven? En trouwens, denk daar maar eens over na: Hoe is het nou toch met Melania?…

Vandaag is die dag Achttien jaren zonder jou Altijd in mijn hart…

De mensen hier zijn niet helemaal volwassen Ze leven langs ongemakken heen Dus dan ga ik het maar regelen Als een ouder voor hun bestwil Commentaar hoort erbij Dat doet me niks, we moeten door Wie niet handelt, wordt gehandeld en mijn eigen voorkeuren komen niet uit de lucht vallen Ik heb ervaring Ik hak en veeg de spaanders weg Ik…

Ik zocht haar naam laatst tussen waterratten Met op mijn netvlies nog die brede lach Zoals ik die bij Femke Heemskerk zag Die and're butterfly der duizend spatten Een goudvis met een 'all time record' naam Slechts Wüst passeerde haar in eer en faam…

Het zit erop. De taak is nu volbracht van schrijven van gelegenheidsgedichten. Je hebt vanaf vandaag niet meer de plichten die men steeds van de DiDeVa verwacht. Je dichterschap heeft veel teweeggebracht: van zalen vol die voor jouw dichtkunst zwichtten tot ‘kenners’ die hun pijlen op jou richtten en jou (uit jaloezie?) hebben veracht.…

`k hoor jouw stem in het zoemen van een bij een fluistering roze wolken op de wind waar ik het vlinderlichte zuchten vind en voel haar adem als een zachte dag in mei daar valt de nacht als een satijnen laken en bloeit de liefde als een roos in mij al wat in mijn vezels leeft ben jij iets kleins kan een mens gelukkig maken jouw linkerarm…

hoe jij ook smult van speculaas en kikkertjes van marsepein of juist van prikkertjes met kaas en zilveruitjes in azijn hoe hard je tript op trending tweets op spotify en pinterest of juist op zo’n nostalgisch iets als een fanfare blaasorkest hoezeer je uitkijkt naar de cross met helmpje op in volle vaart of naar het rijden door het bos…

De rug kromt zich wat ronder op de fiets, Pontoni en Bramati irriteren, zo’n tikkie tegen ’t wiel, wel twintig keren, Bart denkt ‘spaghettivreters’ … of zoiets Pontoni tikt dan nog een keer en ras geeft Bart een buitensporige dot gas en scheurt dan vlammend door de Brennerpas, althans als het niet in Atlanta was ... Minuten voor de rest…

Je hebt het werkvolk en je hebt strategen, in cricket zijn de bowlers en de batters, in sport heb je de lelijkerds en spetters en als dat zusjes zijn, is dat een zegen Mariska en haar zusje Mandy spelen op ’t hoogst niveau een raadselachtig spel met stups en bails en wickets. Als gazel- len dart’len M&M en het vervelen gedurende de vele…

Waar niemand staat te trillen op de benen ... en in de grijze camper slaapt een man die zelfs de nachtvorst overwinnen kan, al blauwt de kou zijn ouwe, grauwe tenen Herinnert zich de hitte en het vocht, Djakarta drieënzeventig, de ring, daar werd – waar horen, voelen, zien verging – gestreden tot de laatste ademtocht Die botsing der titanen…

De boel aan kant om ruimte te creëren, in ochtendstilte loopt een man, hij zucht en uit zijn mond ontsnapt een wolkje lucht, hij schudt zijn schouders los en schikt zijn kleren Nog gisteren werd op dit gras gespeeld, de noppen hebben veel geruïneerd, de man, hij bukt, bekijkt een pol en keert de sprietjes in zijn handen vol met eelt Vakkundig…

Ga vol goede moed de toekomst tegemoet want het leven heeft je veel te geven: rijkdom, geluk en minnezoet, allemaal in overvloed. Maar zelfs als Fortuna je nu paait: je oogst niet altijd wat je zaait, niemand weet hoe de wind waait, wanneer hij wordt neergemaaid, want, het wiel draait. De mens die wikt, het lot beschikt, en geen haan…

Sneller, groter, mooier, luxer, duurder, nieuwer, hipper, hotter, beter, jonger, strakker, knapper, sexyer en flitsender; meer, meer, meer! Verleidingen lokken, lonken in neonlicht; kom neuken, zuipen, gokken, kweek kanker en overgewicht; consumeer onverschrokken alles wat de leegte en pijn verlicht; van het vergeefs vervulling zoeken…

Een minzame, luchtige toverstaf zweeft speurend boven het hart van Zwitserland, danst met zonnestralen langs de bergwand, terwijl sneeuw vol knipogende kleuren beeft. Zij daalt, ziet hoe de mensenwereld leeft, strijkt over de steen- en beeldhouwershand. Statige muren en daken zijn omrand door kunstwerken, die de rots kwistig geeft. Het wondergereedschapje…

