Alle inzendingen over Spoken

daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

Het zal nog lang in al zijn hersens spoken: ‘Ik heb me in mijn eigen taal versproken!’…

Gegriezel voor de kids: een prachtidee Maar waarom weer vooral die stomme knoken Van Pierlala, de heksen, vampiers, spoken? Die bangmakers zijn vreselijk cliché Neem ook eens senekaters, jenks en porgels Pantippels, bozbezbozzels, blauwbilgorgels!…

Ik ben de doler van `t duisterrr dagen van nachtelijk óngure klagen WIE! durft mij de tijd te vrrragen of `t al twaalven heeft slagen WIE VAN JULLIE BLAGEN! IK!! kijk door het glaasje van dwaallantaarn tel de angstige ogen die naar me staren IK BEN DE DOLER, IK! - dwaal niet af van het pad, het kwade, de nacht, HET GRAF! volg mij, dapperen…

Soms zomeravonds, als ik 't oude huis Vol schem'ring, zonder mensen, binnenkom - Ik luister en ik weet niet recht, waarom - 'K ga naar mijn kamer. - 'K hoor nog net een muis. Uit groenig zwarte bomen waait geruis Door 't open raam. - 'K beweeg mijn ogen: glom Daar iets? - Een plaat. - Wonderlijk stil rondom De meubels. - 'K hoor in de…

Schuwe schem'ring sloop Over de landen; en aarzelend kroop Door mist van bloed, zoekende tor, de maan; En 'k voelde mij de enig levende mens In dode wereld, en ik zag immens Het spook van de aarde ontzettend voor me staan.…

Deze kamer neemt je op en je bestemming laat zich raden. Van het meisje dat aan je voorafging kan je zeggen dat haar ogen laaien, maar verder is ze hard als eboniet. Weldra tol je als een op de grond geslagen vlieg en je bedenkt: dit speelt zich af als iets wat zij heeft vastgelegd, maar het voltrekt zich onbepaald. Pas later lijkt je oog…

Vertoeven temidden van een donker dreigend woud Het bloed stolt licht des mensen vel wordt koud De griezel gruwt de mensen tot eerbiedig zwijgen Want niets heeft ooit de grelle** germaanse goden Het samenzijn op het Drentse zand en veen verboden Hoezeer het Drentse volk tot christendom mocht neigen De mens is stil hij luistert en aanschouwt de spoken…

het spook wat ik nog tegenkwam is flink van mij geschrokken en is toen in alle haast uit mijn hoofd vertrokken.…

Ze 'n roeren, noch ze 'n poeren en, bij 't nachtelijk gestraal, men zweren zou dat 't spoken zijn, of reuzen altemaal. De sterren staan en bliksemen, als ogen, ongeteld, van boven, uit de koppen van die reuzen vol geweld. Ze groeien immer groter, en de witheid van de snee verzwaart de zwarte stammen. Zich!…

Als veldheer van mijn vlakke land verschool ik mij in bramen en zag ik niet hoe onverwacht de dienders van mijn nageslacht in sporen van een nieuwe nacht als bokkenrijders kwamen Ik wachtte in mijn ongeduld de nacht af in mijn dralen en zag ik niet hoe ochtendlicht de nevels dreef in vergezicht waar spoken kwamen om gericht mijn schaduw…

De meest geroutineerde vleermuis, ja, maar soms, 's nachts, in een leeggezogen huis, als wie nog wakker is neerslachtig is want het is tijd voor buitenaardse krachten, landt er een ufo in het hoofd, zaait graancirkels, klemmende redenen er niet te zijn. Afwezig. Niemands zoon. De guillotine. 's Ochtends is alles weer voorbij, niet echt te…

zwaluwen ritselen zacht onder de pannen maar er klinkt onnoembaar meer in vloeren kraakt het warm en koud sleept onverwacht een steelse tred scharnieren piepen deuren tochten slaan stilte brekend dicht het vaag geluid van ander leven is herkenbaar ver uit zicht nog is er geen contact maar de vroegere bewoners worden binnenkort…

Woonde ik maar in een oud huis zonder opsmuk met gammele kasten, bedden, ramen en kieren, waar soms muizen door kwamen maar ook de zoete geur, van vergeten geluk Nee het is nieuwbouw waar ik in woon strakke hoeken, tafels, wanden alles volgens een uitgemeten patroon ik kan er mijn hart niet aan verpanden Doe mij een pittoreske boerderij…

