Alle inzendingen over Spijt

Toch was ze nog ander half jaar bij ons Maar ze was net een spons Ze vergat dingen en had veel pijn Maar helaas mocht het niet anders zijn Met kerst dit jaar ben je 5 jaar weg En ik heb spijt dat ik dit nooit meer tegen je zeg.…

Vriend ik zal je missen voor altijd, Wij kennen ons pas kort tot mijn grote spijt. Ik zou wel met je willen ruilen, Kan om dit afscheid alleen maar huilen. Jij was voor mij een echte steun en toeverlaat, Net als jij maak ik mij om dit afscheid kwaad.…

spijt komt vaak veel later maar nu is hij weg druppels vallen naar beneden ik ril en voel me klam maar ik blijf zoeken naar de "zon" die me verwarmde…

leiden Het enige waar ze last van heeft Is toch wel zijn schaduwzijde Hij is een blok aan het been Verpest haar hele leven Zij wil samen leuke dingen doen Hij voelt zich in 't nauw gedreven Meestal voelt hij zich onprettig Omdat hij vaak gespannen is Vermoedelijk is het fobisch Maar het is een bron van ergernis Soms heeft zij er spijt…

Had spijt als haren op mijn hoofd, hoe kwam ik hier nu bij.. kan het nooit meer terug draaien, wat voorbij is,is voorbij Het had jou niet dieper kunnen raken, en dat deed mij zo'n pijn Ik heb hier zeker van geleerd, ik wil voor altijd bij je zijn..!…

weet dat als zij lacht iemand aan de rand van haar bewustzijn op haar wacht een vage zwaai waar donker even lichter kleurt lucht bewegelijk naar het pril van lente geurt ambivalentie maakt haar blik onzekerder in de keuze van de stap vooruit of een zwaai terug ze is blijven staan op het randje van twee werelden met lichte spijt…

Ergens tussen jou en mij ligt de liefde begraven onze ogen weerkaatsen het gevoel mijn mond vertrekt tot heimwee in glimlach ik ben verloren in onze toekomst mijn morgen stierf in jouw handen En het spijt me, ergens knaagt het zoete verlangen te proeven aan de verboden droom mijn werkelijkheid te ruw, het doet pijn de dagen te tellen zonder…

Stuiptrekkende ledematen En de pupilreactie nul De reflexen minimaal Na die ene laatste pul Dan volgt de snelle diagnose Op gesmeerde spoedopvang Als rubberen wielen piepen In de bochten van de gang Alle paniekgezichten bidden Uit angst voor eigen schuld En op dat moment zijn zij Met zorg en spijt gevuld Weer een falende selectie…

onderscheid dat splijt en spijt daar zijn wij aangekomen van kindsbeen is ons geleerd niet in eenheid door te dromen hard getekend treurig een dorst die nooit meer stilt wachtend op een samenkomst zoals die schijnt gewild een leven in een datatijd van feiten die verwarren warme eenvoud kwijtgeraakt gedachten die verstarren weg de levenskunstenaar…

Hiervan heb ik geen spijt want iedere seconde met jou is kostbare tijd. Er zal geen twijfel tussen ons bestaan: met jou kan ik het leven voor altijd aan.…

geluid is duidelijk Rechts rechts Één twee drie vier Laarzen pumps sandalen Rechtse geluiden Luiden hard Altijd hard Links als elitair gewist Rechts voorwaarts Direct en toegankelijk Heeft begrepen Hoe u te doen geloven Zelf te beslissen De volksbeweging Bedankt uw stemmen En Beslist alleen : ‘Voorwaarts jullie Niet tranen geen spijt…

De vele vrouwen in mijn leven Nooit wil ik ze kwijt Stuk voor stuk kregen ze liefde Stuk voor stuk kregen ze spijt Ik heb van allemaal gehouden De 1 wat kort, de ander lang De 1 ging weg gevuld met woede De ander was onnodig bang Een enkeling miste vertrouwen Of kwam op een verkeerd moment Toch ben ik van ze blijven houden Omdat ik hun liefde…

Tranen zijn vertrokken jij ben gegaan en mij hier alleen laten staan het leven gaat door maar het mijne is voorbij gegaan het leven heeft zin zolang je de letters ziet maar schat kom terug want zonder jou leef ik niet ben ik een steen zonder zorg en gebrek maar leef ik niet echt tot mijn spijt ben ik je toch kwijt je woorden je…