Als ik uitkijk over het landschap van mijn bestaan dan zie ik veel aarde maar weinig aardigs wil ook geen wandeling meer maken daar zie ik als een berg tegenop en zeker geen mensen ontmoeten misschien nog wel een dier een loslopende verdwaalde labrador Ik zou geen dag meer willen leven en zeker niet een dag van mijn leven willen overdoen als…

sonnet van senryu feest en het jasje / van de rekening van winst / en verlies vergeten een dubbele schaar / stuit op een muur van spelers / sterft in schoonheid we zijn overmand / door coach scheids en publiek / veertien man tegen de oranje bal / ligt onzijdig verfrommeld / in de lappenmand de blauwen slapen / en de haan kraait als het…

Zie ook het sonnet "Kiki Bertens", netgedicht van Marino van Liempt. Verwacht in dit previewvenster geen al te hoogdravende cross court forehanddrives, noch verbijsterende uithalen met dubbelhandig geslagen backhand of een gemeen gemaskeerd dropshot. Niets van dat al...Open de poort en er gaat een wereld voor je open.…

LAATSTE JANUARIDONDERDAG Hij dacht niet aan die ene donderdag, Doch keek als Ianus terug in het verleden En in de toekomst, maar niet in het heden Die laatste januaridonderdag Een vakbroeder, een -zuster, een confrère Die hadden hem bijtijds op 't spoor gezet Waar zát z'n hoofd, nog steeds in dat sonnet Vol concentratie?…

Met weekblauwe ogen zag de oneindigheid Des hemels naar de donzen rozenglans, Waar Zij in daagde: een breed-gewiekte krans Van zielen had zich onder haar gereid. Een geur van zomer-bloesems begeleidt De zang der zonnen - duiven - die heur trans Doorglóren in eerbied'ge rondedans Om Haar, wier glimlach sferen groept en scheidt; 'Schoonheid…

Het wachten wiegde, maagden sliepen tien gedoofde woorden van geloof ter hand. Toen klonk een stem: 'Hij komt !', door donker land. De wijze greep haar bron, stak ongezien haar woord weer laaiend aan met geest van wien gezegd wordt : hij zet levens' ziel in brand. De dwaze vroeg :' Geef mij wat olie want met uitgeblust geloof kan ik niet…

Geest borrelt klanken door mijn gedachten hij vloeit leven in dode gronden zingt liefde door beken van roeste zonden klotst stromen door ruige ravijnen, schachten vol kolkend geklater, watert grachten blaast zalvend adem door oude wonden gorgelt tonen op uit droge monden ontmantelt met zwier de weeë klachten Geest buitelt kaskades van krachtwoorden…

Lankmoedig sluit zij de luiken van het NS-loket. Voorgoed. Het kaartenapparaat knikt haar neerbuigend toe. Abonnementen kan hij niet venten. Zij wel; met een warme lach, wat je van een stalen machine niet verwachten mag.…

Indien ik waar Jupijn*, ik zou mijn vrouw verklaren Voor* Juno mijn godin; indien ik had geweld* Als koning van de zee, mijn vrouw zou zijn gesteld Als Thetis koningin, bedwingster van de baren. Viel ’t aardrijk mij ten deel, ik zou mij met u paren, U maken keizerin van ’s wereld weeldig veld, Gij, door uw vlechten blond, zoudt voor godin geteld…

De vrijheid, hij vat post op 't hoogste punt - een vranke haan in dolle kleurenvacht - . Beneden kraait het volk zijn goegedacht en kokhalst spot - sarcasme onverdund - : 'Je God, waar is Hij, heeft Hij wat gekund ? Hij leeft ?...Ha ! Lang al pieredood gedacht ! Hij heeft alleen maar scha' en schand' gebracht, die God ; ons niets dan leed…

~~~~~~ Het waterlelieblad droeg kikker, brru-ap, brru-ap; met fikse lust. Dus zwol zijn borst, werd steeds maar dikker, de spieren kwamen nooit tot rust. Hij blies zich op, nog één keer kwaken, brru-ap, brru-ap!, riep hij zijn vrouw. De liefde zou in haar ontwaken maar dan moest dat wel heel gauw; de druk te hoog, dit escaleerde…

Raven krassen een pad in het kalksteen, wijzers tollen in ruimte en tijd, klippen en wolken versmelten. Uit de grijnzende golven duikt een horizon op, het kompas van de zon is al manen geleden verdwenen. Verwilderd strompel ik over de richels, verblind door een schuimend licht, ik spreid mijn armen en hang in stilte en absoluut…

Roze, rood, verstikking, licht. Licht, adem, adem, adem. De koude omhelzing van de wereld. De schreeuw. Verwrongen gezichten, bulderende stemmen, de diepte, de koorts, het zweet, het bloed, de allesomvattende leegte. God, sinterklaas, kerstman, school, vrouwen, sex, vodka, muziek, vervormde gedichten, de zilveren saxofoon. De reizen…

De wolken maken jacht op de maan vannacht en de wind versplintert de sterren. Ik aarzel, alvorens de trappen naar de grimmige ruïnes te betreden. De stenen onder mijn voeten lijken zwart, ik sleep me hoestend omhoog, de smaak van bloed doet het hart in mijn borstkast stoppen.…