Overal spoken en schimmen, overal as aan het werk. ----------------------------- uit: 'De buitendeur', 2014.…

de heksen en spoken vliegen door de donkere lucht ze komen ruzie stoken zijn niet bang van een griezelig gerucht ze schetteren en schreeuwen ook de vleermuizen komen eraan gelijk een bende hongerige spreeuwen zitten ze achter de bezem van de heksen aan de zwarte spinnen in hun spinnenwebben kruipen onrustig en zoeken naar vliegen en insecten…

ik kan de handen niet grijpen van de spoken die langs me drijven op klaarlichte dag zie ik hun lach in het witst van gezicht geen zon kan meer hun ogen doven zij brengen vergeten angsten in mij boven ik wil ze vatten voordat hun tentakels mijn levenskrachten jatten een koude hand heeft zich ontbloot en werpt de handschoen maar…

heb spoken geschoond uit de gordijnen ze hoopten zich op door minder licht te laten schijnen ik moest raggen hun vlekken waren taaier dan ik dacht in kokend water meer dan eens gewassen het uitzicht is weer zuiver wit de ramen zijn behangen met mijn eigen ik helaas tekort alleen jij weet wat er aan schort…

hul mij vaak in zwart omdat het rode hart de vlinders aantrekt van de nacht zij fladderen hun kleur maar spoken donkeren mijn gedachten met hun verrottingsgeur zij breken af wat in realiteit nooit is gestorven monsteren grotesk wat er ooit is gezegd ik mantel mij niet meer naakt straalt het rode hart voor jou in dag en nacht…

stilte wacht beelden komen onverwacht in kleur nog steeds verwarrend ze rapen zich met nacht spatten tegen muren bijten zo hun zuren voeden zich met dat wat ik allang begraven dacht ze openen mijn graf dat wat nooit gewild was gilt zijn eerste klacht verbloedt in rood zijn kracht pas als het licht mijn ogen opent en donker wordt…

Naar Brahman's zonlicht bloeien mijn gedachten; Schem'ringen, koel, van zielegronden brachten Rust aan mijn smart om wensen, lang gebroken: Vlaag van herinn'ring woelt uit grauw vergeten 'T verleden op bij flits van plots'ling weten - 'T herrijst, 't herrijst; mijn dode wensen spoken.…

En leegstaand lijkt het huis verbaasd zo zorgeloos nog overeind te staan, als wou geen mens de muren slopen rondom een kindertijd vol spoken. -------------------------- uit: 'Garderobe', 2010.…

het lijkt vaag op iets dat verdwenen is maar mogelijk ook nooit heeft bestaan een soort fantoom waarin wij hebben geloofd en zijn meegegaan met iets dat zich vaak kneusde aan de realiteit zonder sporen na te laten behalve een niet te harden diepe pijn van littekens die nooit zichtbaar waren er zat leven in geweven zonder…

Want stilletjes in zijn achterhoofd zit daar dat spook wat niemand ontloopt het grote spook wat kanker heet en iedereen belaagd, 't is maar een weet. Je hoeft 't niet te krijgen, maar wees alert je hebt maar een lijf, zo is het maar net!…

ze dringen op, laten me schrikken de kring gesloten, ik alleen ze dreigden alle dagen ik sloeg met vuisten toe tot ik ze kon verdragen en zij het treiteren moe ik nam de hand die me kon wijzen, keek de spoken aan hoofden werden toen gebogen zo is mijn jeugd ook weggegaan…

Soms zie ik spoken 's avonds laat op straat in een vuilwitte jurk jij die niet bestaat of mager in een pak van vooroorlogse snit mijn vaders gelaat of tot mijn schrik in een spiegelruit mezelf die verdergaat. ---------------------- uit: 'Dichter', 1995.…

Het kan bij KPN'ers wel eens spoken Een anonieme beller uit Japan Verkoopt je 's nachts een nieuwe snelkookpan Waardoor je nachtrust ruw wordt onderbroken Een camera en op de buis ermee! Da's commerciële dalurentv!…

zoveel vragen onopgelost in haar tollend hoofd onwerkelijke waarheid ongegronde twijfels onontwarbare ervaringen zomaar vullen ze haar dag geesten, spoken en verzinsels maar geen die een antwoord brengt slechts meer verwarring en tweespalt tot plots...…

Spoken uit haar verleden dansen in haar donker muren krijsen haar lippen gestift handen beschilderd ze wil maar ze zwijgt gebroken woorden ombegrepen kilte verscholen ziel nog eenmaal dichtbij in voetstappen van hoop zal ze lopen over water…

De piepjes van het uurlijks ANP Die al van vijf naar drie stuks moesten slinken Gaan straks in het geheel niet langer klinken Het spook van de vernieuwing neemt ze mee. Voor wie van deze pips niet wenst te scheiden Zal ik ze via Napster gaan verspreiden.…