Alle inzendingen over Spijt

Iedere veronderstelde betrokkenheid ten spijt.…

Vreemd en onbegrijpelijk Misschien door teveel tegenslagen Kolder in mijn kop 't Kan niet teruggedraaid Maar 'k heb wel spijt Wij hadden elkaar gevonden Echter, gingen uiteen Hielden van elkaar Vrijwel meteen…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…

pijn die nooit went Hoe lang ik ook zal wachten Voorzichtig open ik de deur Mijn gezicht bedekt met tranen Mijn spiegelbeeld in alle ramen Met in mijn hart een grote scheur Ik wil zo graag even terug Naar alles wat ik ooit liefhad De voldoening in mijn hart Heel even maar terug Wat is destijds niet waardeerde Is mijn allergrootste spijt…

Maar langzaam gaat 't tanen hoe zeer het me ook spijt de bossen en de heide de duinen en de zee raken hun schoonheid kwijt. Graag wil ik blijven wonen maar misdaad viert hoogtij en de softe politiek maakt in dit kleine land het leef-klimaat doodziek.…

Langzaam merk ik het De kracht raakt op De weerstand wordt al minder Dagen gaan er aan mij voorbij Dan voel ik het gelijk een krop dat in mij zelf gebeuren als een wegvliegende vlinder Een met vale kleuren Warmte tonen mis ik Tederheid Gedachten komen en verdwijnen verloren tijd en spijt Wat rest is steun te zijn Voor hen die nog beginnen…

Zittend op een zwijgende rots Floot de Nachtegaal zijn mooiste lied En keek vervolgens apetrots Naar zijn vriendje, de Parkiet Zachtjes begon ook deze te zingen Tot grote spijt van de Nachtegaal De Parkiet wou blijkbaar meedingen Naar de prijs voor zang in vogeltaal En, tot ieders verbazing zong hij geniaal, Maar hij kwam plots in ademnood…

We hebben niet veel gedeeld, Veel spijt heb ik daarvan. Maar dan opeens heb ik het gevoel, Dat ik je niet missen kan. Een goed afscheid hebben we niet gekregen, Je lag te slapen toen ik kwam, Ik wist toen niet dat een dag later Iemand jou het leven afnam.…

Jij bent bij mij weggegaan Voor eeuwig en altijd Door jou kwam ik alleen te staan Maar later kreeg jij spijt Jij nam het verkeerde besluit Het is je eigen schuld Jij wil terug maar ik doe niks Want het is over Het is over en uit Ik heb je niet meer nodig Ik hoef je niet meer te zien Je bent nu overbodig Ik heb het te lang aangezien…

Tijd hebben Hij had tijd zat, zei hij altijd, maar wat hij had was tot zijn spijt weglopend zand tussen de vingers van zijn hand. Niet hij had tijd, de tijd had hem, hoe ook verbeid, hij had geen stem.…

Glad gepolijst als zij was Duldde zij geen oneven Lang gestrekt in eenvoud Dat bepaalde haar leven Onverhoeds in haar vlak bestaan Was er soms een oneffenheid viel zij aan Grof tierend verpletterend was haar beleid Zonder aanzien mededogen of spijt Tot er die dag een jonge krul verscheen Bevallig libido zij kon daar niet omheen Toen…

Ik meen je te ontwaren op de weg van emerald Jij die ik mij eeuwig zoet herinnerde Verborgen in de stille koralen van mijn dromenspel Ik verdwaal zonder spijt in je zilveren labyrint, in de kristallen van je tijdloos licht Wever van visioenen, met je dwaalspinsels van amarant, je ijle bloemenzeeën, smachtend naar de koelte van levend…

Ssst liefje, stil maar Ik zal het niet zeggen, maak je niet druk Ik zal echt niet zeggen hoeveel Ik zal ook niet zeggen hoe graag, of hoe lief Ik zal niet, ik zeg niets teveel Ik zeg niet voor jou wil ik, maak je niet druk Ik zeg niet jij bent mijn, of altijd Ik zeg ook niet dat ik diep in mijn hart Ik zeg niets, ik vraag niets over spijt…

hart vaar met mast en zeil door woeste zeeën ik ben een banneling in deze gerezen tijd doorklieft verga ik vol van pijn en zielendorst; het anker is verroest tot aan de jaren waar boeg en steven mij de wind en knopen geven maar het varen herbergt geen doel waar het roer zich ook naar went; het liefst althans in woorden tot mijn spijt…

Je wacht op mij Mijn nare droom In mijn bedje Warm en schoon Ik durf mijn ogen Niet te sluiten Alle pijn komt Van buiten Ik ken mijn angst niet Ik ken jou niet meer En ik weet Dat je op me wacht Iedere lange nacht Je bent mijn angst Onwetendheid Wil ik het weten Of krijg ik spijt?…