Ik zweef in alle oprechtheid op mijn doel van de waarheid af geen verlangen en geen spijt om datgene wat ik jou ooit gaf De eerlijkheid was in zwaar weer mistig en stormachtig tegelijk buien van leugens gingen tekeer depressief in een donker hemelrijk Met heldere woorden klaart het op flinterdun maar met integriteit het leven waar ik nu…

nu kou de adem nam van zachte bloesems twijfelt leven of ze verder kan, de kille dood neemt kleur uit welig groen de lente wacht alsof ze stilletjes vertellen wil dat uit één nacht geen gram valt te behalen over zeven weken bloeit april in witte jacobsladders tree voor tree beklimt mijn spijt langs bloemen die er niet toe doen…

een jeugdig opmaak, de dood reist mee met al die jaren die schrokkig de rimpels voeden en het kindzijn terughalen uit de spelletjeshoek neen, ik zal het sterven ontbinden het ontrafelen en de dood ontlopen door het simpel niet te doen, de dood is voor anderen of toch, breng mij de stilte waar de dood mijn trouwe metgezel zal zijn, geen spijt…

Ja, vannacht, U zult er geen spijt van krijgen, dan zal ik U belonen. En vertelt U me dan nog eens over Uw militaire aanvalsplan? O, U maakt iets los in mij, ik word altijd zó opgewonden van Uw geweldige vondsten!…

met weinig woorden wist ik dat je hoorde wat ik vertelde tot ik je antwoord ontving waarin wantrouwen liefde verving kil tussen de regels je liep stuk twijfels vernielden geluk dat we eens zouden smaken ik had je lief zag lente in je brief nooit wen ik aan spijt er is maar een realiteit ik heb je lief vandaag nog liever dan…

Zonder spijt, noch zelfbeklag, vergetend wat me ontriefde, hopend op een strelende dag.…

en wat doe je tegen spijt? is dichterlijke vrijheid blijheid? ik ben gek op vragen al vrees ik vaak het antwoord. mijn hoofd rust onder het altijddurend maaiveld maar laat me. laat me liever.…

Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Maar ze had haar Lieve Heer Waardoor haar het soms nog lukte Spijts hij uit het leven rukte Hen haar dierbaar, telkens weer Kan maar slecht meer tegen drukte Zei ze en ik schreef het neer Al haar vreugde en haar zeer Hoe ze vroeger soepel bukte En dan veldboeketten plukte Hoe…

Toch konden de borsten hem altijd bekoren; gaven zijn nimmer enige spijt. Minder strak rimpelen nu nog de appels; is de sex ook van deze tijd.…

onaangedaan het beeld beweegt niet in mijn geest wat buiten leeft gaat mij niet aan toch is er soms jouw kleur die aandacht trekt gedachten iets verzet dat is de vonk die mij ontwaakt waardoor ik lethargie voor even weer verlaat dan brandt het leven in moment jagen vlammen door mijn lijf jouw vuur geeft mij nooit spijt…

hij rookt een sigaar het dagelijkse leven sluipt zacht naar de nacht luisteren naar Bach het lijden en het sterven het gewicht van spijt het hart loopt over Bach brengt veel in hem teweeg hij dooft de sigaar een drukke dag wacht aankomst van volle wagons stille mensenzee ongezien dichtbij ongehoorde smeekbeden Bach’s erbarme…

ik was nog warm van ons bed toen jij met stenen tafelen de liefde brak verbrandde in het vuur van eerlijkheid de braamstruik vlamde fluisterde je spijt ik leidde je de hemel in tot jij verdween en weer verscheen met Gods geboden je rechtte waarheid die geen bocht meer nam verschoonde je geheugen van de leugen houden van hier…

't Zal knagen in het lijf, oud spijt dat blijft omdat uw haat erin werd ingelijfd. Kabaal? De taal staat van uw misbaar krom, het is niet het dat lelijk overdrijft. Het keert zich af en met de liefde om.…

Doorheen de ogen der omwonenden met dol de dreun erin der maatschappij, LAIS wordt wet, zichzelf verschonende, in ieders denken bijgezet en blij en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij een vrij gegeven, zo straal en blakend rein haar naam, haar faam is wereldbaken.…

lachen als ik de hoek niet durf om te gaan ik jank als ik door jou mijn vingers zal branden aan het liefste dat mij ooit is aangedaan en nu bijna voor mij staat in separeren zijn zinnen gevangen is afstand praktisch isoleren gebleken mijn liefde zijn de talloze stukjes oneindig verlangen die magisch rond je hangen nooit met spijt…

Iedere veronderstelde betrokkenheid ten spijt.…

Schreeuwend tegen een muur die nooit zal kunnen horen, een berg waarvan ik telkens terug blijf vallen, woede uit verbitterde onmacht geboren Sla ik alles stuk met woorden, onbedacht en zonder te denken de wereld zwart voor ogen, spreek ik in oneerlijkheid teleurgesteld door onvermogen Waarna ik verdwijn in een tranendal uit spijt en…