Hoe kan ik in godsnaam nu stoppen de knoppen zijn geknapt de klaprozen zijn betrapt op hun ware aard zij zijn gespaard draai maar u majesteit de aarde in een onwaarschijnlijke tijd het schip is rijp door tijd van spijt gekapseisd door een vuur van ijs nu smelt het bewijs langzaam maar zeker gaan de geesten in ruis spreken en zij de…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…

Mijn gestreelde ijdelheid, is trefzeker, zonder spijt mijn veren staan heel mooi rechtop, mijn ijdelheid grenst aan de top-pen van mijn gestreelde kunnen! Mijn ijdelheid is geen adel, mijn strelen is gespeeld, tot mijn gestreelde ijdelheid me toch wel iets verveelt en besluit ‘t verenpak af te gooien!…

Misschien krijg je enig respijt maar al je geld ten spijt, al bied jij een bedrag met vele nullen, al kan je ook geweldig lullen. Ja, na je dood besef je het pas, alles wat nu nog is wordt was.…

Jouw leven een stramien van Bergen en dalen Zoekgeraakte grenzen in Bergen van hopeloos met Dalen door 't stof Met respect voor jouw doen en Begrip voor laten Hoop ik oprecht dat jij voor Later, nu dus wijs besluit Doe dus zeker Echt niets dat jou later spijt Probeer het leven Nú, in later te plaatsen Trek grenzen vandaag.…

Want anders krijg je op deze wereld spijt... Nog even genieten, de laatste koele zeespat in mijn gezicht, Voordat ik weer op moet schieten. Als mijn horloge de haastige tijd bericht..…

Nee, ik heb geen spijt van jou, jij was het die ik oprecht in mijn leven wou. Al het mooie koester ik in mijn boek der liefde. Een man die mij intens liefhad maar ook zo griefde. Het laatste werd teveel voor mij ik kon je niet meer verdragen aan mijn zij. Liefde, once in a lifetime, het is over, het is voorbij.…

Van verwijdering en spijt van dat reces. Toch kom je ze steeds saamhorig tegen. Druk met huisje boompje beestjes. Alles weten ze zwijgend van elkaar. Nooit overwegen ze vreemde wegen. De liefde hebben ze verleerd, maar andermans relatie boeit ze. Zelf te laf om uit elkaar te gaan. Als minnaars uitgeprocedeerd.…

liefde kent geen maten zij meet niet af zij neemt zoals het is liefde kan niet praten naar de mond zij zwijgt en reikt haar armen liefde zal niet kiezen tussen goed en kwaad zij wacht geduldig af zij kan niet verliezen zij wil de wedstrijd niet liefde kent geen spijt van wat zij gaf ze heeft een open blik ze oordeelt niet liefde…

Wanneer hij van afgunst smelt En zich door spijt gekweld bekijkt Om de rijken met hun bakken geld Wiens existentie zo geweldig lijkt Traceert hij het levenspad achter de rug En hervindt in hem het kind zich retrospectief In zijn verdrongen verjongingsbron terug Lief steppend door de lang geleden straat Of met een boek onder de dekens Als…

edel paard je laatste missie was een en al droevigheid een woedende mensenmassa dit ten spijt jij bent nu een echte politieheld nu vast op reis naar een eeuwig helder groen grasveld jouw begeleidster is enorm verdrietig maar weet jij was haar trouwe vriend leef vreedzaam verder wetend dat wij dierenvrienden vinden…

kiezen, ze zijn nog lang niet klaar het patroon in onze ogen is een harmonie van twee we vlechten aan de toekomst nemen zo verleden mee wat draadjes zijn gevallen verkleurd nog niet gebruikt deeltjes uit ons leven een kans misschien verbruid die draadjes zijn herinnering fragmenten uit een tijd dat vlechten hechten was echten zonder spijt…

over het hoe en het waarom van ons leven en onze liefde slechts een knipoog naar de eeuwigheid maar waardevol om door te geven al was het met veel verdriet en spijt als ons leven dat moet sterven vervliedt in het Eeuwig Zijn..; kunnen wij die geloven, hoopvol derven en dat alleen, doet dan weer minder pijn.…

Hun gebaren in de stilstand stremmen zonder spijt om hun bewegen, vroeger bron van nijd. Strijkt het haar lichaam aan, zijn woord wordt glas: het ziet wat komt, wat is, en wat er was. Het jaagt zich uit de verzen die het maakt en 't leeft in haar, zijn woord is pad noch pas: zij zijn voorbij waar tong de lippen raakt.…

hebt mij op aarde gered bij deze zeer boze man was het totaal geen pret hier een hemelse bloemenkrans met worteltjes lof een stengeltje met honing erbij op aarde heb jij heldhaftig werk verricht nu met engelen eeuwig vrij voor alle kinderen wereldwijd ben jij een blijvend voorbeeld de aarde achterlatend DIT ten spijt…